"Ρε φίλε, την αγαπάς;" Με ρωτάει και γυρνάω να τον κοιτάξω.
"Όσο τίποτα άλλο." Του απάνταω και χαμογελάει.
"Τότε γιατί κάθεσαι εδώ και κλαιγεσαι αντί να πας να την βρεις;" Λέει και κοιτάω τον ουρανό.
"Γιατί αν την αγαπώ πρέπει να μείνω μακριά της...
Βγαίνω από το φροντιστήριο μαζί με την Έλλη και βγάζω το κινητό από την τσέπη μου πριν γυρίσω να την κοιτάξω.
"Έχεις κανονίσει τίποτα για το βράδυ;" Με ρωτάει αφήνοντας τα μαλλιά της να πέσουν στους ώμους της.
"Από όσο θυμάμαι όχι. Τι σκέφτεσαι;" Γελάω καθώς περπατάμε.
"Ο Μάρκος μου είπε πως ένας γνωστός ανοίγει ένα κλαμπ και σήμερα είναι τα εγκαίνια. Με ρώτησε αν θέλω να πάω, αλλά δεν υπάρχει περίπτωση αν δεν είσαι κι εσύ." Μου λέει και αφήνω μια ανάσα.
"Και μου το λες τώρα; Λίγες ώρες πριν;" Ξεφυσαω και γελάει.
"Άντε πες, θα έρθεις; Θα είμαστε VIP είπε ο Μάρκος." Με σκούντηξε και και στριφογυρισα τα μάτια μου.
"Κοίτα ξέρω ότι οι σχέσεις σου με τον Άρη δεν είναι και οι καλύτερες αυτή την στιγμή. Αυτό δεν σημαίνει πως θα χάνεις πράγματα για πάρτη του." Σταυρώνει τα χέρια της.
"Δεν έχει να κάνει με τον Άρη, Έλλη." Της απαντάω, "Και εντάξει, θα έρθω." Λέω λίγο αργότερα και χαμογελάει ικανοποιημένη.
"Ωραία, θα περάσω στις δέκα να φύγουμε μαζί."
[...]
Φτιάχνω τα μαλλιά μου και κάνω ένα βήμα πίσω για να δω την αντανάκλαση μου στον καθρέφτη φτιάχνοντας το φόρεμα πάνω μου.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Κοιτάω την ώρα στο κινητό μου και όταν βλέπω πως είναι δέκα ακριβώς φοράω βιαστικά τα τακούνια μου και βάζω προσεκτικά μια σκούρη κόκκινη απόχρωση κραγιόν.
Από πάνω βάζω το τζακετ μου και κατεβαίνω τις σκάλες, "Φεύγω. Δεν πιστεύω να αργήσω να γυρίσω." Λέω στην μαμά μου και αφού γνέψει πως με άκουσε βγαίνω από το σπίτι.
Όταν γυρνάω το σώμα μου περιμένω να δω την Έλλη να περιμένει, αντιθέτως βρίσκω τον Άρη να στηρίζεται πάνω στο αμάξι του.
"Άρη;" Ρωτάω ξαφνιασμένη καθώς τον πλησιάζω και σηκώνει το βλέμμα του, "Νόμιζα θα ερχόταν η Έλλη..."
"Ναι, εμ, εμένα μου είπε ο Μάρκος να έρθω να σε πάρω." Απαντάει φτιάχνοντας τον γιακά της μπλουζας του πριν απομακρύνει το βλέμμα του από πάνω μου.
"Τότε υποθέτω αυτοί θα πάνε μαζί." Του λέω και γνέφει.
Ανοίγει την πόρτα του συνοδηγού και κάνει στην άκρη για να μπω μέσα, "Τι gentleman." Τον κοροϊδεύω μόλις κάτσει στην θέση δίπλα μου και γελάει αχνά.
Ξεκινάει να οδηγάει και αφού υπάρχει ώρα ησυχία ανάμεσα μας ανοίγω το ράδιο κάνοντας τον να με κοιτάξει.
Δεν λέει κάτι όμως. Σύντομα πάρκαρε έξω από ένα σχετικά μεγάλο κτήριο, τα φώτα που άλλαζαν μέσα σε αυτό ακτινοβολούσαν στον δρόμο.
Όταν φτάσαμε στην είσοδο υπήρχαν δύο άντρες ντυμένοι στα μαύρα που έλεγχαν οποίους έμπαιναν μέσα.
"Μαυρίδης." Λέει ο Άρης και αφού κοιταχτουν μεταξύ τους ανοίγουν την πόρτα.
Ο Άρης κάνει στην άκρη για να περάσω εγώ πρώτη και ακουμπάει ελάχιστα την πλάτη μου καθώς περπατάει από πίσω μου.
"Είναι τεράστιο." Λέω ξαφνιασμένη και τον ακούω να γελάει.
"Που να δεις το μέρος που θα είμαστε εμείς." Πιάνει το χέρι μου και με οδηγεί ανάμεσα στο πλήθος.
Ψιθυρίζει κάτι σε έναν άντρα και αφού του γνέψει ανοίγει μια πόρτα που οδηγούσε στην άλλη πλευρά του κτηρίου.
Κολλάω πάνω στον Άρη καθώς κοιτάω τον κόσμο γύρω μας και τα περίεργα βλέμματα τους.
Αρχίζω και πιστεύω πως δεν είμαστε απλά σε ένα κλαμπ.
"Επιτέλους ήρθατε!" Ακούω την Έλλη δίπλα μου μια γυρνάω να την κοιτάξω.
"Άρχισα να πιστεύω πως δεν σας άφησαν μέσα." Ο Μάρκος εμφανίζεται δίπλα της και τυλίγει το χέρι του γύρω από τους ώμους της.
"Δεν θα γινόταν αυτό." Τον βεβαιώνει ο Άρης, "Τέλος πάντων, εμείς πάμε να φέρουμε κάτι να πιούμε. Εσείς μείνετε εδώ." Λέει και κάνει νόημα στον Μάρκο να τον ακολουθήσει.
Μόλις μείνουμε μονές γυρνάω να κοιτάξω την Έλλη, "Μην αρχίσεις, ξέρω τι θα πεις." Μου λέει γρήγορα και αφήνω μια ανάσα.
"Μου φαίνεται περίεργο το μέρος. Γενικά όλοι είναι περίεργοι." Της λέω και γελάει.
"Εύα, είμαστε σε κλαμπ με αναρχικους. Όλα είναι περίεργα." Μου λέει και την κοιτάω ξαφνιασμένη.
"Τι; Δεν μου είπες τίποτα τέτοιο, μου είπες απλά ότι θα πάμε σε ένα καινούργιο κλαμπ." Της λέω και φωνάζω για να με ακούσει από την δυνατή φωνή.
"Πίστευα το ότι ήταν γνωστός των αγοριών ήταν αρκετό!" Απάντησε και άφησα μία ανάσα.
"Ξέχνα το, δεν έχει σημασία. Ευκαιρία να ξεχαστουμε." Της λέω και βλέπω τα αγόρια να μας πλησιάζουν.
___________________
Γειαα
Πώς σας φάνηκε το κεφάλαιο;
Λοιπόν τα παιδιά πήγαν σε ένα κλαμπ..
Πιστεύετε θα έχουν μια ήσυχη βραδιά ή θα συναντήσουν προβλήματα;
Επίσης άφησα μία έκθεση στην μέση για να ανέβει το κεφάλαιο :')
