24

8K 833 2.1K
                                    

❝De pensamientos en la oscuridad, conversaciones mañaneras, y decisiones a tomar

Oops! Această imagine nu respectă Ghidul de Conținut. Pentru a continua publicarea, te rugăm să înlături imaginea sau să încarci o altă imagine.

❝De pensamientos en la oscuridad, conversaciones mañaneras, y decisiones a tomar.❞

No podía pegar ojo.

Simplemente, era imposible dormir si las imágenes de esa tarde no paraban de repetirse constantemente en su cabeza.

¡Minho y él se habían besado! ¡Un beso de verdad! ¡Un beso duradero! No un simple piquito, o que sus labios solo estuvieran presionados, no, ellos en serio se besaron.

La sensación de la mano del rubio tomando una de sus mejillas con tanta delicadeza, para luego fundir sus bocas en el beso más agradable que jamás haya tenido. Escalofríos recorrían su espina dorsal de solo rememorar todas las sensaciones que burbujearon en su organismo cuando los belfos de Lee tomaron los suyos con tanto sentimiento, y suavidad.

No fue un beso realmente lento, pero tampoco era como si no pudiera seguirle el ritmo. Tenía un tempo perfecto, era como una caricia tan bien proporcionada, que incluso le hizo pensar por segundos que el mayor estuvo esperando eso por demasiado tiempo. Había sido todo tan extraño, tan fantástico...

Demasiado utópico. Demasiado perfecto, demasiado bonito... Es que simplemente Jisung no podía sentir que eso hubiera sido real.

¿Por qué Minho lo había tomado con tanto cuidado? ¿Por qué su mano sobre su cintura no se sentía tan violenta? ¿Por qué el tacto de sus dedos sobre su tez era tan cálido...? ¿Por qué su corazón no podía dejar de ir tan acelerado al recordar la situación?

Sus latidos bombeaban desembocados dentro de su pecho, y sus mejillas estaban ardiendo con la constante repetición de aquel momento en su cabeza. Su pecho dolía, por el incremento de latidos, y el pánico que lentamente comenzaba a consumirlo al identificar todos esos sentimientos que volvían a brotar dentro de sí mismo.

¿Le estaba empezando a gustar Minho? No quería, se negaba, no le hacía gracia que eso estuviera volviendo a pasar, tenía miedo.

Porque por mucho que el mayor hubiera sido tan bueno con él, siempre había una pequeña vocecita en su cabeza que no paraba de repetirle que, en realidad, Minho solo hacia eso por lastima, o que incluso estaba aprovechándose de él. Que volvería a ocurrir lo mismo que con Taeyang, que si en algún hipotético caso, Minho correspondía sus sentimientos, no tardaría en cansarse de él.

Porque, para Han Jisung, había miles de personas que eran mejor que él; había decenas de alternativas, antes de que él pudiera ser escogido.

¿Por qué Minho querría estar con un adolescente? ¿Por qué le interesaría un chico con tantos problemas? ¿Por qué estaría con alguien que, ni si quiera, puede complacerle en el ámbito sexual? ¿Por qué soportaría a una persona con tan poco autoestima?

¿Por qué gustaría de él, si ni si quiera Jisung gustaba de sí mismo?

No tenía lógica, no era posible. Minho estaba siendo solo amable, y lo del beso no fue por nada más ni nada menos que compromiso; al fin y al cabo, estaban haciendo como si fueran pareja. Que se hubiera comportado de una forma tan dulce, y hubiera sido tan gentil con él, no era porque estuviera interesado en él, simplemente es porque Minho era un chico amable.

Wrong number || MinSung Unde poveștirile trăiesc. Descoperă acum