Το Δάσος της λήθης

Κεφάλαιο 35: Πρόσωπο με πρόσωπο

  "Μελιαν!" ακούστηκε, σε δραματικούς τόνους, η φωνή της επίκλησης από το δάσκαλό του και σοφό του Φόριεν. Εκείνος, είχε ήδη σηκωθεί και τον κοίταξε με ένα βλέμμα θλίψης, απλανές και μακρινό.

"Αυτό σε βασανίζει λοιπόν δάσκαλε; Σε ποιο σημείο έφτασαν οι σχέσεις μου την Ελεάνορ; Θα περίμενα πρώτα να με ρωτήσεις αν δέχομαι αυτήν σου την αλήθεια. Αν την θεωρώ πραγματική. Αν μπορώ να την αποδεχτώ, αν μέσα μου υπάρχουν δυνάμεις που με ωθούν να ψάξω, να διασταυρώσω, να δω με τα ίδια μου τα μάτια... αν σε πιστεύω! Δεν μπορεί να είναι αλήθεια δάσκαλε! Λες ψέματα! Δεν ξέρω... κάνεις λάθος! Δεν γίνεται... δεν μπορώ να σε πιστέψω!"

"Μέλιαν... έχω εδώ το ημερολόγιο του ανθρώπου που γλίτωσε την Αρμάντια. Στις γραμμές του, γράφει τα πάντα με κάθε λεπτομέρεια. Μπορείς να το δεις... αλλά... καταλαβαίνεις την αγωνία όλων μας... πιστεύω και τη δική σου... δεν είναι μομφή η ερώτησή μου. Είναι αγωνία και για τους δυό σας. Είναι νοιάξιμο παιδί μου!".

"Πόσο εύκολα την προσπερνάς αυτή την αλλαγή δάσκαλε! Λες και τα συναισθήματα κάθε ανθρώπου είναι σαν το ζυμάρι που κάνουμε το ψωμί για να αλλάξουν αμέσως και να προσαρμοστούν στις νέες συνθήκες... τι είναι λοιπόν αυτή η αλλαγή; Aυτός ο δρόμος που πρέπει να διανυθεί για να φύγουμε από το αγαπημένη και να φτάσουμε στo αδελφή, από ποια κόλαση περνάει δάσκαλε; Το σκέφτηκες; Πόσος πόνος συνοδεύει δυο λέξεις;

Η βασίλισσα Άλμπα, κάποια στιγμή βρήκε τη δύναμη, σηκώθηκε όρθια, τον πλησίασε:

"Γιε μου πρέπει μέσα σου να βρεις τη δύναμη να το ξεπεράσεις όλο αυτό. Η Ελεάνορ και εσύ έχετε ένα δεσμό ακόμα πιο δυνατό από αυτόν που σχεδιάζατε. Έχετε το ίδιο αίμα..."

"Το ίδιο αίμα που μας καταριέται και καταστρέφει τη ζωή μας μητέρα! Το δολοφονικό αίμα του ανθρώπου που είναι η πηγή αυτού του κακού... τι επικαλείσαι ήθελα να ήξερα;"

"Μέλιαν! Πρέπει να αντέξεις! Εσύ και η...." του είπε ο δάσκαλος.

"Γιατί φοβάσαι να το πεις Άλαντ; Ακόμα και εσύ δυσκολεύεσαι!"

"Εσύ και η αδελφή σου είστε το αύριο του Φόριεν. Σε χρειάζεται γιε μου. Ο ένας έχει την ανάγκη του άλλου. Πρέπει να την στηρίξεις και να σε στηρίξει"

"Το αύριο αυτής της πόλης... μιας πόλης τυλιγμένης στο θάνατο και στην κατάρα... στο αίμα και στα ανόσια. Έχει αύριο αυτή η πόλη; Όλα γύρω της είναι πεθαμένα δάσκαλε, δεν το βλέπεις; Όλα!"