Chapter 22
KABADO akong pumasok sa loob. Tahimik din akong nag mamasid masid sa loob ng malaki at puti niyang bahay. Nililikot ng mata ko ang buong bahay. Baka sakaling makita ko kung ano ang nalagpasan ko.
Oo, nakapunta narin ako dito noong nakaraan. Ngunit noon ay wala pa itong gaanong mga muwebles noon at Panay may takip pa ng mga malalaki at puting kumot. Pero ngayon, maayos at wala ng mga takip na puting kumot.
Mula sa itaas ay nakarinig ako ng mga yabag. Dumako ang tingin ko doon at nakita ko nalang siya na wala ng damit pang itaas. Halos lumaki ang mata ko sa gulat dahil pababa siya at parang papalapit sa akin. Naiistatwa ako sa paglapit niya sa akin.
"Do you think I lose weight or should i exercise more often in the morning?" seryoso nitong sagot. Tinitignan niya pa ang sarili niyang katawan sabay hawak gulo ng buhok niya.
Did he just take a bath while I was talking to someone. That fast? In the blink of an eye, bumalik ang ayos ko. Pinipiltik pitik niya kase ang kamay niya para bumalik ako.
"Is there a problem?" pagtatakang tanong nito. I sighed.
"Wala naman" seryoso kong sagot "Get dressed first. It's not nice that you face me like this, Rehan" iritado kong sagot. Nakuha niya pa kasi akong tanungin ng ganiyan.
"Not nice?" mataas na boses nito "Are you saying you haven't seen it yet? You have seen it all, Devi" palaban nitong sagot.
Pumikit ako sandali "If so, why are you still asking me about this thing. I don't care if I've seen it or touched your body, we should just forget and not think about it Rehan, please!" umusog ako ng kaunti palayo. Kung hindi siya titigil ay masasaktan lang siya sa mga salitang lalabas sa bibig ko. He sighed.
"Fine, I'm sorry. Just wait for me on the rooftop. The other papers are also there, what do you want to drink? Water, juice, iced tea, beer—"
"Coffee, just coffee" diretsa kong sagot. Tumango nalang naman Ito sa akin at ngumiti ulit.
"You know maybe where may rooftop is" he said then he smiled.
Yes, I know. It's my favourite place. His house was near from city, our house, before. Kaya gustong gusto ko ito. Kapag marami na kaming masyadong ginagawa, doon lang kaming dalawa na nakaupo at pinag uusapan ang pwedeng ilabas ng mga bibig namin. And then I stopped.
"Here" mahina kong sabi sa sarili "It's here, where it all started" dagdag ko pa.
Vivid memories of our one on one conversation. Laughing and happy thoughts. This is the place where it all was started. Our feelings that has just been a memory. I sighed. I put both my hands on the railing. And then when i look on the right side, I saw Kiro's face smiling at me. But when i closed my eyes and looked at it again, I did saw Rehan's face.
Umiwas ako ng tingin sakaniya. Naramdaman ko ang malamig na simoy ng hangin. At pilit na inaalis sa isip ko na dapat mawala na ang lahat. Mawala na dapat ang lahat ng iyon, at ibaon nalang sa alaala.
"What if, we don't get to this point" bumaling ang tingin ko sa sinabi niya.
"What do you mean" mahina kong sagot.
"Like, we didn't break up. We are still here very excited, just to see this place" nanatili akong nakatitig at ganon din siya sa akin "I know this isn't the time for this but magiging totoo na ako sayo. Alam ko mahirap na, pero kaya ako bumalik dito. Kaya ko gustong kunin ang kasong ito, dahil gusto kong kunin ka ulit, gusto kong bumalik ka sakin ulit, gusto kong maging akin ka ulit, gusto kong maging maayos na tayong dalawa kahit mahirap na gawin ang imposible na gusto ko"
BINABASA MO ANG
Taking Revenge (Completed)
Mystery / ThrillerNaranasan mona bang magtiwala at mag isa. Naranasan mona bang tignan siya sa mata. Habang nakikita siyang nagdurusa. Isang babaeng nagkaroon ng napakasakit na karanasan mula sa kaniyang nakaraan, ngayo'y muli sa kaniyang pagbangon baon niya ay kara...
