မင္းျမတ္မြန္ မနက္ေစာေစာမွာပင္ ျမတ္ေတာ္ဝင္ကို ေရာက္လာသည္။ ဆက္ေလးက ေက်ာင္းဖြင့္ရက္ကို ရန္ကုန္အိမ္မွာပဲ ျပန္ေနေနလို႔ ဆက္ေလးကို အိပ္ရာႏွိုးေပးရေအာင္ အေပၚထပ္ကို တက္လာလိုက္သည္။ ဗင္ဒါ့အခန္းေရွ႕အျဖတ္မွာ စိတ္ထဲ တစ္ခုခုျဖစ္လာလို႔ အခန္းထဲဝင္ၾကည့္ေတာ့ ေကာင္ေလးကိုမေတြ႕ရ။
*ေဒါက္ ေဒါက္ ..*
"ဆက္ေလး..ဆက္ေလး ကေလး..ေက်ာင္းမသြားဘူးလား၊ ၇ နာရီထိုးေနၿပီေနာ္"
မင္းျမတ္မြန္က အခန္းအျပင္ဘက္ကေန အသံျပဳေအာ္ကာ ဆက္ေလးရဲ႕အခန္းကို တံခါးဆြဲဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ အထဲကေန တံခါးေလာ့ခ္ခ်ထားတာကို ေတြ႕ရသည္။ ဆက္ေလးက အခန္းတံခါးကို ေလာ့ခ္မခ်ဖဴးလို႔ စိတ္ထဲ ေတာ္ေတာ္အံ့ဩမိသည္။ ဘယ္ေလာက္ေခၚေခၚ တံခါးလာမဖြင့္ေပးလို႔ ဒီေကာင္ေလးက မနိုးမၾကားကို အိပ္ေပ်ာ္ေနတာပါလား။
"ဆက္ေလး ေက်ာင္းမသြားဘူးလား အန္တီျမတ္"
"သြားမွာပါ၊ အန္တီ့ကို ဘာမွမေျပာဘူး"
"ကြၽန္ေတာ္ သြားႏွိုးတာ လုံးဝမနိုးလို႔၊ အခန္းထဲမွာ ဗင္ဒါပါ ရွိေနတာ"
"ဗင္ဒါက ငါ့ေျမးအခန္းကို ဘာဝင္လုပ္တာလဲ၊ ငါ့ေျမးကို ႏွိုးမရဘူး ဟုတ္လား၊ ဒါတစ္ခုခုပဲ၊ ငါ့ေျမးေရာ အခန္းထဲမွာ ရွိရဲ႕လား၊ ေတာ္ၾကာ ငါ့ေျမးကို ျပန္ေပးဆြဲၿပီး ေငြညွစ္ေနမွျဖင့္"
"အန္တီျမတ္ေျပာမွပဲ ကြၽန္ေတာ္ေတာင္ ဆက္ေလးကို စိတ္ပူသြားၿပီ"
"ဗင္ဒါ့ကို အန္တီျမတ္ သေဘာမက်ဘဴး၊ အဲ့ဒီေကာင္ေလးရဲ႕မ်က္လုံးေတြက ျဖဴစင္မႈမရွိဘူး၊ အခုလည္း ဆက္ေလးကို ေခၚမရဘူး ဟုတ္လား"
"ဟုတ္တယ္ အန္တီျမတ္"
"အဲ့ဒါဆို ငါ့ေျမးကိုမ်ား ျပန္ေပးဆြဲသြားသလားကြယ္၊ အခန္းတံခါး သြားဖြင့္ၾကည့္ရမွာေပါ့"
"ဟုတ္"
"ငါနဲ႕လိုက္ခဲ့ မင္းျမတ္မြန္၊ ငါ့ေျမးကို စိုးရိမ္တယ္"
"ဟုတ္ အန္တီျမတ္၊ သြားၾကည့္ရေအာင္"
အန္တီျမတ္က မင္းျမတ္မြန္ထက္ေတာင္ စိတ္ေလာေသးသည္။ မင္းျမတ္မြန္ကို အေပၚထပ္ကို ျပန္ေခၚလာသည္။ ဆက္ေလးရဲ႕အိပ္ခန္းေသာ့ကို သြားရွာယူလာၿပီး မင္းျမတ္မြန္ရဲ႕လက္ထဲကို ထည့္ေပးလာသည္။ မင္းျမတ္မြန္က တံခါးကို ခပ္ဟဟေလး ဖြင့္ၾကည့္လိုက္သည္။ အခန္းတံခါးကို ဖြင့္လိုက္ခ်ိန္မွာ ေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္က လင္မယားလို ဖက္အိပ္ေနၾကတာကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမင္လိုက္ရသည္။
YOU ARE READING
ဗင်ဒါလေးရဲ့ မူပိုင်ရှင် [Completed]
Romance[Unicode] ဗင်ဒါသစ်ခွတွေကိုမြင်တိုင်း အတိတ်တစ်ခါဆီက ကိုကိုသိပ်ချစ်ခဲ့တဲ့ ဗင်ဒါဆိုတဲ့ ကောင်လေးကို အမှတ်ရပေးပါ [Zawgyi] ဗင္ဒါသစ္ခြေတြကိုျမင္တိုင္း အတိတ္တစ္ခါဆီက ကိုကိုသိပ္ခ်စ္ခဲ့တဲ့ ဗင္ဒါဆိုတဲ့ ေကာင္ေလးကို အမွတ္ရေပးပါ
![ဗင်ဒါလေးရဲ့ မူပိုင်ရှင် [Completed]](https://img.wattpad.com/cover/220693669-64-k359577.jpg)