Το Δάσος της λήθης

Κεφάλαιο 38: Λίγο πριν

Ο αγέρας στην πλαγιά του Βουνού των Σκιών έδερνε το δάσος για τα καλά. Ακόμα και τα γερά κλαδιά των δέντρων έστελναν τις διακριτικές τους υποκλίσεις στον δυνατό βοριά που κατηφόριζε με δύναμη απ' την κορυφογραμμή. Ο ήλιος είχε ήδη πάρει το ταξίδι του προς τη δύση μετά από μια κουραστική μέρα. Μια μέρα που σημάδεψε την ιστορία του Φόριεν για πάντα. Ο, για είκοσι πέντε χρόνια, βασιλιάς Ζάρεκ είχε συναντήσει την πληρωμή των επιλογών του και της δολιότητάς του. Τα μεγάλα εκείνα φαινόμενα που, πριν λίγες ώρες σημάδεψαν το ανακτορικό δώμα δεν θα μπορέσουν ποτέ να βγουν από τις μνήμες κανενός! Ο θρόνος του βασιλείου έμεινε κενός. Αλλά, αυτό που πέρναγε από στόμα σε στόμα, σε κάθε απλό πολίτη ήταν εκείνη! Η τιμωρός! Η "μαύρη βασίλισσα" των γραφών και των περγαμηνών. Αρκετά μεγαλύτεροι στην ηλικία ξέθαψαν από τις μνήμες τους την τραγική εκείνη ιστορία της νεαρής κοπέλας που χάθηκε τότε, τόσο παράξενα, στα νερά της λίμνης του Μπέλουαρ εικοσιπέντε ολάκερα χρόνια πριν. Ξέθαψαν την τραγική εκείνη ιστορία της φονικής πυρκαγιάς που πήρε στο θάνατο την οικογένειά της. Και ήρθαν σήμερα να συναντήσουν την Αρμάντια του παρόντος χρόνου. Κάτι εντελώς διαφορετικό. Μια άλλη γυναίκα, μια διαφορετική μορφή.

Ανέβαινε αργά, με το άλογό της, την πλαγιά του βουνού. Προορισμός της ο ακρόπυργος της Κράγια. Το τελευταίο μεγάλο εκείνο απομεινάρι του τραγικού εκείνου βασιλείου. Η πύλη ανάμεσα στους δύο κόσμους. Ένιωθε παράξενα σε όλη τη διαδρομή. Τα συναισθήματά της ήταν έντονα και μια χαρακτηριστική συγκίνηση διαπερνούσε όλο της το "είναι". Είχε φτάσει στο στόχο της! Ένιωθε λες και μια ασήκωτη βασανιστική πέτρα από μάρμαρο που βάραινε την καρδιά της, έφυγε ξαφνικά από πάνω της. Ο θάνατος του ανθρώπου που κατέστρεψε τα πάντα στην επιρροή του, ήρθε να λυτρώσει την ψυχή της. Κάθε κύτταρο του κορμιού της, το ένιωθε κουρασμένο, σαν τον πολεμιστή έπειτα από μακροχρόνια εκστρατεία. Ήταν σαν να πολεμούσε συνεχώς σε όλα τούτα τα χρόνια που διάβηκαν τρομερά από πάνω της.

Θα έλεγε κανείς πως έπρεπε να νιώθει σαν κατακτητής και τροπαιούχος μιας δικής της προσωπικής μάχης δικαίου και αλήθειας. Αγωνίστηκε με νύχια και με δόντια να φτάσει εκεί και στην τιμωρία. Όμως τώρα ένιωθε και κάτι άλλο. Το τίμημα! Ήθελε, όσο τίποτα, να βρει τη χαμένη της κόρη. Αλίμονο! Ποια μάνα δεν θα το προσδοκούσε αυτό. Όμως να που η ζωή και ο κύκλος της μοίρας, την έφερε μπροστά σε μια άλλη αλήθεια που δεν θα μπορούσε να υπολογίσει. Η χαμένη της κόρη, το άλλο μισό του εαυτού της, ήταν η Ελεάνορ! Ένα πρόσωπο, με ενεργή ανάμιξη στην πλοκή αυτής της αναζήτησης. Ένα πρόσωπο που, πλήρωσε και εκείνο βαρύτατο τίμημα θανάτου στη μεγάλη αυτή μάχη. Το χτύπημα για τη ζωή του παιδιού της, τελικά ήταν μεγάλο και η Αρμάντια ένιωθε μεγάλη θλίψη για αυτό. Άλλαξαν τα πάντα στη ζωή της μέσα σε μια μέρα. Ήταν κάτι τρομερό. Ένα κύμα ενοχών περνούσε από το μυαλό και φώλιαζε στην καρδιά της. Αλλά μετά αναρωτιόταν, αν δεν είχε βγει η τρομερή αυτή αλήθεια στο φως για την συγγένειά της με τον Μέλιαν, ο γάμος τους θα προχωρούσε. Και τότε... Όχι! Αυτό δεν ήθελε καθόλου να το σκέφτεται, έτρεμε στην ιδέα, ανατρίχιαζε στην πιθανότητα.