İHDAS/çapulcular

15

Kapıdan girecekken aniden yanımda beliren Severus'la elimi kalbime götürdüm.

"Beni öldürmeye çalışıyorsan bunun için etkili bir büyü biliyorum Snape."

Aklıma Lily ile olan tanışmamız geldiğinde kısa bir sırıtış kapladı yüzümü.

"Buraya gelirken ne düşünüyordun?"

"Herkesin hayatını kısa bir süre daha riske atmamak?

"Elbette düşünmüyordun."

Kolumdan tutup içeri ilerlediğimizde içim her adımda daha da daralıyordu.

"Ah Severus yerini ayırmıştık."

Evet bu adam ya da varlık cidden sadece burnunu değil başka bir çok şeyini kaybetmişti.

"Kimleri görüyorum.Lütfen buyurun Bayan Rosier."

Severus'un yanında yerimi alırken tek düşünebildiğim hemen buradan cisimlenmekti.

"Sizi bunca yıl sonra yanımızda görmek ne büyük onur."

"Biraz daha böyle konuşursanız beni kendinizden daha üstün gördüğünüzü düşüneceğim."

diyerek alaycı bir tonda bulundum.

"Lordumla nasıl böyle konuşursun?"
diye elini masaya vuran Bellatrix'e aynı suretle geri döndüm.Ancak Lord hiç bozulmadan konuşmaya devam etti.

"Şu an bir oda dolusu ölüm yiyenle berabersin ve böyle konuşmaya cürret edebiliyorsun ha?"

"Korkmam gereken bir durum mu var?"

"Karşınızda kim olduğunun farkında mısınız Bayan Rosier?"

Bir süre durdum.Karşımda Harry gibi birçok çocuğun,ailenin,arkadaşların katili vardı.

"Beni öldürmek gibi bir düşünceniz varsa ve benimde bundan korkmam gerektiğini düşünüyorsanız lütfen hiç vakit kaybetmeyin."

"Andr-"

Elimle Narcissa'ya dur işareti yaptım.

"Beni kendi tarafınızda kullanmak bir nevi casus yapmak istediğiniz için buradayım değil mi?Ve söyler misiniz iki basit kelime ile birlikte haklanabilecek bir ölümlüyken ne diye korkayım?"

Sonrasında kendi kendime gülerek Voldemort'a döndüm.

"Sonuçta içimde sadece bir tane ruh taşıyorum."

Voldemort sırıtma ile birazdan işini bitireceğim bakışı arasında bir yüzle bana bakıyordu.Gerilmiştim.Ancak ne Severus'un
ne Narcissa'nın ne de bir başkasının beni kurtaramayacağı ortadayken muhtemel son sözlerim korkakça olmamalıydı.

"Çok güzel Bayan Rosier,çok güzel.Öyleyse cevabınızda sizi motive edecek bir eski dostunuzu görmenizde fayda vardır?"

Herkes gibi bende kafamı merdivenlere çevirdiğimde 16 yıl önce gördüğümden daha da çirkin bir yüzle karşılaştım.Peter Pettigrew.

"Yanlışım varsa uyarın ancak dostlarınız sizi hiç dinlememiş ve ailenizdeki genetik bir sorundaki şansınızı harcamanıza neden olmuştu değil mi?"

Yutkunmak istemiş ancak pekte başarılı olamamıştım.Biranda saçımı çekerek gözlerimin tavanla birleşmesine neden olan lorda nedense kılımı bile kıpırdatmadım.

"Görüyorsun değil mi?Ben zihninde heryerdeyim.Acıların,sevincin ve daha bir çoğu basit bir film gibi zihnimde akıyor."