"""""""""""""""
တစ္ညတာအိပ္စက္သြားခဲ့တဲ့အိပ္ရာထက္ပစ္လွဲလိုက္ေတာ့ တစ္လမ္းလံုးထိန္းခ်ဳပ္ခဲ့ရတဲ့ မ်က္ရည္ေတြက မ်က္လံုးေထာင့္စြန္းကေန ဆံပင္ေတြၾကားစီးဝင္သြားတယ္
တစ္သြယ္ၿပီးတစ္သြယ္
အဆက္မျပတ္...
အသက္သံုးဆယ္႐ွိၿပီျဖစ္တဲ့ေယာက်္ားတစ္ေယာက္က အခ်စ္အတြက္နဲ႔ငိုတယ္ဆိုတာ ျဖစ္သင့္ပါရဲ႕လား...
မျဖစ္သင့္ဘူးလို႔ေျပာၾကရင္ေတာင္
ဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ သူမငိုပဲမေနႏိုင္..
ေယာက်္ားဆိုတာလည္းနာက်င္တတ္တဲ့လူပဲမဟုတ္ဘူးလား
ႏွလံုးကြဲေၾကတယ္ဆိုတဲ့နာက်င္မႈမ်ိဳးခံစားရသူတိုင္းငိုမိၾကမွာပဲမဟုတ္ဘူးလား....
တစ္ညတာပဲဆိုေပမယ့့္ မနည္းႀကိဳးစားကုသေနခဲ့ရတဲ့ႏွလံုးသားဒဏ္ရာက ျပန္အသစ္ျဖစ္လာခဲ့တယ္....
Krist ကိုေဆးရံုမွာပဲထားရစ္ခဲ့ရတုန္းကထက္မေလ်ာ့တဲ့နာက်င္မႈ...
ကတိကဝတ္ေတြအရ မျဖစ္မေနထြက္လာခဲ့တယ္..
ဒါေပမယ့္ သူ႔ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြကိုေတာ့
Krist နဲ႔အတူထားရစ္ခဲ့ရတယ္...
ေသရာပါမယ့္နာက်င္မႈေတြတေပြ႔တပိုက္နဲ႔ပဲ ခ်စ္တဲ့သူ နဲ႔ေဝးသထက္ေဝးမယ့္ေနရာဆီ....
အေၾကာင္းေၾကာင့္အက်ိဳးျဖစ္လာရတယ္...
သူျပဳမိမွားခဲ့တာေတြေၾကာင့္ခ်စ္သူက ေသမလိုအေျခအေနနဲ႔......
ေလနဲ႔လြင့္ပါးသြားေတာ့မယ့္တိမ္စိုင္ငယ္ေလးလိုျဖစ္ေနတဲ့ခ်စ္သူကိုအခ်ိန္တိုင္းေစာင့္ၾကည့္ေနရင္းနဲ႔...
သူ႔ကိုယ္သူက်ိန္ဆဲခဲ့ရတာေတြ...
ခ်စ္သူေနရာမွာကိုယ္သာျဖစ္လိုက္ခ်င္တဲ့အေတြးေတြ...
ဘာလို႔မ်ားဒီေလာက္ထိတံုးအရတာလဲဆိုၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကို အျပစ္တင္ဆူပူခဲ့ရတာေတြ...
သူဘယ္လိုပဲေနာင္တရေနေန အျပစ္ေတြကမေက်ႏိုင္ေလာက္ေအာင္မ်ားခဲ့ၿပီးၿပီ....
ျပန္လည္ျပင္ဆင္ခြင့္...
ျပန္ေပးဆပ္ခြင့္ေလးေတာင္မ႐ွိေတာ့ေပ..
ခုေတာ့...
အေဝးကခိုးၾကည့္ခြင့္ေလးပါ ေပ်ာက္ကြယ္သြားေလေတာ့မလား..
Krist ကို သူဘယ္ေတာ့မွမေတြ႔ႏိုင္မယ့္ေနရာဆီပို႔ေပးလိုက္ၾကေလေတာ့မလား...
အဲ့ဒီလိုသာဆိုရင္......
"""""""""""""""""""
ဒီလူေလးေယာက္ဆံုလိုက္တိုင္းတိတ္ဆိတ္ေနတယ္ဆိုတာမ႐ွိစဖူး...
YOU ARE READING
Rewrite the Stars
Fanfictionကြၽန္ေတာ္က ေကာင္းကင္ႀကီးပဲ ျဖစ္ခ်င္တယ္ ကိုကို လမင္းႀကီးနဲ႔တူတဲ့ကိုကို႔ကို အျမဲတမ္းေငးၾကည့္ေနခြင့္ရဖို႔ေပါ့... ကျွန်တော်ကကောင်းကင်ကြီးပဲဖြစ်ချင်နယ်ကိုကို... လမင်းကြီးနဲ့တူတဲ့ကိုကို့ကို အမြဲကြည့်နေခွင့်ရဖို့ပေါ့...
