Unicode
တနေကုန် နန်းတော်သဖွယ်စံအိမ်ကြီးထဲမှာနေနေရတော့ ဆော့ဂျင်တို့ အတော်ပျင်းနေလေပီ
"Hyung ပျင်းနေပီလား..??"
စားရင်းတွေမပြီးသေးလို့ laptopမချနိုင်သေးတဲ့ ဂျန်းကုက မျက်မှန်လေးကိုပင့်တင်ရေးမေးလိုက်တယ်... ဆော့ဂျင်အတွက် ဂျန်းကုကဘယ်လိုနေနေအရမ်းချောတဲ့ နတ်သားလေးပါ.. အခုတော့မှန်ကြောင်နတ်သားလေးပေါ့..
К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.
"Hyung အခုလိုစိုက်ကြည့်နေတော့ ကျွန်တော်ရှက်ပီးစာရင်းတွေတောင်မှားလုပ်မိနေပီ..!!!"
အပြစ်တင်သလိုပြောလာတဲ့ ဂျန်းကုကိုကြည့်ရင်းဆော့ဂျင် ခပ်ဟဟရယ်လိုက်သည်...
"အဲတာ ကုကီးအပြစ်လေ.. ဘာလို့မျက်လုံးအကြည့်မခွာနိုင်လောက်အောင်ချောရတာလဲလို့..!!"
"အော်~ hyungကကျွန်တော့စကားနဲ့ကျွန်တော့ကိုပြန်အနိုင်ယူတယ်ပေါ့!!"
ဟုတ်ပါသည် ရည်းစားဖြစ်ပီးတဲ့ တပတ်အတွင်း ဂျန်းကုကီးလိုက်နမ်းလို့ ဆော့ဂျင်ပါးလေးတွေတောင်ယောင်နေပီ... ဘာလို့အတင်းလိုက်နမ်းနေတာလဲမေးပြန်ရင်လည်း အဲ့တာ hyungကအမြဲနမ်းချင်လောက်အောင်ချစ်ဖို့ကောင်းလို့နမ်းတာ အဲ့တာ hyungအပြစ်ဆိုပီးလူလည်ကျတတ်သောဂျန်းကုရယ်ပါ..
ဂျန်းကု laptopကိုခနချရင်းအညောင်းပြေအညာပြေအကြောဆန့်လိုက်တော့.. ဆော့ဂျင်လက်လေးတွေကဂျန်းကုရဲ့ပုခုံးနဲ့ လည်ဂုတ်ပေါ်ကိုရောက်လာပီးနှိပ်နယ်ပေးနေလေရဲ့...
"Hyungရဲ့ကုကီးလေး.. ပင်ပန်းနေပီလား??"
"အင်း.. အရမ်းပင်ပန်းတယ်!!"
"Hyung ဘာလုပ်ပေးရမလဲ..??"
"ကျွန်တော့ကိုအားပြန်သွင်းပေး.."
"ဘယ်လို..??"
ဆော့ဂျင်စကားမဆုံးသေးခင်မှာပဲ ဂျန်းကုရဲ့အုန်းသီးခေါင်းလေးက ဆော့ဂျင်ရဲ့ရင်ခွင်ကျယ်ကြီးထဲရောက်နေလေပီ.. ဂျန်းကုဆော့ဂျင်ကိုတင်းတင်းကျပ်ကျပ်ဖက်ထားရင်း..
