KİTAP OLDU
-Wattys 2021 Kazananı-
"Annarithel Orvira sebepsiz yere can alacak soğuk kanlı bir katil değildi ama aç bir yılanın ne kadar merhameti varsa onun da o kadar merhameti vardı."
*
Tanrıçasının nefesiyle topraktan doğan, geleceği için yalnızc...
Faith falls hard on our shoulders But legends never die
⚔️
Çelik yelek, zırh ne varsa hazırlayın.. Başlıyoruz!
***
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sözler yanıltıcıydı. Dudaklardan dökülenler çoğu zaman bir açıklama için yeterli olmazdı. Ama gözler, gözlerin gördükleri asla yanıltmazdı. Görülenin, hislerin süzgecinden geçirilmesi hakikate çıkaran tek yoldu. Annarithel'ın tek kelime etmeden sindiği duvar kenarından Rehber'in ihtiyatlı yüzünü incelemesi bu yüzdendi. Pietro'nun ağzından dökülecekleri dinlemek istemiyordu çünkü adamın yüzü ve Annarithel'ın elindeki artık yalnızca siyahtan ibaret olan kartların ne anlama geldiğini hissedebiliyordu. Rehber konuşursa eğer, korkusu gerçek olabilirdi. Ya da yeniden bir yalanın içine sürüklenebilirdi.
Rehber'in tüyler ürpertici evi gittikçe küçülüyormuş gibi geliyordu Annarithel'a. Sanki krem rengi beton duvarlarda asılı mumlar, gittikçe azgın alevlere dönüyordu. Nefesi daralıyor, göğsünde bir yumru gibi birikiyordu.
Rehber sandalyede oturmuş açıkça Annarithel'a toparlanması için zaman tanıyan bir sessizliğin içindeyken Kan Avcısı adamın yanındaki sandalyeye oturdu. Kartları aralarındaki küçük yuvarlak sehpaya bıraktı. Sessizliği severdi ama şu an ki sessizlik anında zihnindeki düşüncelerin sesleri huzurunu kaçırıyordu.
"Tüm bunlar ne anlama geliyor?" diye sordu Annarithel metanetle. Rehber'e diktiği korkusuz bakışları ile ürkek ses tonu tezatlık içindeydi. "Benimle oyun oynamayı bırak Pietro. Gerçekleri istiyorum."
"Çaresiz bir ruhun son dileği, ne anlama geldiğini bile bilmediği bir dua... Kadim bir sınava çıkan kapıyı aralıyor," dedi Rehber yorgun bir fısıltıyla. Kelimeler dudaklarından ezberlenmiş gibi dökülüyordu ama yarattığı hissiyat çok farklıydı. Kartları eline aldı üzerlerinde hiçbir sembol ya da yazı olmasa da sanki hâlâ onları görebiliyormuş gibi tek tek inceleyerek masanın üzerine bıraktı. "Uçurumun ucundaki bir Kan Avcısı tanrıçasına yakarıyor. Kaderinin tamamlanmadığına, gözlerinin ikinci şansını görmeyi hak ettiğine dair yemin ediyor."
Rehber'in bir masal anlatıyormuş gibi kartları tek tek masaya bırakışını ve dudaklarını araladıkça titreyen uzun sakalını izleyen Annarithel'ın tırnakları avuçlarına batıyordu. Her bir kelime omurgasından bir soğukluğun tırmanmasına, teninin uğursuz bir hisle karıncalanmasına sebep oluyordu.
"Ve tanrıçası Kan Avcısı'nın sesini duyuyor. Onu, dualarının karşılığını yalnızca merhameti, fedakârlığı ve cesareti ile alabileceği ikinci şansını sunuyor." Son kartı yaşlı parmaklarıyla masaya bıraktı. "Enhrecha, Kan Avcısı'na yüzünü gösteriyor. Terazideki karar ortaya çıkıyor. Kan Avcısı ya yükseliyor ya da bu sınavdan hiç geçmemiş gibi dibi boyluyor."
