Το Δάσος της λήθης

Κεφάλαιο 5γ: Συνάντηση απόγνωσης

Τετ-α-τετ της απόγνωσης

Είχε ώρα που τον περίμενε στις παρυφές του δάσους. Εκεί στο μεγάλο βράχο όπου από τα σπλάχνα του ανάβλυζε το καθάριο νερό που ταξίδευε από πέρα μακριά το μεγάλο βουνό. Έριξε λίγο νερό στο πρόσωπό της για να δροσίσει τη φλόγα που έκαιγε κάθε εκατοστό του κορμιού της από την αγωνία. Με μεγάλη δυσκολία κατάφερνε να κρατήσει τους γονείς της μακριά από όλο αυτό που περνούσε. Αν δεν είχε κοντά της την αγαπημένη της την Μπρέντα και εκείνη δεν ήξερε τι θα είχε απογίνει.

Τον είδε από μακριά να ζυγώνει με το άλογό του και η καρδιά της άρχισε να χτυπά σε χορούς άγνωστους. Η έκφραση που αντίκρισε στο πρόσωπό του της είπε πολλά. Η Αρμάντια άρχισε να καταλαβαίνει. Ξεπέζεψε, έδεσε το άλογό του και ήρθε κοντά της. Έστεκε δίπλα της σαν ξένος, σαν κάτι άλλο, σαν ένα πρόσωπο που δεν είχε ποτέ του μοιραστεί κάτι με εκείνη.

"Τι αποφάσισες λοιπόν;" τον ρώτησε αν και ήξερε την απάντηση, η οποία ήρθε με φωνή παγωμένη σαν τα αισθήματά του.

"Όλα θα μείνουν εδώ μεταξύ μας, σου εξήγησα τους λόγους, ήταν κάτι πολύ όμορφο αλλά τελειώνει εδώ" της είπε.

"Τόσο απλά! Ξεπερνάς ακόμα και τον ίδιο σου τον εαυτό..."

"Μην το κάνουμε πιο δύσκολο Αρμάντια. Ξέρουμε και οι δύο τη θέση μας"

Η κοπέλα περήφανα ύψωσε το κεφάλι της για να τον δει κατά πρόσωπο.

"Κρίμα μονάχα για τη ζωή που κουβαλώ μέσα μου Ζάρεκ! Κρίμα που θα έχει και το δικό σου αίμα! Μόνο για αυτό λυπάμαι ειλικρινά"

"Αυτό το λες εσύ! Είναι η δική σου άποψη!" της απάντησε κυνικά.

"Τι θες να πεις;" άστραψε το βλέμμα της.

"Θέλω να πω ότι δεν είναι δικός μου λογαριασμός οι αμαρτίες σου" της πέταξε με ανείπωτο θράσος.

Το χέρι της έπεσε σκληρό στο πρόσωπό του.

"Σε είχα για άντρα!" του είπε. Την ίδια στιγμή την άρπαξε από τα χέρια και την ταρακούνησε.

"Τι γυναίκα νομίζεις ότι είσαι λοιπόν; Ποια είσαι που θα σηκώσεις το χέρι σου στο γιο του βασιλιά; στον αυριανό κύρη σου; Ποιος θράσος σε κάνει αγρίμι σωστό;"

"Κύρης μου δεν είσαι και δεν θα γίνεις ποτέ! Γιατί δεν το αξίζεις! Και αν έγινα αγρίμι, καθώς λες, με έκανες εσύ με τη στάση και την ατιμία σου. Και μην νομίζεις ότι οι άνθρωποι γύρω σου είναι σκουπίδια"