Lanetli Aşk Cinin Aşkı

Sırlar

     Annem teyzeme yüzünde üzgün bir ifadeyle "Kızımı kurtarmamız gerek bu musallattan,ne olursa olsun sonu felaket olacak Nagehan."dedi.

     Nagehan teyzem"Kızını korumak için en güçlü hocaya gidip yalvarmadın mı? Onu hayatta tutsunlar diye her türlü büyüyü yaptırmayı göze almadın mı?Ben yıllar önce kendi yaptırdığım büyünün acısını hâlâ çekiyorum. Mutlaka bunun bir bedeli olacak demedi mi hoca Nesrin?"dedi.

      Annem "Sen benden seneler önce seni sevmeyen birine aşk büyüsü yaptırdın.Ben kızımın hayatını kurtarmak için iyileşsin diye her yolu denedim.Bununla o bir mi Nagehan?"dedi.

    Teyzem"Ben büyük bir bedel ödedim.Bir süre çok büyük mutluluk getirdi bu büyü bana,ama sonra nefret,öfke ve üzüntüden başka birşey kalmadı elimde,en sonunda ikimizin de yolları ayrıldı.Sevdiğimiz insanlar canlarından oldu. Biz büyü işlerine bulaşarak çok yanlış yaptık Nesrin. Birilerini çok kızdırdık."dedi.

    Annem"Nagehan sen yıllar önce ben de gittim işe yarıyor sen de git diye beni ikna edip götürmedin mi hocaya? Duygu ona büyü yaptırdığımdan beri sadece kabuslar görüyordu.Ama bir anda işler değişti.Ne olduğunu bile anlayamadan hersey bu boyuta geldi.Kızıma birsey olmasından çok korkuyorum.Ya kızımın başına birşey gelirse Nagehan?"dedi.

    Ben çok küçükken ağır bir hastalığa yakalanmışım.O günleri çok iyi hatırlayamıyorum,belki de hatırlamak istemiyorumdur.Sadece hafızamda kalan bazı kötü anıları parça parça hatırlıyorum.Hastalığım sırasında pek nefes alamıyordum,nefes almaya çalıştığımda içime iğneler batıyormuş gibi bir acı hissediyordum.Ama bir gün annem herşeyin düzeleceğini ve iyileşeceğimi söyleyerek teyzemle beraber beni bir yere götürmüştü.O günü daha dikkatli düşündüğümde az çok hatırlıyorum. Gittiğim yer büyük ve ıssız bir konaktı.İyice düşündüğümde Cihan hocanın evine çok benziyordu. O evde bir hoca bana bazı bilmediğim kelimeler söyleyip saçımın ucundan bir tutam kesmişti ve onu içinde su olan bir çanağın içine atıp parmağından iki damla kan akıtarak iki kelime söylemişti.Çok korkmuştum onlar bilmediğim iki kelimeydi ama neden şuan hatırlayamıyorum?O kelimeleri söylediği anda bayılmışım, kendime geldiğimde evdeydim ve tam iki gün geçmişti. Ve hastalığımdan eser kalmamıştı.
   
     Benim için bunları duyduktan sonra artık annem ve teyzemle yüzleşme zamanım gelmişti,tam cesaret edip karşılarına çıkacakken hiç ummadığım birşey duydum.Bu benim için çok daha kabullenmesi zor birşeydi ve nasıl yüzleşeceğimi bilemedim.

    Teyzem "Bu musallat işlerinden uzak kalmamız gerek Nesrin.Ben iyice korkmaya başladım."dedi.

     Annem "Neriman hiç mı kızına acımıyorsun?Senin tutarsız gönül işlerin yüzünden günahsız bir çocuk dünyaya geldi.Geldiği gibi bana verdin.Benim zaten çocuğum olmuyor diye sevinçten ne yapacağımı bilemedim severek bağrıma bastım ama hiç mi acımıyorsun kızına hiç mi içinde annelik ilgili bir duygu yok Neriman? Benimse canım gidiyor Duygu'ma birşey olacak diye."dedi.

     Ben ne yapmalıydım,bunları duyup nasıl unutabilirdim,şimdi büyü işlerini sorsam bunları duyduğumu anlayacaklar bunu sorsam ne açıklayabilirlerdi ki bana? Demekki aralarındaki o küçük sandığım sırları pek de küçük değilmiş. Öz anneme beni neden bıraktığını mı sormalıydım, Nesrin anneme bana neden cinleri musallat ettiğini mi? Nesrin annemin beni kurtarmak icin son çare olarak bu yola başvurmasını anlayabilirim ama öz annemin beni hiç umursamamasını,beni hiç umursamadan verdiği teyzemin bana öz annelikten bile daha fazla annelik yapmasının hesabını sormam gerekirdi biliyorum ama hicbirşey söyleyemezdim.O zaman yaşadığım herşey tüm hayatım yalan olurdu, belki de çoktan bir yalanın içindeydim ama olsun bununla yüzleşmeye hazır değildim. Sessizce odama gittim ve muskaları hiç düşünmeden çöpe attım.Yatağıma kapanıp uzun süre ağladım. Gece iki gibi karanlıkta ağladığım sırada saçlarımdan bir elin süzülerek geçtiğini hissettim. O an çok korkmalıydım biliyorum ama biri beni ne olursa olsun anlayıp teselli etsin istedim ve hiç ses çıkarmadım. O gece Mazerun bütün yaşananlardan sonra kendini bana göstermedi sadece soluk alıp veriyordu zar zor nefesini duyabiliyordum, kimbilir belki de çok üzgün olduğumu gördüğü için bana acıyıp korkutmamak için sessizce görünmeden teselli etmek istedi,göremediğim o el gece boyu saçlarımı okşadı ve ben buna deli gibi korkmam gerekirken izin verdim...