Birine güvenmek ile aşık olmak bence aynı şey. Ona güvenirsin ki kalbini ona verip aşık olduğunu söylersin. Sen o kalbi ona parçalasın, yıksın, kırsın ya da yaralasın diye değil onu sevip kendi parçası kendi canı gibi korusun diye verirsin.
Kalbim ben de kalsın. Ne birinin kırmasına ne de kırmaya gönlümün eyvallahı yok.
Liman o kadar kötü bir durumdaydı ki şu an size anlatamam. Sırf Asaf var diye kendini sıkıyor ağlamıyordu.
Araba durduğunda kapıyı açıp hızlıca arabadan atladı. Kendini hiçbir yere sığdıramıyordu. Onu böyle görmek içimi acıtmıştı.
Arabadan tam ineceğim zaman vazgeçip Asaf'a döndüm.
"Siz erkekler bir kadının kalbini ne kadar da kolay kırıyorsunuz."
Ellerini suçsuz olduğunu belirtmek için havaya kaldırdı. "Suçsuzum, doktor hanım. Ben hiçbir şey yapmadım. Git Eren itine patla."
"Beklesin o Eren onu gördüğüm ilk yerde haşlayacağım." deyip parmağımı tehdit edercesine salladım. "Sevmeyi bilmiyorsanız sevmeyin oğlum, üzmeyin bizi."
"Biz biraz hor severiz. Katlanıp katlanmamak sizin elinizde."
Şeytan diyor çarp şunun ağzına bir tane görsün hor sevmeyi.
Sinirli sinirli baktığımı gören Asaf gülümsedi. İyice sinirlenip arabanın kapısını açtım. Tam arabadan inecekken Asaf izin vermemiş kolumu tutmuştu. Yanan bir şeye dokunmuş gibi aniden çektim kolumu onun elinden.
"Yarın sabah müsait misin?" diye sordu.
İki günlük tatilimi bildiği halde neden bana bunu soruyordu.
"Müsaitim." diye mırıldandım anlam veremeyerek.
"Seni bir yere götürmek istiyorum." dediğinde kaşlarımı çattım.
Gözümle arabanın dışında durmuş etrafı inceleyen Liman'ı gösterdim. "Liman bu gece bizde kalacak şimdi kıza ayıp olur."
"Onu da getir. Hatta Eren salağına da haber veririm gelmek isterse gelir ve kızın gönlünü alır."
Kaşlarım havalandı. "Önce kırsın sonra iki şeye gönlünü mü alsın? Yok öyle bir dünya." deyip kapıyı açtım. Arabadan inip kapıyı hızlı çarptığımda Asaf 'Yavaş' diye bağırmıştı.
Liman'a doğru yürüdüğümde etrafına bakınmayı bırakarak bana döndü. "Bir an hiç gelmeyeceksin sandım."
"Bir şeyler konuştuk." deyip omuz silktim. Ardından koşarak evin merdivenlere geçip daha öncesinde çantamdan çıkarttığım anahtarı kilide sokup çevirdim. Elimle Liman'ın geçmesi için öncelik verdiğimde hızla eve girmişti ardından ben de eve girince Asaf arabayı çalıştırarak çıkmıştı mahalleden.
YOU ARE READING
DİLHUN
Teen Fiction"Bu gidişlerimin bir gün dönüşü olmayacak. Biliyorsun değil mi?" Başımı sağa yatırıp böyle yapmaması için yalvaran gözlerle bakmaya başladım. "Askerim ben Ecmel. Bu yola benimle beraber gireceksen eğer beni bu şekilde kabul et. Çünkü vatanım uğruna...
