Λίγες μέρες αργότερα
Σηκώνομαι από το γραφείο μου και κατεβαίνω στο σαλόνι για να πάρω κάτι να φαω
Ανοίγω το ψυγειο και ξεφυσαω όταν δεν βρίσκω τίποτα που να μου αρεσει. Μου φενεται ότι θα παραγγείλω..
Ανεβαίνω στο δωμάτιο μου για να πάρω το κινητό και μετά ξανά κατεβαίνω στο σαλόνι..
Αφού παραγγείλω, το πολύ δύο λεπτά μετά το κουδούνι της πόρτας χτυπάει και παραξενευομαι
Ήρθαν κιόλας;
Ανοίγω την πόρτα και πριν προλάβω να καταλάβω καλά την στιγμή ο Άρης μπαίνει μέσα στο σπίτι και κλείνει την πόρτα πίσω του
"Άρη; Τι κάνεις εδώ!"λέω ξαφνιασμενη μιας και έχω να τον δω από την μέρα που με φίλησε
"Κάνε λίγο ησυχία"είναι το μόνο που μου λέει και κοιτάει έξω από το παράθυρο
"Συγνώμη θα μου πεις τι συμβαίνει και μπαίνεις με το έτσι θέλω σπίτι μου;!"λέω δυνατά και γυρνάει να με κοιτάξει
"Έχεις δίκιο συγνώμη. Απλα με κυνηγούσαν και ήσουν το πιο κοντινό άτομο. Δεν θα μείνω για πολύ"μου λέει χαλαρός
"Καλά.."λέω περίεργα και κάθομαι στο καναπε
Κάθεται απέναντι μου και με κοιτάει επίμονα
"Τι;"του λέω
"Τίποτα"χαμογελάει και τελικά στρέφει το βλέμμα του άλλου
Το κουδούνι της πόρτας ξανά χτυπάει και μαζί μου σηκώνεται και αυτός ξαφνιασμένος
"Περιμένεις κάποιον; Ή ήρθαν οι δικοί σου;"λέει
"Παραγγειλα πίτσα πριν έρθεις"απαντάω και πάω να ανοίξω
Πάω ξανά στο σαλόνι και αφήνω το κουτί με την πιτσα στο τραπέζι
"Οι δικοί σου ποτέ θα έρθουν; Όχι τίποτα άλλο να ξέρω να έχω φύγει"ρωτάει γελώντας παίρνοντας ένα κομμάτι από την πίτσα
"Α δεν είναι Θεσσαλονίκη. Είχαν μια δουλειά και βγήκαν εκτός πόλης. Ο αδερφός μου θα μείνει σε έναν φίλο του οπότε θα είμαι μόνη μου"απαντάω πηγαίνοντας προς την κουζίνα για να πάρω πιάτα
Ανοίγω το ντουλάπι και αφού κάνω μύτες κατεβάζω δύο πιάτα για εμένα και τον Άρη
Μην τον αφήσω και νηστικό
Κάθομαι απέναντι του και αφήνω το πιάτο μπροστά του
"Ευχαριστώ"λέει και γνεφω
"Κοίτα για το φιλι.."ξεκινάει να λέει και σηκώνω το βλέμμα μου να τον κοιτάξω
"Αν όντως έχεις αγόρι δεν το ήξερα. Απλά για κάποιον λόγο παρασύρθηκα και σε φίλησα.."εξηγεί
"Δεν έχω αγόρι..επίτηδες το είπα. Αλλά εντάξει τώρα έγινε δεν μπορεί να αλλάξει κάτι"του λέω
"Οπότε το ξεχνάμε όλο αυτό;"σηκώνει το φρύδι του και κομπλαρω για λίγα δεύτερα
"Ναι..το ξεχνάμε"συμφωνώ και ανοίγω την τηλεόραση
....
Άρης pov
Σηκώνω το βλέμμα μου από το κινητό μου και κοιτάω την Εύα απέναντι μου
Βλέπω ότι έχει κλειστά τα μάτια της και την πλησιαζω
Παίρνω το κινητό της από τα χέρια της και το αφήνω στο τραπέζι από το σαλόνι. Την σηκώνω στα χέρια μου και λίγο πριν ξεκινήσω να ανεβαινω τις σκάλες κουνιέται και μένω ακίνητος
Κλοτσαω ελαφρά την πόρτα του δωματίου της για να ανοίξει και αφού μπω μέσα την αφήνω το κρεβάτι της
Σκύβω κοντά της και ασυνεσθητα χαμογελάω
"Καληνύχτα μικρή"
Κατεβαίνω ξανά τις σκάλες για να φύγω από το σπίτι της και να πάω στο δικό μου με την ελπίδα ότι θα φτάσω εκεί χωρίς μπελάδες
Ήταν ήρεμη τώρα που κοιμόταν. Πολύ πιο ήρεμη από ότι είναι γενικά...
Με κάνει να νιώθω περίεργα. Και κάτι με κάνει να θέλω να περνάω χρόνο μαζί της
_____________________
Γειαα
Πώς σας φάνηκε το κεφάλαιο;
Ο Άρης πήγε στο σπίτι της Εύας
Και έμεινε εκεί για αρκετή ωρα εκεί😏
Τι ΘΕΛΕΤΕ να γίνει στην συνέχεια;
Τα λέμε♥️
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
My anarchy
Action"Ρε φίλε, την αγαπάς;" Με ρωτάει και γυρνάω να τον κοιτάξω. "Όσο τίποτα άλλο." Του απάνταω και χαμογελάει. "Τότε γιατί κάθεσαι εδώ και κλαιγεσαι αντί να πας να την βρεις;" Λέει και κοιτάω τον ουρανό. "Γιατί αν την αγαπώ πρέπει να μείνω μακριά της...
