KİTAP OLDU
-Wattys 2021 Kazananı-
"Annarithel Orvira sebepsiz yere can alacak soğuk kanlı bir katil değildi ama aç bir yılanın ne kadar merhameti varsa onun da o kadar merhameti vardı."
*
Tanrıçasının nefesiyle topraktan doğan, geleceği için yalnızc...
The air is cold The night is long I feel like I might fade into the dawn Fade until I'm gone
⚔️
Keyifli okumalar!
***
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Annarithel Orvira, bunca yıllık hayatı boyunca ilk defa soğuğu hissetti. Ciğerlerine kan dolmadan temiz bir nefes alamadığı dakikalardan sonra, derin ve uzun bir nefes çekerek gözlerini açtı. Ardı arkası kesilmeyen öksürükler boğazını yaktı. Elini göğsüne götürdü ve tamamen içgüdüsel olarak inledi.
Zihninin parçaları yavaş yavaş yerine otururken hiç gözlerini açmamış olmayı diledi. Bir buz kütlesinin içinde kalmış gibi vücudu kaskatı kesildi, midesi kaynamaya ve başı dönmeye başladı. Gözleri sanki yuvalarında turlar atıyordu. Buz kütlesi eridi ve titremeler başladı. Başını yana çevirip yattığı beton platformun üzerine kusuverdi.
Ağzını koluna silerken, tüm kemikleri sızlıyordu ama aynı zamanda bir tüy kadar hafif hissediyordu kendini. Görüşünü netleştirmeye uğraşıp etrafına bakındı.
Neredeyim ben?
Eni küçük, tavanı oldukça yüksek bir odanın içindeydi. Krem rengi beton duvarlar ve üzerinde durduğu platformdan başka hiçbir şey yoktu. Odadaki tek ışık kaynağı duvarlara asılmış mumlardı, çok fazla mum vardı. Bir tapınak bölmesinde miydi?
Annarithel tekrar, kısa bir süre önce okların delip geçtiği göğsüne baktı. Tuniğinin beyazı kurumuş kanla kaplıydı ama yarasının etrafı temizdi. Ne bir iltihap ne de kan vardı. Yalnızca serçe parmağı genişliğinde üç ok izi. Kaşları şüpheyle çatıldı. Mucizeler Annarithel'a dost değildi ama bunun başka bir açıklaması olamazdı.
"Şaşırmış olmalısın," dedi tam karşısındaki karanlık geçitten çıkagelen bir ses.
Annarithel sesle birlikte yerinden sıçradı ve hançerlerine davranarak platformdan atladı. Ama nafile. Ne hançerleri yerindeydi ne de dengesi. Yalpalayıp platforma tutundu.
Annarithel, "Sen de kimsin?" diye sordu çatallı sesiyle.
"Çok fazla kan kaybettin Kan Avcısı. Yerinde olsam bir süre daha platformda kalırdım," dedi ses soruyu duymazdan gelerek.
Annarithel, sesin sahibinin yaklaştığını görebiliyordu ama yalnızca bulanık bir gölgeden ibaretti. Titrek bacaklarını sabit tutmaya çalışarak dik durmaya uğraştı. "Kimsin, dedim."
Gölge bir göz kırpışı an da burnunun dibinde bitti. Uzundu. En az iki metre. Annarithel geriledi ve sırtı platforma çarptı.
