Το Δάσος της λήθης

Κεφάλαιο 20: Το δεύτερο περιστατικό

Επιστροφή στο παρόν

Τα δέντρα έκαναν διάφορα σχήματα αλλάζοντας συνεχώς μέγεθος. Άλλοτε γίνονταν όμορφα, καλλίγραμμα, με τα φυσικά τους χρώματα. Άλλοτε όμως άλλαζαν όψη και σχήμα. Μεγάλωναν ξαφνικά με τις κορυφές τους να χάνονται στον απέραντο ουρανό. Το χρώμα τους άλλαζε. Γινόταν σκούρο, σκοτεινό και τα κλαδιά με τα φύλλα άρρωστα. Τα χόρτα ψήλωναν κάτω στη γη. Άρχισαν να κινούνται από έναν παράξενο αγέρα που έκανε ένα ανατριχιαστικό σύριγμα. Έμοιαζαν τότε σαν μια μικρή επιφάνεια θάλασσας που εισχωρούσε βαθιά μέσα στο δάσος. Ξάφνου τα δέντρα σαν να χωρίστηκαν στα δύο, δεξιά και αριστερά και ανάμεσά τους ένα μονοπάτι καμένης γης εισχωρούσε σαν φίδι προς το βάθος. Ένα βάθος που άρχισε ξαφνικά να φωτίζεται από μια πράσινη αντιφεγγιά που δυνάμωνε και στο τέλος έγινε ένα εκτυφλωτικό φως που φωσφόριζε και τύφλωνε. Πέτρες σάλεψαν, κλαδιά σείστηκαν, φύλλα έπεσαν, τριγμοί ακούστηκαν και μια μορφή άρχισε αργά-αργά να ξεχωρίζει από το βάθος του πεδίου. Προχωρούσε προς το μέρος του επιβλητικά. Στην αρχή δεν μπορούσες να ξεχωρίσεις τι ήταν. Όμως καθώς βάδιζε και πλησίαζε, άρχισε πια να ξεχωρίζει. Ήταν μια γυναικεία μορφή! Ναι! Πανύψηλη. Τα μαλλιά της πλούσια έπεφταν μακριά δεξιά αριστερά στους ώμους της. Ένα φόρεμα σκούρο κάλυπτε το σώμα της και έπεφτε ως κάτω στα πόδια της. Φαινόταν ακριβό και εντυπωσιακό. Στο στήθος της ψηλά ξεχώριζε κάτι στο δέρμα της που λαμπύριζε. Πάνω από τους ώμους της, δεμένο με μια κρυσταλλική καρφίτσα έπεφτε μια τεράστια μπέρτα επιβλητική που άνοιγε ως κάτω στη γη. Τα μάτια της ήταν φαρμακερά και λαμπύριζαν. Κάποιος θα μπορούσε να ξεχωρίσει μια πηγαία ομορφιά τους. Στο δεξί της χέρι όπως ήταν χαμηλωμένο παράλληλα με το κορμί της ξεχώρισε ένα μεγάλο σπαθί. Η μεταλλική του κόψη γυάλιζε στις αναλαμπές του φωτός. Είχε κατά πολύ πλησιάσει, την έβλεπες τώρα καθαρά. Σήκωσε με μιας το χέρι της και το σπαθί ανέμισε στον αέρα. Ήταν γεμάτο αίματα που έσταζαν σε άλικες σταγόνες κάτω στη γη και την πότιζαν στο διάβα της. Αίμα! Που γινόταν όλο και περισσότερο, σαν λίμνη ορμητική ικανή να παρασύρει και να πνίξει.

"Στάσου!"

Ούρλιαξε μέσα στην άγρια νύχτα καθώς πετάχτηκε καθιστός στο κρεβάτι του. Ήταν λουσμένος στον ιδρώτα. Έτρεμε από την αγωνία και το φόβο.

"Φύγε από μπροστά μου!" επανέλαβε με υστερική κραυγή.

Η βασίλισσα Άλμπα πετάχτηκε έντρομη από δίπλα του. Δεν είχε δει ποτέ τον άντρα της τον Ζάρεκ σε τέτοια άθλια εικόνα. Τρόμαξε.