İHDAS/çapulcular

13

Harry ve Neville'ı odalarına yolladıktan sonra merdivenlerden hızlıca inmeye başladım.

Odaların önlerinden geçerken Regulus'un odasının önünde ayaklarım sabitlendi.Onu da herkes gibi çok erkenden kaybetmiştim.

Odadan içeri girdiğimde gri ağırlıklı bir oda beni karşıladı.Tıpkı kendi gibi griydi her yer.

Sirius'un Krecher sayesinde kardeşi hakkında öğrendiği gerçekler üzerine yaşanan dramı Nymphadora'dan dinlemiştim.

"Buraya geleceğini biliyordum."

Kapıda dikilen Sirius'a göz ucumla bakarak odada dolaşmaya devam ettim.

"Benimle hiç konuşmayacak mısın?"

"Ne dememi bekliyorsun?"

"Bilmem en azından bağırıp çağırmanı yeğelerim."

Histerik bir gülüşle aldığım kitabı incelemeye başladım.Zamanında ağzımı açmak için yalvarmıştım oysa.

"Andrea biliyorum sana çok büyük haksızlık ettik.İstersen bana lanet atabilirsin ama lütfen bu durumda bizden uzak durma."

Ona doğru döndüm ve gülümsedim.

"Ben çocuk değilim Sirius.Benim için kişisel bir değeriniz yok ama siz benim bu savaşta yoldaşlarımsınız.O yüzden her daim yanınızda olacağım."

Ellerini çaresizce kaldırıp indirdi.Sanki diyecek şeyleri sıraya koyamıyordu.

Daha fazla ona da kendime de acı çektirmemek adına yanından geçerek kapıya yöneldim.Ancak o kolumu bırakmadı.

"Bizim yaptığımızı yapma lütfen."

Ah ne kadar özlemiş gönlüm ellerini,gözlerini,ilgisini üzerimde hissetmeye.

"Sirius,yapma.."

Beni hızla yanda bulunan odaya çektiğinde hızla kapıyı kapadı.Kapıyla arasında kaldığımda beni kendi odasına sokmuştu.Yıllar önce buraya ilk gelişimde olduğundan pek bir şey değişmemişti.

"Yıllarca,yıllarca sana yaşattıklarım için kendime kızdım.O kadar gözümü,ruhumu köreltmiştim ki inanmak istemedim Peter'ın ihanetine.O kadar gerçekçiydi ki anlattıkları ve sen son zamanlarda fazla gariptin.Biliyorum haklı değilim olamam da ama anlamaya çalış beni Andrea yalvarırım.Yıllarca seni aradık.Süms-Severus' a bile gittik düşünebiliyor musun?Ama sen yoktun işte yoktun."

Yıllarca kaçmıştım tüm geçmişimden bu konuda haklıydı.Kendimi tamamen görevlere ve kendime adamıştım.Ki bu tam olarak yapmam gerekenlerdi.

"Sonra yoldaşlık kuruldu ve Andromeda'dan hakkında bir şeyler aramaya başladık.Bize neredeyse öldürücü laneti atmasına az kalmıştı ama elimizde yine hiçbir şey yoktu.Andrea biz bir halt yedik evet ve yıllarca bunun acısını taşıdık.Sende eminim çok acılar çektin ama bize bir şans versen belki tekrardan güvenini kazanabiliriz?"

Aslında dedikleri oldukça yerindeydi.Tek bir şey hariç.Basit bir ihanetten fazlasını sırtlanmıştım.Ve yapmadığım şeylerin bedeli benden daha çok masum olan birinden çıktı.İşte bu benim acımın en büyük temeliydi.

"Bana yaptıklarınız o geceyle kalmadı Sirius.En çok ikimizin sırtlanması gereken bir acıyı yaklaşık 16 yıldır omuzlarımda taşıyorum ve sen sadece bana yaşattığın ihanetten haberdarsın."

Yavaşça onu kapıyla arama aldım.Duygu karmaşası gözlerinden okunuyordu.

"İşte tam olarak bu yüzden sizi asla affetmeyeceğim.Ne seni ne Remus'u ne de Lily ve James'i.Ama Harry'e çok iyi bakacağımdan emin olabilirsin.Çünkü sizin aksinize ben doğru olanı yapmak adına canımı bile veririm."