Üniversitenin kantin bölümünde oturmuş kahvemi yudumluyorken proje ödevim için poster hazırlıyordum. Orion takım yıldızı için küçük noktalar çizdim. Onları birleştiren çizgileri de çektikten sonra kahvemden bir yudum daha aldım.
"Oh, bu orion mu?" Duyduğum sesle hemen kafamı kaldırırken Hyunjin ile göz göze geldim.
Ona cevap vermek yerine kafamı sallayınca yanıma oturdu. "Yardım edebilir miyim?"
Derince iç çekerken "Aslında iyi olabilir. Çizmem gereken 63 tane daha takım yıldızı var." Dedim. Tableti ona döndürerek çizeceğimiz şeyleri gösterdim. "İstersen tabletten bakabilirsin. Ben hepsini ezbere biliyorum zaten."
Gözlerini büyütürken şaşkın bakışlarını bana çevirdi. "Vay canına 88 tane takım yıldızının hepsini ezbere biliyor musun?"
Tepkisine gülümsedim. "Bölümüm bunu gerektiriyor."
Kaşları çatılırken gözleri gergin dudaklarıma gitti. Ne yaptığımı fark ettiğimde gülüşüm çoktan uzaklaşmıştı. "Bir daha gülümsediğinde tepki vermemeye çalışacağım. Yoksa hemen gülümsemen yok oluyor."
"Bilerek olmuyor ama sanki kötü bir şey yapmışım gibi bakıyorsun." Kaşlarımı sahte bir sinirle çattım ve somurttum.
"Şu halin ile korkutucu gözükmek yerine çok tatlı oluyorsun Seungmin." Yine yanaklarımın yandığını hissederken hızla ellerimle yanaklarını kapattım. Bu onun daha çok gülümsemesine sebep oldu. "Utangaç bir Minnie~"
Ellerimi yanaklarımdan çekmeden önüme döndüm. "Utanmadım ki ben! Projeyi nasıl yetiştireceğimi düşünüyordum. Hem yardım etmeye gelmedin mi? Hadi çizmeye başlasana!"
Sırıtmaya devam ederken eline bir kalem ve cetvel aldı. "Seni tanımasam gerçekten proje için heyecanlandığını düşüneceğim ama hayır, beni kandıramazsın."
Omuzlarımı silkip bir kalem de ben aldım ve başka bir takım yıldızını çizmeye başladım. "O zaman senin için heyecanlandığıma da inanamazsın çünkü benim duygularım yok."
"Zekice ama bilmediğin bir şey var. Benim yanımdayken fark etmesen de kızarıyorsun ama sanırım bugün ilk kez fark ettin."
Yandan bir bakış attığımda tamamen dönmüş bana baktığını fark ettim. "Her neyse..."
Küçük bir kıkırtı sesi işitsem de bu sefer ona dönmedim. Yıldızları çizmeye devam ederken de bir daha konuşmadık.
"Hyunjin!"
Duyduğum tanıdık sesle gözledimi devirdim. Hyunjin cevap vermeden ben konuşmaya başladım. "Üzgünüm ama bu sefer Hyunjin'i alamazsın Jisung. O bana lazım."
Tam karşımıza otururken sırıttı. "Yanlış anladın beni. Enerjiye ihtiyacınız olur diye bunları getirdim." Elindeki iki paket elma şekerini salladığında Hyunjin hemen elini öne attı.
Heyecanla paketi açarken söylendi. "Nereden buldun bunu? Tanrım, her yerde bundan arıyordum ben!"
"Tahmin ettim ve o yüzden aldım zaten." Elindeki diğer şekeri de bana uzattığında geri çevirmedim. Hyunjin'in tepkisine bakılırsa bunu çok seviyor olmalıydı. İtiraf etmeliyim o yanımda kütürdeterek yerken benim de canım çekmişti. Daha önce hiç yemediğim bir tat olduğu için de merak ediyordum. Paketini açıp bir ısırık almaya çalıştığımda çok sert olduğunu fark etmiştim. Sonunda bir ısırık alabildiğimde gözlerimin parladığına neredeyse emindim. Tadı mükemmeldi.
