Ανοίγω αργά την κεντρική πόρτα του σπιτιού και κάνω στην άκρη για να περάσει ο Άρης μέσα.
"Ο Μάριος δεν ήρθε ακόμα." Λέω καθώς δεν βλέπω ούτε τα κλειδιά του ούτε τα παπούτσια του.
Βγάζω την ζακέτα μου και προχωράω μέχρι το σαλόνι όπου κάθεται είδη ο Άρης και σταυρώνω τα χέρια μου.
"Εδώ θα την βγάλεις και σήμερα;" Τον ρωτάω και στηρίζομαι στον τοίχο.
"Μπορεί." Απαντάει και αφήνει το κεφάλι του να πέσει προς τα πίσω.
Αφήνω μια ανάσα και ακούω το κινητό μου να χτυπάει. Το παίρνω στα χέρια μου και χωρίς να δω το όνομα στην οθόνη απαντάω την κλήση.
"Ναι;" Λέω και ο Άρης γυρνάει να με κοιτάξει.
"Είσαι σπίτι;" Ακούω τον Μάριο να μου λέει.
"Ναι, τι θες." Ξεφυσαω αφού ξέρω ότι θα ζητήσει κάτι.
"Στο δωμάτιο μου έχω αφήσει είκοσι ευρώ, παράγγειλε τέσσερις πιτσες γιατί θα φέρω παρέα σπίτι. Τα ρέστα δικά σου." Μου λέει και γυρνάω να κοιτάξω τον Άρη στον καναπέ.
"Μάλιστα κύριε." Του λέω ειρωνικά πριν του το κλείσω.
"Σου φέρνω την τσάντα σου για να φύγεις γιατί θα έρθει ο αδερφός μου." Του λέω και ανεβαινω στο δωμάτιο μου.
Σηκώνω τον σάκο του από το πάτωμα και αφού ελέγξω ότι είναι κλειστός ξανά κατεβαίνω κάτω στο σαλόνι.
"Ευχαριστώ. Επίσης, που είναι οι γονείς σου; Χθες ήταν εδώ." Με ρωτάει περίεργα και παίρνει την τσάντα από τα χέρια μου.
"Έχουν δουλειές. Τα λέμε αύριο." Του λέω και αφού ανοίξει την πόρτα γυρνάει να με ξανά κοιτάξει.
Σκύβει κοντά μου και ακουμπάει το χέρι του στην μέση μου τραβώντας με κοντά του. Ξαφνιαζομαι από αυτη την κίνηση αλλά όταν με φιλάει στο μάγουλο, στο σημείο που είναι κοντά στο στόμα, κοκκινιζω και ένα μικρό χαμόγελο σχηματίζεται στο πρόσωπο μου.
"Μου αρέσει όταν κοκκινίζεις." Χαμογελάει και αυτός πριν κλείσει την πόρτα πίσω του.
Όταν συνειδητοποιώ το πόση ώρα χαμογελάω σταματάω σχεδόν αμέσως και ανοίγω το κινητό μου για να κάνω ότι μου είπε ο αδερφός μου.
Άρης pov
Απομακρύνομαι από το σπίτι της και λίγο πριν μπω στο σπίτι μου ανοίγω την τσάντα μου για να βγάλω τα κλειδιά από μέσα.
Βάζω το χέρι μου μέσα στον σάκο για να τα βρω αλλά σταματάω όταν το μόνο που νιώθω μεσα είναι η μπλούζα μου, το τετράδιο και το άδειο κουτί από το σπρέι.
Ανοίγω καλύτερα την τσάντα και όταν βλέπω ότι δεν υπάρχει όπλο μέσα στην τσάντα μου δαγκώνω τα χείλια μου και κοιτάω ψηλά.
Ξεφυσαω και ξεκινάω να περπατάω πίσω στο σπίτι της Εύας.
Μολις φτάσω απέναντι μου βλέπω τον αδερφό της με κάτι άλλους και τον τύπο που του είχα γδάρει το αμάξι.
Καλύτερα δεν γίνεται.
"Τι θες εδώ;" Ο αδερφός της με ρωτάει και βγάζει τα κλειδιά του για να ανοίξει την πόρτα.
"Ήρθα να δώσω κάτι που μου ζήτησε η Εύα. Μην φοβάσαι δεν κάνω τίποτα με την αδερφή σου." Του χαμογελάω ειρωνικά πριν ανοίξει την πόρτα.
Ακόμα...
Καθώς μπαίνω μέσα, πίσω από τον αδερφό της, δίπλα μου έρχεται ο τυπάς με το αμάξι.
"Έγινε κάτι;" Τον ρωτάω απότομα όταν παρατηρώ ότι με κοιτάει επίμονα.
"Προς το παρόν όχι." Μου απαντάει με τον ίδιο τόνο στην φωνή του.
"Άρη; Τι κάνεις εδώ;" Ακούω την Εύα πίσω μου και γυρνάω να την κοιτάξω.
"Ήρθα να σου δώσω αυτό που μου ζήτησες." Της λέω κοιτώντας την επίμονα στα μάτια.
"Ναι σωστά." Λέει γρήγορα και αφού μου πιάσει το χέρι ανεβαίνουμε στο δωμάτιο της.
"Γιατί γύρισες; Τι έγινε πάλι;" Κλείνει την πόρτα και γυρνάει να με κοιτάξει.
"Α δεν ξέρω. Ήρθα να πάρω πίσω το όπλο που έβγαλες από την τσάντα μου." Ανασηκωνω τους ώμους μου.
"Όπλο; Δεν πήρα κανένα όπλο, και γιατί να έχεις όπλο μαζί σου;" Με ρωτάει περίεργα και γελάω.
"Είσαι απαίσια ψεύτρα." Λέω και την σπρώχνω ελάχιστα ώστε να μπορέσω να ψάξω τα πράγματα της.
"Εϊ εϊ!" Φωνάζει και όταν βρίσκω το όπλο μου γυρνάω να την κοιτάξω ειρωνικά.
"Ευχαριστώ που το επέστρεψες. Επίσης αν είναι να κρύψεις κάτι, την επόμενη φορά κρύψε το κάπου καλύτερα." Προχωράω προς την πόρτα και γυρνάω να την ξανά κοιτάξω.
"Για παράδειγμα στο συρτάρι με τα εσώρουχα σου." Της κλείνω το μάτι και αυτή ξεφυσάει.
"Ναι, δεν θα παραλείψω." Την ακούω να λέει πριν βγω από το δωμάτιο της.
Κοιτάω προς το σαλόνι και βλέπω ότι ο αδερφός της με κοιτάει και αυτός. Γελάω και βγαίνω από το σπίτι χωρίς να πω τίποτα άλλο.
___________
Γειαα
Πώς σας φάνηκε το κεφάλαιο;
Τελικά ο Άρης κατάλαβε γρηγορα ότι η Εύα έψαξε την τσάντα του😂
Επίσης ο Μάριος δεν συμπαθεί τον Άρη...
Πιστεύετε θα αλλάξει αυτό;
Τι λέτε να γίνει μετά;
Τα λέμε❤️
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
My anarchy
Action"Ρε φίλε, την αγαπάς;" Με ρωτάει και γυρνάω να τον κοιτάξω. "Όσο τίποτα άλλο." Του απάνταω και χαμογελάει. "Τότε γιατί κάθεσαι εδώ και κλαιγεσαι αντί να πας να την βρεις;" Λέει και κοιτάω τον ουρανό. "Γιατί αν την αγαπώ πρέπει να μείνω μακριά της...
