Kabanata 30

34.6K 1.5K 140
                                    

Kabanata 30

Label

Hindi ako gaanong nakatulog kahit pa binuksan ni Alas ang bintana dahilan para pumasok ang malamig na simoy ng hangin. I asked him to turned the air conditioner off since it's no use because it's already cold.

Naging maayos ang paguusap namin ni Alas. Sinabi ko sa kaniyang bibigyan ko ng pagkakataon ang sarili namin, lalo na siya, na patunayan na ako na nga talaga. Giving him a hard time will only be futile for I know in myself that being in a relationship with him is all I want to.

Inabot ko ang lampshade sa gilid at binuhay ito. A soft dim light spread all over the dark room. Mula sa pagkakahiga patagilid ay pumihit ako sa kabila. Ang payapa at gwapong mukha ni Alas ang bumungad sa akin.

The light was giving his face a dramatic aura. His eyelashes were even casting shadows on his cheeks. Mas pansin rin ang pagiging matangos ng ilong niya dahil sa posisyon niya. I love how the tip of it touches a little part of my jaw. Kagaya ng palagi niyang gusto, nakasubsob na naman ang mukha niya sa leeg ko at hindi na umalis doon simula nang matulog kami.

I gently caressed his facial hair. The softness of it somehow tickled my palm. Bahagya akong nagulat nang hulihin niya ang kamay ko at patakan iyon ng masuyong halik.

"Stop drooling over me. I'm already yours." he murmured through his bedroom voice.

I chuckled. "In your dreams."

"I dreamt of you."

"You did?"

"Hmm. Us actually. We have ten kids. What do you think?"

Ngumiwi ako. "Kabaliktaran ang panaginip, Alas. Ibig sabihin ay hindi tayo magkakaroon ng anak."

Natawa siya. "Magkakaroon pero hindi itatago."

"Why would you even think that I'd hide our child from you just in case we had one?"

Humalakhak siya, halatang masaya. "Uso kasi 'yon..." Inalis niya ang kumot na tumatakip sa aming dalawa at pumaibabaw sa akin. Hinawi niya ang ilang hibla ng buhok mula sa aking noo at tinitigan ako sa mga mata. "It's just five in the morning. Can't sleep again?"

"Nagigising talaga ako ng ganitong oras. I usually eat anything before going back to sleep."

"Do you want me to bring you food here then?"

"It's fine. Sa breakfast na lang."

He nodded and grazed his tongue over his lowerlip. My eyes automatically went to it, suddenly felt tempted to steal a kiss.

"Do we have a label now?"

Heat spread on my cheeks like a wild fire with that question. Nakakaramdam ako ng kilig pero hindi ko iyon ipapahalata sa kaniya.

"Yes. Complicated. That's our label."

He frowned. "Damn you. I'm serious."

Natawa ako. "Go straight to the point, Alas."

"Tayo na?"

I didn't see it coming. Iba pala ang pakiramdam kapag harap-harapang tinatanong ng tungkol sa bagay na 'yon. Malakas ang kalabog sa dibdib ko at para akong kinikiliti. I feel like I'm just a high school girl courting by her crush.

"I guess so," I shrugged my shoulders. "Unless you don't want us to have a label then it's fine with me."

His eyes narrowed into slits. "Ako pa ang aayaw?"

Natawa kaming dalawa. He crouched down and kissed me on the lips, it's a sweet and gentle one. He leaned his forehead against mine while looking intently into my eyes.

Monasterio Series #5: Risks and Chances Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon