Never Be Apart

CHAPTER 21

Ilang minuto ang nakalipas ay bumalik din yung dalawa. Nakangiti na sa akin si Haruki at batid kong good news ang dala niya. Napailing naman si Natsumi, kahit hindi niya sabihin alam kong wala siyang maasahan sa Tita niya kasi nga they're not in good terms.

"My friend's father agreed, tomorrow he will come to talk to you about the case", nakangiting pahayag ni Haruki. Napangiti nalang din ako at tumango.

"I'm hungry, I hope you are too",tila malungkot na ani Ah Ki habang nakatingin sa akin.

"Ako din", sang ayon ni Natsumi.

"Same", Haruki said softly to the side. I just smiled then stood up. Akmang maglalakad na ako palabas ng maisip kong hindi nga pala kami okay ni Tita at kakaaway lang namin! Naiinis ako sa ugaling pinakita niya kanina, anong sinasabi niyang hindi deserve ng Papa ko ang justice? Ang kapal ng mukha. "Ahm guys?", kamot ulo akong lumingon sa kanila. Sabay sabay naman nila akong tinignan na mukhang nagtataka. "Yung kanina kasi diba? Hehe Tita and I are not in good terms", nakagat ko ang daliri matapos sabihin iyon. Napaisip naman sila at napasampal sa noo, halos sabay sabay pa nga sila.

"Umay walang pasok, wala din baon. Wala din akong pera ngayon", pagmamaktol ni Ah Ki. Napangiwi nalang ako.

"You're not the only one", mahinang sambit ni Natsumi at padabog na umupo.

"Lagi akong walang pera, so walang bago", Haruki said. Natawa nalang ako sa kanila. Kahit papaano ay malaki din ang pasasalamat ko sa kanila. Dahil kung wala sila, paniguradong unang araw palang ay nag breakdown na ako at nagmukmok sa kwarto.

"I think we can get some food on the freezer tapos dito nalang tayo kain?", nakangiting suggestion ko. "Ako nalang ang lalabas", dagdag ko pa. Napalingon silang lahat sa akin saka sabay sabay na ngumiti at nag thumbs-up.

Lumabas na ko ng study room at naabutan ko si Tita na nakatitig sa coffin ni Papa habang mag ka crossed ang braso. Tinitigan ko pa ito lalo para makita ang mata niya. Nangunot ang noo ko nang makitang masama ang tingin niya kay Papa, hindi ko napigilan ang lumapit dahil doon.

"Why are you looking at him like that?", I comfronted her causing her to get startled. Agad naman siyang napalingon sa akin at sinamaan din ako ng tingin.

"Your father deserve this", may gigil na aniya. Nangunot naman ang noo ko saka napalingon kay Papa.

"And your mother too! They deserve this!", she added softly then the tears rolled down her eyes. "Where they got the nerve to leave you guys alone this early? how dare they put you in this kind of situation" she murmured. Hindi ko alam pero may parte sa aking naawa sa kanya kaya agad ko siyang hinawakan sa balikat at inalo. Umiyak siya ng umiyak at napaluhod pa nga sa harap ng labi ni papa. "Tomorrow will be the last day of your father's funeral. We'll go to Korea immediately after that. I'm sorry for what I've done earlier. I'll take Yoon Gi with me, you should come too"

"Ano?", tanong ko. Nangunot ang noo ko sa sinabi niya. Anong sinabe niyang dadalhin niya si Yoon Gi?! Ang kapal naman ng mukha niya?