Satılık : Karanlık Günler [h.s]

Bölüm-26

1 Hafta Sonra

Koca 1 hafta hastanede kalmıştım. Kendimi fiziksel ne kadar iyi hissetsemde, ruhsal olarak hala kötüyüm. Zayn benimle ilgilense bile yine de canım çok yanıyordu. Harry gerçekten hayatımdan gitmişti. 1 hafta beyaz duvarlar arasında ondan bir haber bekledim. Sadece bir tane. Ama yoktu. Harry yoktu!

Araba evin önünde durunca düşüncelerimi bir kenara bıraktım. Kapım açıldığında Zayn beni kucağına almıştı. Gerçekten iyi olana kadar yürümeme bile izin vermiyordu.

''Zayn ben kendim yürürdüm. Sorun beynimde ayaklarımda değil.'' deyip sırıttım.

''Olsun kendini yormanı istemiyorum. Hem belki yürürken başın dönebilir." dedi gülümseyerek. Ona kibarca teşekkür edip beni taşımasına izin verdim.

Evin kapısını açmak için sadece 1 dakikalığına beni kucağından indirdi ama hemen sonra tekrar kucağına aldı. Kollarımı boynuna sıkıca dolamışken içeri girmeyi başardık. Kapıyı ayağıyla kapatıp merdivenlere yöneldi. Odama geldiğimizde beni yavaşça yatağa yatırdı ve ayakkabılarımı çıkardı. Örtüyü üstüme örttükten sonra alnıma öpücük kondurdu.

''Şimdi güzelce uyu. Artık korkma. Ben aşağıdayım." dedi saçımı okşayarak.

''Tamam teşekkür ederim Zayn... her şey için." dedim içtenlikle gülümseyerek. Gözleri dudaklarım kaymıştı birden. Bunu beklemediğim bir gerçekti. Hala gözleri dudaklarımdaydı.

''Mutlu olman için elimden geleni yapacağım." dedi fısıltıyla. Ve gözlerini kapatıp, yavaşça yüzüme yaklaştı. 

Ama ben buna engel oldum ve kafamı sola doğru çevirdim. Zayn benim arkadaşımdı. Yanlış olurdu bu. Hemde büyük bir yanlış. Bu yaptığım hareket üzerine afallamıştı.

''Neden Bella? Neden böyle yapıyorsun?'' dedi çatık kaşlarıyla.

''Zayn... anla beni." Artık birikerinin beni anlaması için dava açacaktım.

''Seni anlamak istiyorum, ama sürekli değişiyorsun. Ondan nefret ettiğini söylemiştin." Kalbimde kalıcı bir şekilde duran Harry Styles.

''Evet dilim öyle söyledi ama kalbim hala öyle bir şey söylemedi." diye bağırdım. Bir an başım döndü ve bayılacak gibiydim.

''Bella iyi misin?'' dedi telaşla.

''İyiyim sadece başım dönüyor. Biraz uyumak istiyorum.''

''Tamam, ben aşağıdayım'' dedi ve suratı asık şekilde odadan çıktı.

Başım yattığım yerde bile dönüyordu. Kendimi hiç iyi hissetmiyordum. Büyük ihtimalle yediğim serumlardandır. Veya henüz iyileşmememden kaynaklanıyordur. Bu sefer kendimi uykunun kollarına bıraktım ve hayattaki sorumluluğum kısa bir süre de olsa unuttum.

Harry'nin Ağızından

Yine bardaydım. Tek kafamı dağıtabildiğim yer burasıydı. Louis yanımdan bir kez olsun ayrılmıyordu ve bu beni deli ediyordu. Çocuk değildim. Kendi başıma hareket edebilirdim.

''Louis başımda dikilmekten vazgeç ve evine git." diyerek emir verdim.

''Olmaz Harry. Bu durumda seni bırakamam."

''Louis ben iyiyim. Rahat bırak beni." dedim ama yinede gitmedi ve sadece sustu.

Gözlerimi kapatıp, kollarımı tezgaha dayadım ve ellerimle yüzümü kapattım.  Kapamamla Bella'yı görmem bir oldu sanki. Gözlerimi her kapadığımda Bella'yı görüyordum. Parayla, kendi arzularımı dile getirmek için, bana kölelik yapmak için aldığım kız, aklımdan bir türlü çıkmıyordu. Sevmeyi veya sevilmeyi bu yüzden sevmiyordum. Bunlar pembe denkli duygular. Benim duygularım sadece siyah.