2 μέρες μετά
Βγαίνω από το μπάνιο με μια πετσέτα τυλιγμένη γύρω μου και κατευθύνομαι προς το δωμάτιο μου.
Όταν ντύνομαι πέφτω κουρασμένη στου κρεβάτι μου και αφήνω μια ανάσα.
Θεέ μου ποιος διαβάζει τώρα; Σίγουρα όμως όχι εγώ.
Σκεπάζομαι με τα σκεπάσματα και όταν επιτέλους κλείνω τα μάτια μου η πόρτα του δωματίου μου ανοίγει.
"Ποιος;"λέω χωρίς να γυρίσω να κοιτάξω.
"Εγώ."ακούω τον αδερφό μου και τελικά τον κοιτάω.
"Τι θες;"ρωτάω.
"Κάποιος είναι στην πόρτα..και ζητάει εσένα."μου λέει και ξεφυσαω
Κατεβαίνω μαζί του τις σκάλες και όταν φτάνω στην πόρτα βλέπω τον Άρη να έχει γυρισμένη την πλάτη του προς εμένα.
"Αρη; Τι κάνεις εδώ;"ρωτάω και γυρνάει να με κοιτάξει
"Είχαμε κανονίσει να βγούμε..και ήρθα να σε πάρω για να μην έρχεσαι μόνη σου"χαμογελάει
Το είχα ξεχάσει τελείως...
"Εντάξει..εμ..πάω να ντυθώ γιατί αργυσα να επιστρέψω από προπόνηση και έρχομαι σε 10 λεπτά"λέω γρήγορα και τρέχω πάνω στο δωμάτιο μου
Με γρήγορες κινήσεις ανοίγω την ντουλάπα μου και φοράω τα ρούχα που βρήκα μπροστά μου
Έχω φορέσει αυτα:
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Βάζω τα παπούτσια μου και περνω το κινητό μου μαζί με τα λεφτά που είχα αφήσει στο γραφείο μου.
Κατεβαίνω ξανά τις σκάλες και σταματάω δίπλα στον Μάριο.
"Σε 2 ώρες το πολύ θα είμαι πίσω..κοίτα να μην κάψεις το σπίτι όσο λείπω"του λέω και γνεφει αδιάφορα
"Γεια..ξανά"λέω όταν βγαίνω στον Άρη και αυτός γελάει
"Πάμε;"ρωτάει και αφού απαντήσω θετικά ξεκινάμε να περπατάμε στο πεζοδρόμιο
YOU ARE READING
My anarchy
Action"Ρε φίλε, την αγαπάς;" Με ρωτάει και γυρνάω να τον κοιτάξω. "Όσο τίποτα άλλο." Του απάνταω και χαμογελάει. "Τότε γιατί κάθεσαι εδώ και κλαιγεσαι αντί να πας να την βρεις;" Λέει και κοιτάω τον ουρανό. "Γιατί αν την αγαπώ πρέπει να μείνω μακριά της...
