Chapter 37

1.4K 106 40
                                    

Chapter 37: Work
Zanashi

Wearing my satin pajama and jacket, I watched our gate from our room's balcony as it was guarded by number of security guards hired by Denver. They were looking at me from time to time as if something bad might happen to me if they failed to do so.

I hugged my jacket more as the cold wind touched my skin. Ilang oras na akong naririto pero hanggang ngayon ay hindi pa rin ako pumapasok sa loob o umupo man lang. Mula sa gate ay lumipat ang tingin ko sa kalsada. Tuwing may dumadaang sasakyan ay bumibilis ang tibok ng puso ko at napapangiti, pero agad din itong napapawi kapag lumalagpas ito sa bahay namin. 

Kinagat ko ang labi ko habang muling inayos ang buhok na nagulo ng hangin. Bumagsak ang tingin ko sa polaroid camera na hawak.
Nagsisimula nang mangalay ang mga binti ko. Ang mga kamay ko ay nanginginig na rin sa lamig kahit pa nababalot na ako ng jacket. Taglamig na ngayong buwan kaya kahit hindi naman umulan nang malakas ay labis-labis pa rin ang lamig na dala ng panahon.

Halos tumalon ako pababa nang makita ang paparating na sasakyan. "Finally!"

Ang dalawang security guard ay nagbubukas na ng gate samantalang ang isa ay nakatingin sa akin at napapasabunot na lang sa kanyang buhok nang makita ang ginawa kong pagtalon-talon.

Natigil lang ako nang sunod-sunod na bumusina ang papasok na sasakyan. Denver lowered his car's front door glass before he slightly peeped his head to gave me a disapproving look. Hindi ko nga lang alam kung dahil ba 'to sa paghihintay ko sa kanya sa balcony o dahil sa ginagawa kong pagtalon.

Pumihit ako patalikod, mabilis na lumabas sa kwarto, at bumaba sa hagdan. Sa kalagitnaan ng pagbaba, nakaramdam ako ng pagod kaya bahagya akong natigilan. Maya-maya lang ay nagpatuloy akong muli pero sa puntong ito ay mas maingat na at mas mabagal.

"Denver!" sigaw ko nang makita siyang pumasok. Muli akong napatakbo papunta sa kanya.

He was no longer on his uniform but he still looked formal, dashing and intimidating as usual, wearing a black suit pants and a dark gray long sleeve button down shirt with it's sleeves folded neatly just below his elbow.

He ran his palm around his neck while watching me running towards him. His eyebrows met dangerously as if he's stressed about something.

"Stop running like that, Sayyana!" he warned.

I didn't listen to him. His threathening look suddenly vanished and the corner of his lips rose when I welcomed him with a hug. Matagal ito at mahigpit na tila ba kapag humiwalay ako ay bigla na naman siyang aalis.

He wrapped his hands around my waist and gave me a very passionate kiss. I snaked my arms around his neck and pulled him closer to deepened our kiss. We've already done this several times but everytime his lips met mine, the tingling sensation I felt is still as intense as before. Nothing changed.

"I miss you so much!" I said, finally removing my grip from him.

He pressed his lips on my forehead once again before he kneeled and touched my belly.

"How are you, my baby? I hope you grip tightly on your mom's belly. Masyadong malikot," he smirked.

Kinagat ko ang labi ko para pigilan ang kilig na nararamdaman. Binuhat niya ako at ilang beses dinampihan ng halik habang paakyat kami sa aming kwarto.

While he's busy stealing kisses from me, I held my polaroid camera in front of us and captured the moment where he stole another kiss from me.

"Magnanakaw," ngiting-ngiti kong akusa habang hinihintay ang paglabas ng picture namin. Pabiro kong pinalo ang balikat niya.

The Nation's OutcryWhere stories live. Discover now