Ch 11 သူညိဳ႕ေခၚရာ/သူညို့ခေါ်ရာ

12.7K 1.1K 46
                                    

ZawGyi

ဒီေန႔ ဝမ္ရိေပၚ ဖ်ားခ်င္သလိုျဖစ္ေန၍အိမ္သို႔ေစာျပန္လာခဲ့သည္။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ ေအာက္ထပ္မွာဘယ္သူမွမေတြ႕သျဖင့္ ရိေပၚလည္းသူ၏အခန္းထဲသို႔သာဝင္၍အိပ္ေနလိုက္သည္။

ေ႐ွာင္က်န္႔ ပန္းခ်ီခန္းထဲတြင္ပန္းခ်ီဆြဲေနတုန္း ဖုန္းဝင္လာသျဖင့္

"ဟဲလို"

"က်န္႔ေကာ ကြၽန္ေတာ္ ဖန္႐ွင္းပါ"

"အင္း ဖန္႐ွင္း ေျပာေလ"

"CEO Wang ျပန္ေရာက္ပီလားမသိဘူး"

"အယ္ ရိေပၚက ဒီအခ်ိန္ျပန္မလာတတ္ဘူးေလ ဖန္႐ွင္းရဲ႕"

"ဟုတ္တယ္ ဒါေပမဲ့ ဒီေန႔ CEO ေနမေကာင္းလို႔ ေစာေစာျပန္သြားတယ္။ CEO အက်င့္အရ သူကသူ႔ကိုယ္သူလဲ ဂ႐ုမစိုက္တတ္ဘူးေလ။ အဲ့ဒါေၾကာင့္မို႔ ကြၽန္ေတာ္ ေကာကိုလွမ္းေျပာတာ"

"အဲဒါဆိုရင္ ရိေပၚ ျပန္ေရာက္ေနပီထင္တယ္။ ေကာ ကပန္းခ်ီခန္းထဲမွာမို႔ ျပန္လာတာမသိလိုက္တာေနမယ္။ စိတ္မပူနဲ႔ေနာ္။ ေကာ ဂ႐ုစိုက္လိုက္ပါ့မယ္"

ေ႐ွာင္က်န္႔က မ်ားေသာအားျဖင့္ ပန္းခ်ီထဲအာရံုေရာက္ေနခ်ိန္မ်ိဳးတြင္ အျပင္ေလာကအားသတိမရတတ္။ ပန္းခ်ီခန္းထဲတြင္ ႐ွိေနတုန္းမို႔ ရိေပၚျပန္ေရာက္ေနတာကိုသတိမထားမိခဲ့။ ေ႐ွာင္က်န္႔ဆြဲလက္စမ်ားအားလက္စသတ္ပီး ေျခလက္သန္႔စင္၍ ရိေပၚအခန္းသို႔သြားလိုက္သည္။

ေဒါက္ ေဒါက္

"တံခါးမပိတ္ထားဘူး"

"အဲ့ဒါဆို ေကာဝင္လာပီေနာ္"

အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ကုတင္ေပၚတြင္အိပ္ေနေသာရိေပၚကိုေတြ႔ရသျဖင့္

"ရိေပၚ ေနမေကာင္းဘူးဆို ဆရာဝန္ေခၚေပးရမလား"

"ဘယ္သူေျပာလဲ ကြၽန္ေတာ္ေနမေကာင္းဘူးလို႔"

"ဟို...ဖန္႐ွင္း ေျပာတာ"

"က်စ္ လ်ွာကို႐ွည္တယ္။ ဘာမွမျဖစ္ဘူး ေနေကာင္းတယ္။ ေခါင္းမူးတာေလာက္ပဲ။ အိပ္လိုက္ရင္သက္သာသြားမွာ။"

"အဲ့ဒါဆို အိပ္လိုက္ေနာ္ တစ္ခုခုလိုတာ႐ွိရင္ ေကာကိုေျပာေနာ္။ ႏိုးလာရင္စားလို႔ရေအာင္ ဆန္ျပဳတ္ျပဳတ္ေပးထားမယ္။"

နှလုံးသားထဲက တစ်ခုတည်းသောအချစ် /ႏွလုံးသားထဲက တစ္ခုတည္းေသာအခ်စ္Where stories live. Discover now