I STILL LOVE YOU

12:REHINA'S SACRIFICES

Rehina's POV

Alas singko palang ng umaga at hindi pa nasilip ang araw siguro napaaga ako. Namiss ko lang ang ganitong senario ng buhay ko. Tatambay sa dagat ng maaga para manuod ng pag sikat ng araw at pag lubog nito.

Ewan ko pero sa tuwing ginagawa ko ito nagaan ang pakiramdam ko.

"Can I seat with you"
A girl asked

I nod while she's sitting next to me.

She's gorgeous parang nakita ko na siya noon pero hindi ko alam kung saan at kailan.

"Alone po"
She asked

"Yes,i just want to enjoy the sunrise alone"
I said

Nanatili lang ang paningin ko sa pasikat na na araw.

"Katulad niyo pala ako,I enjoyed watching sunrise and sunset alone. Ewan ko ba pero ang sarap lang niyang titigan parang buhay ng tao kasi"
She said

Nagkatinginan naman kaming dalawa at napangiti

"sunset is like our downs,we do sometimes need to hide to heal our broken soul but when we are ready to face the reality the ups comes just like the sunrise"
Sabay pa naming sabi

Natawa nalang ako gayon din siya ng sabay naming sabihin ang mga salitang yun

Parehong pareho kami ng paniniwala

"Seriously"
She asked

I didn't expect this tho

"magkakasundo nga tayo"
I said

Nabalik ang tanaw namin sa naangat na araw

"Alam mo noon sinasama ko ang anak kong babae dito sabay naming pinapanuod ang araw na magpakita"
naramdaman ko naman ang pamumuo ng tubig sa gilid ng mata ko

Pag dating talaga kay Saxia hindi ko maiwasan na hindi maiyak. Kamusta na kaya siya?

"Where is she then?bakit hind iniyo kasama?"
She asked

Tumingala ako para hindi tumulo ang mga luha ko nakakahiya naman kasi kung magda drama pa ako sa dalagang ito.

"Wala siya e"
Tipid kong sagot

"I'm sorry"
Paumanhin pa nito

"nagkawalay kami noon,siguro nga kasalanan ko din kasi naging mahina ako. I left her sa bestfriend ko kasi kailangan kong magtrabaho noon para may pang gastos ako sa kaniya kasi gusto ko maganda ang buhay na maibigay ko sa princess ko kahit mag isa lang ako. Pero lahat,lahat ng yun nagbago nawala pati siya nawala."
Naiiyak ko ng sabi pero tinuloy ko lang ang kwento

Hindi ko rin lubos maisip kung bakit ang gaan ng loob ko sa kaniya at nag open sa dalagang ito e.

"it's been a years since the last time I saw her,siguro mag iisang taon palang siya noon ng magkawalay kami. Okay naman nung una maayos ang pag stay ko sa Dubai noon,hanggang sa may nangyari ang hirap sobrang hirap. Ilang buwan kong hindi nakausap ang anak ko kasi kinulong ako ng amo ko noon wala lahat ang gamit ko. Sa sobrang gusto kong makatakas nilabanan ko siya hanggang sa muntik ko na itong mapatay."
Pag papatuloy ko

Halos maiyak na ako sa pag kekwento aaminin ko na matagal ko ng kinikimkim ito at wala akong mapag sabihan. But I got lucky siguro tinulungan ako ni God na mailabas ang lahat ng nasa loob ko at ginamit niya nag dalagang ito para maibsan ang nararamdaman ko.

Never kong kinuwento sa iba dahil alam ko na pag ginawa ko yun ako lang din ang ibeblame nila even kay Oscar never kong sinabi dahil ayoko siyang mag alala.