Βγαίνω από το αυτοκίνητο του Τζακ και γυρνάω να τον κοιτάξω από το παράθυρο.
"Σε ευχαριστώ." Του χαμογελάω και γνέφει.
"Αυτό που σου είπα ε; Και τον Άρη θα τον αναλάβω εγώ." Λέει και χωρίς να προλάβω να πω τίποτα παραπάνω ανέβασε το παράθυρο και ξεκίνησε το αυτοκίνητο.
Έμεινα για λίγη ώρα έξω πριν ανοίξω την πόρτα και μπω μέσα στο σπίτι μου, "Που ήσουν;" Με ρώτησε ο αδερφός μου αμέσως και άφησα μία ανάσα.
"Ήταν ένας...φίλος μου και ήθελε να μου δείξει κάτι." Του απαντάω καθώς ανεβαίνω στο δωμάτιο μου.
Αφήνω το μπουφάν μου πάνω στην καρέκλα από το γραφείο μου πριν ξαπλώσω στο κρεβάτι μου και αφήσω μια ανάσα.
Άρης pov,
Φυσάω τον καπνό από το τσιγάρο και στριφογυρίζω τα μάτια μου, "Θα πας να την βρεις είπα." Λέει ο Τζακ μπροστά μου και κάθομαι καλύτερα στην θέση μου.
"Ούτε στα τηλέφωνα απαντάει. Αν πάω εκεί πέρα θα με διώξει με τις κλωτσιές." Του απαντάω.
"Καλά θα κάνει." Μου λέει και σμιγω τα φρύδια μου, "Να πας αύριο από εκεί και να συζητήσεις μαζί της." Συμπληρώνει.
"Εντάξει τελείωσες με τις διαταγές;" Του λέω ειρωνικά και κρατάει το βλέμμα του πάνω μου.
"Να σε βοηθήσω θέλω ρε ηλίθιε." Μου απαντάει τσατισμενος, "Θα γίνει μαλακία και θα το μετανιώσεις μετά. Άρη σοβαρεψου γαμώτο! Για αυτήν δεν μάζεψες μια ολόκληρη ομάδα; Για αυτήν δεν τα κάνεις όλα;" Μου λέει και μόνο που δεν του απάντησα ήταν αρκετό.
"Για ποιον διάολο λόγο την παράτησες τότε, μου λες;" Σηκώνει τα χέρια του ψηλά.
"Σταμάτα να κρύβεσαι και αντιμετώπισε τα προβλήματα σου επιτέλους." Ύψωσε την φωνή του και στριφογυρισα τα μάτια μου.
"Καλά, καλά σκάσε θα πάω να την βρω αύριο." Του λέω και κρύβει ένα νικητήριο χαμόγελο με το χέρι του καθώς ανάβει ένα τσιγάρο.
[...]
Στέκομαι έξω από το σπίτι της κοιτώντας την πόρτα και παίρνω μία ανάσα πριν σηκώσω το χέρι μου για να χτυπήσω το κουδούνι.
Ξαφνικά ακούω από πίσω μου ένα αυτοκίνητο και αφού γυρίσω να κοιτάξω μερικά δεύτερα μετά βλέπω την Εύα να βγαίνει από μέσα.
"Εύα..." Λέω και μόλις με βλέπει σταματάει στην θέση της.
"Τι κάνεις εδώ;" Με ρωτάει και όταν την πλησιάζω κάνει ένα βήμα μακριά μου.
"Μπορούμε να μιλήσουμε;" Την ρωτάω και γυρνάει να κοιτάξει αργά την μαμά της η οποία κοντοσταθηκε δίπλα μας.
Γύρισε να με ξανά κοιτάξει και περίμενε μέχρι να μείνουμε μόνοι έξω, "Τι θες;" Σταύρωσε τα χέρια της κρατώντας μια απόσταση.
"Συγνώμη." Της λέω και το βλέμμα της αλλάζει, "Ξέρω ότι αντέδρασα απαίσια, και ότι έκανα μεγάλη μαλακία όταν σε παράτησα μόνη σου." Αφήνω μια ανάσα αποφεύγοντας το βλέμμα της.
"Εσύ ήσουν πάντα δίπλα μου όταν είχα κάποιο πρόβλημα. Και τώρα που έγινε το αντίθετο εγω—" Με σταματάει ξαφνικά.
"Δεν είμαι έγκυος Άρη..." Λέει σιγά και την κοιτάω ξαφνιασμένος.
"Τι; Μα..."
"Ξέρω. Μόλις γύρισα από τον γιατρό, απλά το τεστ έδειξε λάθος αποτέλεσμα." Άφησε μια ανάσα.
"Δεν χρειάζεται να ανησυχείς." Προσθέτει όταν δεν λέω κάτι και βάζει μια τούφα από τα μαλλιά της πίσω από το αφτί της.
"Αυτό δεν αναιρεί τον τρόπο που σου φερθηκα." Λέω κάτω από την ανάσα μου, "Δεν περιμένω να είμαστε όπως πριν, ξέρω ότι σε πλήγωσα..." Της λέω και το βλέμμα μου συναντάει το δικό της.
Για μια στιγμή απλά στεκόμαστε να κοιτάμε ο ένας τον άλλον μέχρι που με μια απότομη κίνηση τυλίγει τα χέρια της γύρω από το σώμα μου.
Μου παίρνει λίγη ώρα να το καταλάβω. Αντιγράφω τις κινήσεις της και κρατάω το χέρι μου στα μαλλιά της πριν ακουμπήσω το κεφάλι μου στο δικό της.
Όταν την ακούω να κλαίει παίρνω το πρόσωπο της στα χέρια μου και ψάχνω τα μάτια της.
"Το ήθελες." Ψιθυρίζω πριν κλείσει τα μάτια της και δαγκώσει τα χείλια της, "Ήθελες το μωρό." Ξανά λέω και σκουπίζει άτσαλα τα μάτια της.
"Απλά— Απλά μου άρεσε η ιδέα ότι θα είχαμε κάτι δικό μας. Ότι θα είχαμε κάτι να μας ενώνει παραπάνω." Είπε σαν να παραπονιέται και άφησα μία ανάσα πριν τυλίξω ξανά τα χέρια μου γύρω της.
"Άκου Εύα, όλο αυτό μας έκανε να καταλάβουμε τι πραγματικά θέλουμε... Τώρα απλά δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή, θα δεις, όταν θα είμαστε έτοιμοι θα συμβεί "
_______________
Γειαα
Πώς σας φάνηκε το κεφάλαιο;
Λοιπόν τι έχετε να πείτε για την συνάντηση του Άρη και της Εύας;
Τελικά η Εύα δεν ήταν έγκυος...
Πιστεύετε ότι θα ξανά γίνουν όπως ήταν αυτοί οι δύο;
Τι λέτε να γίνει μετά;
Τα λέμε❤️
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
My anarchy
Action"Ρε φίλε, την αγαπάς;" Με ρωτάει και γυρνάω να τον κοιτάξω. "Όσο τίποτα άλλο." Του απάνταω και χαμογελάει. "Τότε γιατί κάθεσαι εδώ και κλαιγεσαι αντί να πας να την βρεις;" Λέει και κοιτάω τον ουρανό. "Γιατί αν την αγαπώ πρέπει να μείνω μακριά της...
