My anarchy

ᴄʜᴀᴘᴛᴇʀ 80

Κοιτάω έξω από το παράθυρο μέχρι που το κινητό στην τσέπη μου δονείται. Μόλις το παίρνω στα χέρια μου και βλέπω το όνομα του Άρη να φέγγει στην οθόνη παίρνω μια ανάσα.

"Σήκωσε το." Λέει ο Τζακ χωρίς να πάρει τα μάτια του από τον δρόμο και γυρνάω να τον κοιτάξω.

"Ναι;" Απαντάω την κλήση.

"Είναι όλα οκευ;" Με ρωτάει και πάω να μιλήσω αλλά ο Τζακ μιλάει πρώτος.

"Πολύ καλά Άρη. Όλα είναι μια χαρά." Έρχεται πιο κοντά για να ακουστεί και υπάρχει μια παύση.

"Εύα..." Ο Άρης σταματάει.

"Είμαι καλά Άρη, αλήθεια." Επιβεβαιωνω και κοιτάω στιγμιαία τον Τζακ δίπλα μου.

"Που είσαι;" Με ρωτάει και εκείνη την στιγμή ο Τζακ απλώνει το χέρι του για να του δώσω το κινητό μου.

"Ειμαι—" Δεν προλαβαίνω να απαντήσω, ο Τζακ σχεδόν αρπάζει το κινητό από το χέρι μου ξαφνιάζοντας με.

"Εσύ που είσαι;" Τον ρωτάει έχοντας το βλέμμα του στον δρόμο, "Κατέβα. Ερχόμαστε."

Πετάει το κινητό μου στα πίσω καθίσματα και κοιτάω εκεί γρήγορα πριν κοιτάξω ξανά αυτόν.

"Ξες... Πιστεύω έχει καταντήσει λίγο τραυματικό το γεγονός ότι κάθε φορά που ο Άρης είναι μπλεγμένος, στόχος γίνεσαι εσύ." Μου λέει και σμιγω τα φρύδια μου.

"Τραυματικό δενες τίποτα." Αφήνω ένα γελακι, "Αλλά πιστεύω πως—" Σταματάω για μια στιγμή.

Πριν προλάβω να συνεχίσω, στρίβει απότομα στον δρόμο κάνοντας αναστροφή και κρατιέμαι από την πόρτα δίπλα μου ενώ με το άλλο μου χέρι καλύπτω το κεφάλι του μικρού.

"Τι στο διάολο." Του λέω δυνατά αλλά με αγνοει.

Όταν το αυτοκίνητο σταματάει απότομα, σχεδόν στην μέση του δρόμου, τον παρατηρώ που ανοίγει την πόρτα, "Βγες έξω." Μου λέει απότομα.

Μολις βγαίνω έξω από το αυτοκίνητο το βλέμμα μου πέφτει στον Άρη που μόλις βγήκε από το κτήριο μπροστά μου. Ξαφνικά νιώθω ένα όπλο στο πίσω μέρος του κεφαλιού μου και παγώνω στην θέση μου.

"Τζακ!" Ο Άρης φωνάζει και μόλις κάνει ένα βήμα πιο κοντά μας το όπλο οπλίζει.

"Ένα ακόμα βήμα να κάνεις." Τον προειδοποιεί και ο μικρός στα χέρια μου αρχίζει να κλαίει.

Άρης pov,

Κοιτάω την Εύα απέναντι μου και τον Τζακ πίσω της να κρατάει ένα όπλο στο κεφάλι της.