KİTAP OLDU
-Wattys 2021 Kazananı-
"Annarithel Orvira sebepsiz yere can alacak soğuk kanlı bir katil değildi ama aç bir yılanın ne kadar merhameti varsa onun da o kadar merhameti vardı."
*
Tanrıçasının nefesiyle topraktan doğan, geleceği için yalnızc...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Çaresizlik. Korku. Ve öfke. Sonsuz, aç bir öfke.
Annarithel'ın kalbi tüm bedenini titretecek kadar sert atıyordu. Hançerlerini sıkmaktan parmakları uyuşmuştu. Ve sırtından aşağı soğuk terler dökülüyordu. Burada ne işleri vardı?
Rhyvar'ın iblisi ise çoktan kontrolü ele geçirmişti. Ne Kasırga Lejyonu ne de İnsan Krallar içindeki iblisi tutamazdı. Vücudunu sarmalayan siyah gölge derisi, Annarithel'ın tenini yalayıp geçiyordu.
"Git."
Annarithel bir an Rhyvar'a baktı. Ona ilk defa bu şekilde bakıyordu. Hiçbir maske, tereddüt, korku ve çelikten duvarları olmadan. Sadece müttefiki, tek bir amaç için ortaklık kurduğu bir adam olarak görmüyordu onu. Sırdaşı ve çok daha fazlası. Ellyro ve Callidus'a koşması gerekirdi ama ruhunun derinliklerinden çınlayan bir dürtü Rhyvar'ın baltasına sarılmış elini sıkıca tutmasına sebep oldu.
Sözleri ve tırnaklarını geçirircesine parmaklarını dolayışı ise o kaosun içinde Rhyvar'ı afallattı.
"Bana dön Zaolyen," dedi dişlerini sıkarak.
Rhyvar'ın iblisi kendi gür sesine karıştı. Adını seslenişi bir yakarış gibiydi, bir çığlık. Öfkeden, itiraflardan, çaresizlikten ve katışıksız bir korkudan taşmıştı. "Anna..."
Titreyerek başını iki yana salladı Kan Avcısı. Gözlerinde kandan okyanuslar yükseliyordu. "Hayır şimdi değil. Sadece ikimizin de birbirimizi beklediğini bil. Bana dön ve o zaman söyle çünkü bu sefer hazır olacağım," dedi ve Rhyvar'ın elini bırakıp hızlı adımlarla geri geri yürüdü. "Zanosrit yalnızca öldürmek için saldırır... Gebert onları."
Rhyvar dostlarına yardım etmek ve Annarithel'ın peşinden tapınağa girmek arasında savaş verirken Kan Avcısı gözden kayboldu. Parmaklarının arasındaki ve yüreğindeki boşluk hissi her şeyin kanıtıydı.
Annarithel siyah taş merdivenleri tek nefeste indi. Yalnızca arkasından sızan ışığın aydınlattığı dar dehliz dört kol halinde tapınağın içine uzanıyordu. Hançerlerini terlemiş avuçlarında bir tur döndürerek gözlerini kıstı, yukarı doğru tırmanan geçitlerin birinin ucunda hafif bir ışık vardı. Hızla atıldı. Gizli kapılardan biri aşıldıysa eğer içeride muhakkak birileri vardı. Koşarken omuzlarına ağırlık yapan ıslak pelerinini çözüp fırlattı. Parçaları etrafa saçılmış kapıya yaklaştığında haykırışları işitti. Elini soğuk duvara yasladı ve derin bir nefes alıp yavaşça verdi. Endişe aklını başından almış ve daha önce tatmadığı büyüsünün kanında gürlemesine yol açmıştı. Hissedebiliyordu. Tadını alabiliyordu ve kokusunu.
