My anarchy

ᴄʜᴀᴘᴛᴇʀ 45

Κοιτάω την ώρα στο κινητό μου καθώς κατεβαίνω τις σκάλες. Βάζω τα κλειδιά στην πόρτα για να την ανοίξω χωρίς να κάνω φασαρία και αφού βγω έξω τα αφήνω ξανά στο έπιπλο δίπλα.

Πλησιάζω το αυτοκίνητο του Άρη αλλά πριν μπω μέσα κοιτάω μια τελευταία φορά πίσω μου.

"Είσαι σίγουρη;" Η φωνή του με κάνει να τον κοιτάξω, "Δεν χρειάζεται να έρθεις." Λέει και κάθομαι στην θέση δίπλα του.

"Θέλω να έρθω." Απαντάω πριν ξεκινήσει να οδηγάει.

Οι δρόμοι ήταν άδειοι. Κοίταξα την ώρα στο αυτοκίνητο καθώς ακούμπησα πίσω το κεφάλι μου.

Τέσσερις το πρωί.

"Κοιμήσου, έχουμε δρόμο." Με κοιτάει στιγμιαία και γνέφω καθώς ακουμπάω το κεφάλι μου στο παράθυρο.

Ένιωθα τα βλέφαρα μου βαριά, όσο κι αν δεν ήθελα να κοιμηθώ ήταν δύσκολο να μείνω ξύπνια.

[...]

Ένιωσα το αυτοκίνητο να χαμηλώνει ταχύτητα και άνοιξα τα μάτια μου ξαφνιασμένη.

"Τι έγινε;" Ρώτησα τον Άρη βλέποντας τον να σφίγγει τα χέρια του στο τιμόνι.

Κοιτάει στον καθρέφτη ανάμεσα μας πριν απαντήσει, "Τίποτα. Απλά έχουμε διόδια μπροστά και δύο περιπολικά." Λέει και φοράει τα γυαλιά ηλίου του καθώς πλησιάζουμε.

Ανοίγει το παράθυρο και περιμένει να φτάσει η σειρά μας κρατώντας τα χρήματα που χρειάζεται στο χέρι του.

Κοιτάω το πρόσωπο του καθώς φωτίζεται από το ελάχιστο φως του ήλιου. Λογικά με καταλαβαίνει και με κοιτάει στιγμιαία πριν γελάσει και νιώσω τα μάγουλα μου να φλέγονται.

Αφού μας αφήσουν να περάσουμε, αγνοώντας τα ύποπτα βλέμματα των αστυνομικών συνεχίζει να οδηγάει.

"Που θα μείνουμε;" Σπάω την ησυχία και με κοιτάει ξανά στιγμιαία, "Θέλω να πω ξέρω ότι έμενες Αθήνα αλλα-"

"Στο πατρικό μου." Με διακόπτει, "Δεν μπορώ να πάω κάπου αλλού." Λέει και κρατάω το βλέμμα μου πάνω του.

"Θα γνωρίσεις και την μαμά μου, θέλει πολύ να σε γνωρίσει." Γελάει και το ίδιο κάνω κι εγώ.

"Να ανχοθω;"

"Δεν ξέρω, δεν έχει τύχει να γνωρίσει κάποια άλλη κοπέλα μου από κοντά. Υποθέτω πως δεν χρειάζεται, θα σε συμπαθήσει." Με διαβεβαιώνει και χαμογελάω.

Είμαι η πρώτη που θα γνωρίσει στην μητέρα του...

"Αφού το πιστεύεις." Γελάω και γυρνάω να κοιτάξω ξανά έξω από το παράθυρο.

Άρης pov,

Κρατάω σφιχτά το τιμόνι και κοιτάω τακτικά την Εύα δίπλα μου.

"Όλα οκευ;" Την ρωτάω χαμηλώνοντας λίγο ταχύτητα όταν την βλέπω κάπως περίεργα.

"Ναι απλά ζαλίστηκα λίγο." Απαντάει τριβοντας στα μάτια της.

Κοιτάω τον δρόμο και μετά ξανά αυτήν, "Θα σταματήσουμε σε ένα μέρος εδώ να πάρεις λίγο αέρα." Λέω και αφήνει μία ανάσα.

"Άρη δεν χρειάζεται."

Μου λέει αλλά την αγνοω στρίβοντας δεξιά. Βγάζω την ζώνη μου, όπως κάνει και η ίδια, και βγαίνω έξω από το αυτοκίνητο.

Στηρίζομαι πάνω στην πόρτα του οδηγού κοιτώντας επίμονα την Εύα που έχει γυρισμένη την πλάτη της προς τα εμένα.

"Πεινάς; Δεν έφαγες σχεδόν τίποτα, μάλλον από αυτό θα είναι." Την πλησιάζω και γυρνάει το πρόσωπο της να με κοιτάξει.

"Μπορεί, δεν ξέρω. Πάντως είμαι καλύτερα τώρα." Σταυρώνει τα χέρια της.

Ακουμπάω το χέρι μου στο πρόσωπο της και την φιλάω πεταχτά πριν από απομακρύνω το πρόσωπο μου και την δω να χαμογελάει.

Κοιτάω το μέρος τριγύρω και μόλις βλέπω μια καντίνα λιγο πιο πέρα κατευθύνομαι προς τα εκεί χωρίς να της πω τίποτα.

Βάζω το χέρι στην τσέπη που και βγάζω τα λεφτά που είχα πάνω μου, "Δύο σάντουιτς." Λέω σε αυτόν που βρισκόταν μέσα και μου γνέφει.

Γυρνάω το βλέμμα μου τακτικά στην Εύα όσο περιμένω για να βεβαιωθώ πως είναι καλά. Όταν φτάνω ξανά προς το μέρος της απλώνω μπροστά της το σάντουιτς που πήρα για αυτήν και με κοιτάει σοβαρή.

"Δεν χρειαζόταν." Λέει και ρολαρω τα μάτια μου.

"Αν το ξανά πεις αυτό θα σε παρατήσω εδώ πέρα και θα φύγω." Της απαντάω και γελάει.

"Ευχαριστώ." Χαμογελάει και κουνάω το κεφάλι μου πριν αρχίσω να τρώω.

Όταν εγώ τελείωσα το δικό μου, εκείνη μετά βίας είχε φάει το μισό. Κοιτάω την ώρα στο κινητό μου και σηκώνομαι όρθιος κάνοντας την να με κοιτάξει.

"Καλύτερα ας συνεχίσουμε αν θέλεις να φτάσουμε μέχρι το βράδυ. Θα το φας μέσα." Της λέω  ανοίγοντας το αυτοκίνητο για να μπούμε μέσα.

____________

Γειαα

Πώς σας φάνηκε το κεφάλαιο;

Λοιπόν ο Άρης και η Εύα έφυγαν...

Αλλά η Εύα φέρεται λίγο περίεργα 👀

Τι λέτε θα γίνει μετά;

Τα λέμε❤️