YENI BAŞLANGIÇLAR

3. Bölüm

Telefonu kapattıktan sonra annanesinin garip tavrı dikkatini çekse de ,bu tavrını son yaşananlara bağlayıp eve doğru hareket etti. Evin önüne geldiğinde Zeynep onu bekliyordu.
  
"Iyimisin?"

"Hem de hiç olmadığım kadar"
birlikte eve çıktılar.Liz arabadan aldığı kutuyu yemek masasının üzerine bırakırken ;

"Zeyno! Pizza söyleyelim mi? "
Zeynep olumlu anlamda başını salladı.
"Ama önce kahve keyfi yapalım."

Kahve için mutfağa geçtiler. Zeynep arkadaşını süzüyordu. Liz onun en yakın arkadaşı idi. Dostu ,sırdaşı, dert ortağı ve ondan ayrı kalacağı için üzülüyordu. Kahvelerini sessizlik içinde içiyorlardı. Normalde Zeynep  çok konuşan bir kızdır ama o bile ne söyleyeceğini bilmiyordu.

"Kim derdi ki yıllar önce aşk'ın peşine takılıp ;uğrunda doğduğum,büyüdüğüm yeri hayattaki tek varlığım olan pamuğumu bile geride bırakıp, büyük umutlarla geldiğim şehirden bu şekilde gideceğimi. İnanılır gibi değil . Onca hayal ,onca umut , verilen onca söz, hepsi koca bir hiç oldu gitti. Şimdi ne yapacağımı bilemiyorum. Gidince ne yapacağım , nereden başlayacağım , yaşamıma nasıl devam  edeceğime dair bir fikrim yok. Tamam kafamda bir plan var, var ama bilmiyorum işte. Beynim patlamak üzere anlayacağın"

Liz konuşurken Zeynep dalgın dalgın ona bakıyordu. Belli Ki Zeynep sadece arkadaşının gidişini düşünmüyordu. Kafasını kurcalayan bir şey daha vardı ve
Liz bunu fark etti.

"Hey!"dedi koluna vurarak. "Benden sonra böyle karaları bağlayacak san seni de alıp gidebilirim biliyorsun dimi?"muzip bir şekilde." Ve şakası bir yana ,bunu çok isterim ".

" Ah Elif ! Sen hayatta sahip olduğum en güzel ve en iyi insansın.Tek dostum sırdaşım hatta gerçek olan tek şeysin."

"Sende benim için öylesin çok değerlisin".

"Gitmen beni çok üzüyor bunu kelimelerle ifade edemem. Yokluğuna alışmak zor olacak. Sen orda yeni bir hayata adım atarken ,bende burda yalnızlığıma geri dönerim. Açıkçası bizi ya da seni nelerin beklediğini bilmiyorum.  Bildiğim tek şey;artık geyik yapacağım ,ağlayacağım, karnıma ağrılar girene kadar güleceğim hatta ; gecenin bir yarısı bir bar a gidip şişenin dibini bulana kadar içip sonra da sabahın ilk ışıklarına kadar boğazda oturmayacağız  yada Eminönü'nde balık ekmek,Orta Köyde kumpir yemeyeceğiz. Ama dilerim biz hep dost kalırız. Ve sen Elif ; gittiğin yerde çok mutlu olacaksın. Buna eminim çünkü sen mutlu olmayı hak ediyorsun tatlım."

"Canım! Dilerim senin içinde herşey iyi olur. Kim bilir benim yokluğum da belki aşık olursun. Hatta beni arayıp keşke daha önce gitseydinde diyebilirsin". diyerek ona göz kırptı.

Zeynep yanındaki el bezini alıp Liz' e fırlatarak "delisin sen " deyip güldü. O sırada kapı çaldı Pizza gelmişti. Tam masaya geçip yemeye başlarken  kapı tekrar çalındı .

"Biri mi gelecekti?"

"Yoo "dedi Liz dudak bükerek sonra "kapıcıdan kutu istemiştim ,odur muhtemelen.Sen başla geliyorum".

Kapıyı açtığında kapıcı yoktu. Yerde kocaman bir buket gül vardı. Üzerinde not.

"Liz lütfen konuşalım. Böyle gidemezsin. Aşağıdayım lütfen ".

"Kim miş ?" dedi Zeynep.

"Sence. " diye karşılık verdi Liz,çiçekleri göstererek.

"Emre bey... Ne istiyormuş peki ?" Diyerek bir kaşını havaya kaldırdı.

