Owned By A Mafia Boss (PUBLISHED UNDER PSICOM)

CHAPTER 9

Chapter 9

Clayton’s Pov

NANG makapasok ako sa kwartong tinutuluyan ko rito ay napasandal ako sa pinto na naghahabong sa hininga. Mariin akong napapikit sa hiya. Naiisip ko palang ang mga mukha ng mga bisita ni Lorcan nang makita nila ako ay nanghihina na ako. Hindi ko kasi mabasa ang mga ekspresyon nila at saka . . . jusko sa ganitong ayos pa ako. Ano na lang kaya ang iniisip nila?

Mabilis akong kumuha ng tuwalya saka pumasok sa CR at maligo. Kahit sa pagmamadali ko ay nakahawak pa rin sa bewang ko ang isa kong kamay dahil masakit talaga. Hindi ko alam kong ilang beses ipinasok ni Lorcan ang batuta niya sa akin.

Habang nagsisipilyo ako sa harap ng malaking salamin na animo'y wala talagang bakas ng dumi o alikabok ay bigla na lang pumasok sa isip ko ang nangyari kagabi. Kagabi ay hindi naman iyon ang ipinasok ko sa kwarto ni Lorcan. Gusto ko lang magpaalam sa kanya na ipagpapatuloy ko ang pag-aaral ko pero nauwi kami sa ganun. Kaso ikaw nga niya na iyon ang papel ko rito ngayon sa bahay niya.

Nagmumog ako saka napatingin natulala ulit sa harap ng malaking salamin. Sa lahat-lahat ng nangyari kagabi ay bakit 'di ako nakaramdam ng pandidiri sa katawan ko? Sa sarili ko? Hindi ko alam kung bakit sa kabila ng nangyari ay parang wala lang sa sarili ko iyong nangyari kagabi. Nagustuhan ko pa nga. 'Di kaya'y dahil wala akong karanasan kaya nagustuhan ko iyon? Alam ko sa sarili ko hindi ako bakla. At kahit kailan hindi rin ako nagkagusto sa mga lalaki. Pero bakit ganito? Noon at hanggang ngayon may mga lalaki na lumalapit sa akin at nagpapahiwatig sa akin pero hindi ko iyon pinapansin at hindi ko iyon iniisip kasi nga hindi ko iyon gusto at wala rin akong balak magkagusto sa isang lalaki. Pero, bakit nang si Lorcan ay iba na? Bakit ganito? Bakit noong wala siya rito hinahanap ko siya? Bakit pag nand'yan siya gusto ko? Bakit parang exception si Lorcan?

Lumabas ako sa CR na nakatapis lang ang tuwalya sa baywang ko. Kumukuha ako ng masusuot nang may kumatok sa pintuan na sinundan ng boses ni Jhera.

"Clay, pinapababa ka na ni Young Master. Kakain na raw."

"J-jhera, hintayin mo ako!" sigaw ko.

"Sige!" tugon naman nito.

Paglabas ko ay nakita ko si Jhera sa gilid ng pintuan. Nang makita niya ako ay ngumiti siya sa akin at sinuklian ko rin siya ng ngiti.

"Jhera, wala na ba sa living area ang mga bisita ni Lorcan?" Usisa ko sa kanya nang nasa hagdanan na kami, pababa.

Nahihiya pa rin talaga ako dahil sa nangyari kanina.

"Wala na, Clay," sagot niya naman saka tumingin sa akin. "Clay may napansin ako sa iyo."

Kinunutan ko siya ng noo.
"Noong unang dumating ka rito aminado na ako na gwapo ka. Pero ngayon parang gumwapo ka lalo."

Malutong akong tumawa ako kay Jhera saka napailing dahil sa sinabi niya.

"Anong gwapo pinagsasabi mo?" ani ko pero aminado akong uminit ang pisngi ko roon sa compliment niya.

"Oh, bakit totoo naman ah. Gwapo ka talaga. Sa katunayan nga ay crush kita." Bigal nitong amin.

"Huh?" sambit ko sa gulat ko dahil sa ipinagtapat ni Jhera sa akin.

Tumawa lang siya sa naging reaksyon ko at nagpatuloy sa paglalakad. Sa lahat ng tao rito sa mansion ni Lorcan ay si Jhera lang talaga ang nakakusap ko nang walang alinlangan at masasabi kong siya lang iyong malapit sa akin at pinapansin ako ng natural . . . tumingin na parang normal lang. Iyong iba kasi ay iba kong makatingin sa akin. Dahil . . . sa tingin ko ay alam nila kung bakit ako nandirito. Duda ko ay nandidiri ang mga iyon sa akin.