Lanetli Aşk Cinin Aşkı

Hazır Mıyım?

     Okula gider gitmez hiçbir yere uğramadan Engin beyin odasına girmiştim. Odanın kapısı açıktı ama kimseler yoktu. Ödünç aldığım kitapları Engin beyin masasına koymuştum ki o an sanki masaya arkamda duran birinin gölgesi yansımıştı. Arkamı döndüğümde kimseyi görememiştim ama içime büyük bir huzursuzluk doğmuştu. Zaten yolda gelirken de aynı garip huzursuzluğu hissetmiştim. Engin bey odaya geldiğinde beni herzamanki gibi içten gülümsemesiyle karşılamıştı. Birkaç işi olduğunu, halledince hemen gidebileceğimizi söyleyerek bir süreliğine yanımdan ayrılmıştı. Sadece kısa bir sürede tanıdığım bu adam, şimdi bana en çok yardım eden kişiydi. Onun benim için yaptıklarını hiçbir zaman ödeyemem. Odada otururken masaya koyduğum kitaplardan birisi bir anda savrulup yere düşmüştü. Aslında kitapları masanın ortasına koymuştum, neredeyse düşmesi imkansızdı,bu beni çok endişelendirmişti. Acaba Mazerun beni takip mi ediyordu? Peki beni takip ediyorsa neden Sedef'in yanına gideceğini söylemişti? Bana güvenmemeye mi başlamıştı? Çok dikkatli olmalıydım, gerçekleri öğrenmek isterken birileri benim yüzümden zarar görebilirdi.
Zaten bir kaç gündür Mazerun biraz farklı davranıyordu ve bu beni tedirgin etmeye yetiyordu.

      Ben Engin beyi beklerken Turgay bey odaya girip bana:

    "Duygu merhaba, Engin bana bugün gideceğinizden bahsetti. Engin'in sana bahsettiği hocaya gidiyorsunuz galiba. Duygu, bu hoca gerçektende iyi bir hocadır. Kuzenim Derya'yı öbür âlemdeki cinlerin musallatından bu hoca kurtarmıştı. Aslında sadece onu değil hepimizi kurtardı. O gün sana kütüphanede rastlamamın da tesadüf olmadığını düşünüyorum. Sen karanlık bir girdabın içinden çıkmak için tek başına çırpınıyorken bu girdaptan kurtulanlar seni buldu. Bu kesinlikle tesadüf değil kader olmalı. Eskiden Derya'ya bunlar olmadan önce bana kadere inanır mısın diye sorsalar güler geçerdim. Cevap bile vermezdim. Ama şimdi gördüklerimden sonra, yaşadıklarımızdan sonra hiçbir şeye gülüp geçemiyorum. İnşallah sen de bu musallattan kurtulursun Duygu."dedi.

      Boğazım düğüm düğüm olmuştu. Turgay bey benim içimdeki korkuları çok iyi anlıyordu. Ama onların anlayamadığı başka birşey vardı. Mantığım bundan kurtulmak isterken  yüreğim onsuz ne yapacağını düşünüyordu. Bu o kadar da kolay değildi. Bu benim için sadece bir musallat değildi. Beni aslında esir alan şey içimdeki kendime bile itiraf etmekten korktuğum duygularımdı. Mazerun sadece bana musallat olmamış kalbimi de çalmıştı. İşte bu yüzden aslında gitmekten korkuyordum.

     Turgay beye herşey için teşekkür ettim. O olmasa bunların hiçbirini kimseyle paylaşamazdım. Kalbim acısa bile güçlü olmalıydım. Gerçekleri öğrenmek için bu son şansım olabilirdi. Engin bey işlerini bitirip odasına gelmişti.

       "Haydi Duygu, hoca bizi bekliyor. Hazırsan gidelim."dedi gülümseyerek Engin bey.

         "Hazırım öğretmenim, gidelim."dedim.

           Gittiğimiz yer biraz uzak olacak ki yolda bir markete uğrayıp birseyler aldık. Yaklaşık bir saat sonra bir köye geldik. Orada köyün biraz uzağında bir köy evine girdik. Engin bey:

        "İbrahim hoca, biz geldik. Size bahsetmiştim durumumuzdan."diye seslendi.
 
       Evin çatı katından aşağıya inen İbrahim hoca bizlere selam verip eliyle oturmamızı işaret etti. Ben o an içimde bir korku hissetmiştim. İbrahim hoca:

       "Demek bu hanım kızımız için geldiniz. Kızım şuan sizin peşinizden buraya gelmiş biri var, hissediyor musun? Buraya kadar sizinle gelmiş. Bir muhafız gibi. Varlığını hissediyorum ama göremiyorum."dedi.

       O an orada donakalmıştım. Bu Mazerun'un beni koruması için gönderdiği kişi olmalıydı. Mazerun gerçekten de Sedef'in yanına gitmişti. Ama korumasını yanıma yollamıştı. Yani Mazerun baştan beri herşeyin farkındaydı. Ondan bana sevsen de sevmesen de demişti. Onun için son günlerde umutsuz gibi duruyordu. Bu durumu bildiği halde bana engel olmamıştı. Beni korkutmamıştı. O an anlamıştım, Mazerun bu seçimi kendi irademle yapmamı istiyordu. Herşeyin doğrusunu öğrenip Mazerun'la ilgili bir karar vermeliydim. Engin beye bu konuda güveniyordum. Ama kendime hiç güvenmiyordum. Güvenemediğim en önemli şeyse kendi duygularımdı...