"Konuşmak istiyormuş ,aşağıdaymış" dedi Liz çiçekleri sehpanın uzerine bırakarak." E hadi pizzalar soğumadan yiyelim."

"Ne yani? Onun öylece beklemesini görmezden mi geleceksin?"

"O beni hep görmezden geldi birazda ben geleyim .  Hem boşversene hadi yiyelim. Bilmesen ona üzüldüğünü düşüneceğim "

Pizza yerken ikisi de sessizdi . Zeynep yine dalgın haline döndü  Liz ise kafasında işleri sıralıyor,bir yandan da Emre'nin hala bekleyip beklemediğini merak ediyordu.Zeynep'e baktığında yine o dalgın ve üzgün halini gördü.

"Zeyno ! Neler oluyor?Seni düşündüren başka bir şey var. Benden bir şey  mi saklıyorsun? Evde kilerle mi alakalı ? Söyle sene cnm.

"Liz ben ..."sustu." Yok bir şey " demekle yetindi.

"Hadi ama seni tanıyorum kara kız ,hemde uzun zamandır.Bir şey olduğu belli dökül  hemde hemen.

"Ben ... Ben artık o evde yaşamak istemiyorum Elif. Bir süredir ev bakıyorum .Ama kira fiyatlarını biliyorsun. Gerçi bu gün bir ilan gördüm yarın evi bakmaya gideceğim. Küçük biraz ama en azından huzurlu olacağım. O pislikten uzak . Hem er..."

Liz dayanamayıp sözünü kesti cümlesini bitirmeden.
" Bir dakika! Yoksa sana bir şey mi yaptı o şerefsiz ? Bak eğer sana ...ben onu öldürürüm. Aşağılık . Kalk hadi polise gidelim ". Liz' in sinirden elleri titriyordu.

"Sakin ol. Bir şey yapmadı yapamaz ama olmuyor. Bakışları beni rahatsız ediyor. Anasının ağzı susmuyor. Anlayacağın yapamıyorum artık. Belki de ben de senin gibi çok önceden gitmeliydim . Fakat babam.." gözlerinden akan yaşları sildi.

" Babamı bırakamadım. Onun orda onlarla yalnız kalmasını istemedim . Hem biliyorsun yarın hastaneye yatacak ve ...sonunu ikimizde biliyoruz. O son yaşanmadan oradan çıkmalıyım".

Zeynep hıçkıra hıçkıra ağlıyordu. Liz ona sımsıkı sarıldı ,onu sakinleştirmeye  çalışıyordu.

"Canım benim biliyorum baban...yani belki de hiç bir şey olmayacak. Bu yüzden bu kadar hırpalama kendini. Ne olacağını bilemeyiz ki iyi düşünelim." O arkadaşını teselli ederken gerçeğin ne  olduğunu bilemezdi ki.

"Evet ama doktor.."

"Doktorlara bakma sen. Onlar öyle söyler " bir kaç dakika sessiz kaldılar.

" Bak ne diyeceğim kara kız oradan ayrılman en doğrusu  birlikte herşeyi hallederiz. Yarın evi de yerleştiririz.Ben senin yanındayım."

Zeynep yüzünde ki buruk gülümseme ile; "Birlikte mi hallederiz? Sen gidiyorsun unuttunmu? Hatırlatırım şu anda eşyalarını toparlamaya çalışıyoruz."

"Tamam belki gidiyorum,ama bu gece değil. O yüzden sana yardımcı olabilirim.Hem fazla bi şey almayacağım ki. Kıyafetlerimi, kitaplarımı tabii hepsini alabilirmiyim onu bilmiyorum. Bir de benim için özel olan bir kaç parça bir şeyler alacağım. Geriye kalan herşey ya ikinci ele gider ,yada öylece kiraya veririm. Orda iş bulana kadar gelen kira ile idare ederim olmaz mı ?"

"Olur tabii " Zeynep oldum olası Liz'in  zekasına ve herşeyi yapabilecek cesaretine hayran olmuştur.Hatta onu her yönüyle örnek alıyordu.

"Hatta"diye devam etti Liz bilmiş bir gülümseme ile.
" Kiracı mı buldum sanırım"

"Nasıl ne ara ?"Zeynep şaşkınca ona bakıyordu.

"Buldum da kabul eder mi onu bilmiyorum".

"Madem buldun sorsana"
Liz onun yanına oturdu."sor diyorsun yani?"