Το Δάσος της λήθης

Κεφάλαιο 12: Στον τόπο των γεγονότων

"Θέλω αν έρθω μαζί σου Έλνταρ" του είπε κατηγορηματικά.

"Ούτε να το σκέφτεσαι κόρη μου!" της απάντησε την ώρα που ετοίμαζε το άλογό του, "Μόνος μου θα πάω"

"Γιατί; Πρέπει να αναζητήσω τους δικούς μου, το σπίτι μου"

"Και πως θα το κάνεις; Η μνήμη σου είναι ακόμα αδύνατη Αρμάντια, θα τριγυρνάμε στην πόλη ρωτώντας; Ξεχνάς και κάτι άλλο, το πιο βασικό"

"Ποιο;"

"Κινδυνεύεις! Είναι ολοφάνερο ότι σε ψάχνουν. Δεν ξέρουμε το λόγο κόρη μου αλλά σε γυρεύουν παντού. Όσο δεν γνωρίζουμε το λόγο δεν μπορούμε να ρισκάρουμε. Θα μείνεις εδώ. Βέβαια μήτε αυτό εμένα με ησυχάζει γιατί ακόμα δεν νιώθεις καλά. Είναι και εκείνες οι ζαλάδες σου. Αλλά δεν έχουμε άλλη λύση, άλλωστε πρέπει να εφοδιαστούμε και με προμήθειες"

Τον κοίταξε με ένα βλέμμα συμπάθειας και ευγνωμοσύνης.

"Έλνταρ!" τον ρώτησε, "Γιατί τα κάνεις όλα αυτά; Τι είμαι για σένα; Ένας μπελάς και τίποτα παραπάνω"
Είχε τακτοποιήσει το άλογό του. Ήρθε κοντά της, την έπιασε από το χέρι και κάθισαν σε ένα πέτρινο πεζούλι έξω στο στάβλο. Η φωνή του ακούστηκε ήρεμα.

"Η γυναίκα μου πέθανε πριν τρία χρόνια, την έθαψα ο ίδιος με τα χέρια μου εδώ στο δάσος. Ο μεγάλος μου γιος έφυγε πριν χρόνια. Αναζήτησε την τύχη του πέρα μακριά στη χώρα πίσω απ το βουνό. Που και που έρχεται και με βλέπει αλλά ξέρεις, οι αποστάσεις είναι μεγάλες. Ο μικρός μου...", κόμπιασε. Η Αρμάντια τον κοίταξε στα μάτια. Εκείνος συνέχισε:

"Σκοτώθηκε πριν καιρό...." Στα μάτια του φάνηκε ένα δάκρυ να προσπαθεί να βγει.

"Ω λυπάμαι... συγγνώμη" έκανε η Αρμάντια, "μα πως..."

"Ας όψεται η ζήλια και η φωτιά της αγάπης... για τα μάτια μιας γυναίκας. Του έστησαν καρτέρι στο δάσος, ένας άντρας που την διεκδικούσε κι αυτός. Όμως εκείνος είχε μαζί του και άλλους βλέπεις...". Το δάκρυ κύλησε τελικά από το μάγουλό το.

"Έλνταρ, λυπάμαι τόσο πολύ..."

"Ίσως όλα αυτά να απαντάνε στο ερώτημά σου. Μπορεί να μην θέλω να το παραδεχτώ αλλά στα μάτια σου βλέπω την κόρη που δεν είχα ποτέ! Το παιδί που δεν υπερασπίστηκα ποτέ όπως έπρεπε να κάνω τότε με το γιο μου. Ίσως να είσαι ένας άγγελος για τις ενοχές μου. Ένα μήνυμα. Μια επιστροφή. Αλλά ότι κάνω να ξέρεις ότι το νιώθω με την καρδιά μου και όχι από υποχρέωση"
Η Αρμάντια τον κοίταξε συγκινημένη ίσια στα μάτια. Εκείνος άλλαξε θέμα κουβέντας.