BU KALP SENİ UNUTUR MU? | bxb

Güzel Başlangıçlar

30.10.2020

***

Flashback

Merdivenleri inip müzik odasının önüne geldim. İçerden piyano sesleri geliyordu. Sevdiğim bir parçayı çalıyordu. Zaten ondan duya duya sevmiştim.

Kapıyı açıp içeriye baktım. Kendini kaptırdığı için fark etmedi. Sonra içeriye girip kapıyı kilitledim. Kimsenin bizi görmesini istemezdim. Karşısında durunca bana baktı. Ellerini durdurup piyanoyu kapattı. Bana derince bakıp ağzını araladı. Ama konuşmaktan vazgeçip yerinden kalkıp kapıya gitti.

''Yavuz bekle.'' Kolunu tutup durdurdum.

''Ne istiyorsun Ediz. Yine mi aynı şeyler.'' Yüzüne bakıp incelemeye başladım. Bu kısa sürede onu özlediğimi fark etmiştim. Bakışlarımı anlamlandıramadığı için kaşlarını çatıp bana baktı.

''Hadi söyle ne söyleyeceksen''

''Göstersem olur mu?''

''Ne?'' Şaşkınlıkla bana bakarken ne kadar tatlı olduğunu düşündüm. Tekrar ağzını açacağı sırada durdum onu. Dudaklarımla...

Ne olduğunu anlamadığı için bir süre bekledi. Parmak uçlarımda yükselip boynuna kollarımı doladım. Ağzını açtığı an dilimi soktum ama öpüşmemiz derinleşemeden beni kendinden uzaklaştırdı.

''Ne yaptığını sanıyorsun sen?''

''N-nasıl yani?''

''Neden yaptın bunu? Neden umut veriyorsun bana'' Gözlerinde acı vardı ve bu benimde kalbimi acıttı.

''Anlamadın mı? Senden hoşlanıyorum. Ve maalesef ki bunu seni kaybedince anladım.'' Yüzüme şaşkınlıkla bakıp birkaç adım geriledi.

''Ne?''

''Anladın işte ne deyip durma.'' Yanına yaklaşıp ellerini tuttum.

''Kimse bu güne kadar bana senin kadar değer vermedi. Seni kaybetmek istemediğim için sana yaklaşmak istemedim. Ama senden hoşlanmaya başladım Yavuz. Ve bu sefer aşkımın peşinden gitmek istiyorum. Bize bir şans ver.''

Yüzüme bakıp diyeceklerini tartmaya çalışıyordu. Olumsuz bir yanıt verirse dayanamazdım. Kafasını iki yana sallayıp kapıya gitti.

''Yavuz!'' Koşarak ona doğru gidip beline sarıldım. Kafamı sırtına yaslayıp konuşmaya başladım.

''Bana güvenmiyor musun yoksa?''

''Nasıl güvenmemi bekliyorsun. Ya beni kaybettiğin için böyle düşünüyorsan? Ya gerçekten hoşlanmadıysan.''

''Aradaki farkı bilecek kadar zekiyim Yavuz.'' Sinirle homurdanınca sırtını ısırdım.

''Aaa ne yapıyorsun Ediz?'' Bana dönüp yüzüme baktı. Bir çocuk gibi dudak büzüp ben de ona baktım. Sonra dudağının kenarı kıvrılmasıyla beni kendine çekip sarıldı.

Anında kollarımı boynuna doladım.

''Beni bırakma olur mu? O kadar güçlü değilim.'' Duyduklarımla yanağına bir öpücük kondurup daha da sıkı sarıldım.

''Bırakmam...''

Bir süre sarıldıktan sonra kendini geri çekip suratıma baktı.

''Az önceki öpücükten bir şey anlamadım. Onun için tekrar etmeliyiz bence.'' Utançla ona bakınca bana genişçe sırıtıp dudaklarıma yaklaştı. Yarı yolda karşılayıp dudaklarımızı birleştirdim.

O gün müzik odasında başlayan aşk dolu dizgin devam etti. Zor bulduğum aşkı Yavuz'u bırakmayacağıma söz vermiştim. Hem ona hem kendime. Ama onun için ondan vazgeçmem gerektiğini bilmiyordum.