Сайрхах юм даанч биш дээ,
Санчгандаа бууралтай эр хүнд би хайртай...
Жаргахын өмнө зул бадамлан асдаг шиг
Дөч хүрсэн эр үнэнч л баймаар даа.
Намар оройн жимс гашуун болоод амттай
Надад дурласан та минь хаан бугуйвчаар дөнгөлөөтэй.
Янаг зөөлөн харцны тань аясаар
Ятга хуур шиг би хөглөгдөх дуртай.
Уруулын будгийг минь цамцныхаа хээнээс
Угааж орхидог муухай зантай ч
Урваж хөрвөдөг насны минь аалийг
Уучлан боддогт тань би танд хайртай.
Дурлал гэдэг зугаа бишийг
Дуулим орчлонд та одоо л ойлгоно
Дутуу хайрласан ханиа аргадахаар
Дурлаад хоцорсон намайгаа ч мартана
Сүслэн залбирдаг гараараа тэвэрч
Шүлэг хэлдэг уруулаараа үнсэхэд минь
Сүүлчийн болоод анхны хайр гэж байдаггүйг
Сүүрс алдан ухаарах болно...
Ц. Хулан