"Hyunjin bu... Bu çok güzelmiş!" Dedim istemsizce.
Dudaklarını şekerden çekip bana şaşkınca baktı. "Daha önce yememiş miydin?"
Kırmızı dudaklarından gözlerimi çekip gözlerine odaklandım. "Yani, annem ve ben daha çok birlikte çikolata yerdik. Çok şeker yemem ama bu mükemmel."
"Beğenmene sevindim çünkü ben elma şekerini çok severim ve bir hafta yemeden duramam. Fakat zamanımızda elma şekeri çok satmıyorlar çünkü kimse yemiyor." Üzgünce dudaklarını büzdüğünde elimdeki elma şekerine baktım. Şöyle bir düşündüğümde gerçekten uzun zamandır etrafta elma şekeri satan birini görmemiştim.
Gözlerimi elma şekerinden alıp Hyunjin'e döndüm. "Sanırım artık elma şekeri yiyen yüzde birlik kısımda ben de varım." Yine istemsizce gülümsemiştim ama bu sefer bozmadım.
Jisung'un hülaylı sesiyle gülümsememin yok olması bir olmuştu. "Seungmin'in gülüşü sence de çok güzel değil mi?"
Hyunjin anlına vururken "Aptalsın." Diye söylendi. Jisung ne yaptığını anlamaz bir şekilde bize bakarken "Boşver." Deyip onu geçiştirdim.
Telefonumun alarmının çalması ile yüzümü buruşturdum. Masanın üstündeki eşyaları toplarken "Ben dersliğe gidiyorum. Size iyi eğlenceler!" Dedim.
Hyunjin de hemen bana yardım etmeye başlamıştı. "Seungmin." Kafamı kaldırıp ona döndüğümde konuşmasına devam etti. "Haftasonu boş musun? Seninle bir şey yapmak istiyorum."
Ona kafamı sallayıp "Tabi, boşum ama ne yapacağız?" Dedim. Posterleri de rulosuna yerleştirdikten sonra omzuma yerleştirdim.
Elindeki çantamı bana uzatırken gülümsedi. "Bunu o zaman konuşuruz. Şimdi dersine yetiş sen."
"Peki..." Dedim ve koşturarak oradan uzaklaştım. Yine içimde ne olduğu belirsiz bir his oluşmuştu. Adımlarım geri gitmek istiyor gibiydi. "Umarım bu histen çabucak kurtulurum."
~~~
"Efendim baba?" Derslerimden hemen sonra bir arama almıştım ve bu tahmin edebileceğiniz gibi babamdandı.
Babamın tatlı bir şekilde konuşması kalbime hoş bir kıpırtı bırakmıştı. "Benim küçük Minniem ne yapıyor?"
Ben de tatlı bir şekilde konuşmaya başladım. "Senin küçük Minnien eve gidiyor baba. Sen ne yapıyorsun?"
"Yola çıkmak için hazırlanıyorum. Yarın hemen yanında olacağım!"
"Ne güzel! Felix ve Chan hyung beni bıktırtıyor çünkü."
Telefondan gelen küçük kıkırtıyla ben de gülümsedim. "Kuşlar bana bu aralar yeni biriyle takıldığını söyledi. Yoksa Minniemden bir ilişki skandalı mı geliyor?"
Gözlerimi devirdim. "Hayır, baba. O benim arkadaşım. İsmi Hyunjin. Tanıyorsundur büyük ihtimalle. Babasıyla ortakmışsınız."
"Tabi, ideal dünür adayı!"
Yüzümün yanmaya başlamasıyla kızardığımı anlamam çok uzun sürmemişti. "Ya baba! Bir sen eksiktin zaten."
Babam kahkaha atarken homurdandım. "Tamam, tamam. Bir şey demiyorum. Yarın kahvaltıda ne görmek istersin diye soracaktım sadece."
"Seni!"
"Babanı mı yiyeceksin Seungmin!?"
"Ya baba! Sen ne istersen o olsun. Bana fark etmez, biliyorsun."
"Öyle olsun bakalım. Neyse ben seni tutmayayım. Sabah görüşürüz!"
"Görüşürüz!"
Kesinlikle benimle bir şeyler konuşmak istiyordu.
~~~
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
