Protect
Hindi nawala ang titig ko sa mga trabahador. Happiness is visible in their faces because of what Eroz just said. Na para bang ilang araw na talaga nila itong pinoproblema at dahil sa pagdating ni Eroz ay nagkaroon sila ng pagasa.
Napaangat lang ako ng tingin ng maramdaman ko ang kamay ni Eroz sa aking likuran. Even I have my clothes on, ramdam ko pa din ang init ng bawat haplos niya. It was a feels of security.
"Wag po kayong magalala at hindi naman kayo pababayaan ng mga Montero. Bukas na bukas ay makakapagtanim ulit kayo" paninigurado sa kanila ni Eroz.
Nagpasalamat ang mga ito, kahit sa akin. Pinilit kong ngumiti sa kanilang harapan. I was happy for them, kita ko kasing masaya talaga sila sa narinig.
In life, you really need to understand na may mga bagay kung para sayos wala lang, sa ibang tao ay big deal na iyon. You should learn to be happy and clap with others success. Kasi seeing someone happy and fulfilles at the same time will give you hope also.
"Maraming maraming salamat po, hindi niyo alam kung gaano ito kalaking tulong sa amin at sa aming mga pamilya" sabi ng isa na tumatayong leader nila.
Panay lang din ang ngiti ko. I gave them a genuine smile because I was really happy for them. Kahit medyo naguguluhan pa din ako sa mga nangyayari. After that, they gave us a tour sa sarili naming Villa. Aminado akong hindi ko din naman ganuon kabisado ang pamamalakad at mga nangyayari dito. Si Papa kasi ang talagang hands on pag dating sa aming farm.
"Pag may kailangan o may kulang. Nasa may ricemill factory lang po kami" paalam ni Eroz sa kanila.
Nakipagkamay sila sa amin. Tuwang tuwa pa din. I understand, they love our Villa so dear. Like, some of them ay dito na ata tumanda at ito na ang kinagisnang trabaho.
"Don't worry po. I'll talk to my Papa and tell him kung ano ang mga kailangan dito...uhm also" alanganing sabi ko sa huling salita. I don't want naman to Eroz feel na iniinvalidate ko ang help niya. I just really want to ask Papa what really is happening.
Mula sa aking likuran, lumipat ang kamay ni Eroz sa aking siko, bago niya pinadausdos ang kamay at pinagsiklop ang aming mga daliri. Mahigpit niyang hinawakan ang aking kamay.
"Mauuna na po kami ni Gertrude" tuluyang paalam ni Eroz sa mga ito.
Kahit pa naglalakad na kami palayo ay panay pa din ang kaway ng mga trabahador sa amin. Matapos ko silang lingonin ay naramdaman ko ang titig ni Eroz sa akin.
"Ang tahimik mo" marahang puna niya sa akin.
Bahagya akong napanguso. "Wala akong masabi, hindi ko alam kung anong sasabihin" pag amin ko sa kanya.
Nang tuluyang makalapit sa may Hummer ay nanatili kami sa labas imbes na pumasok na. Hinarap ako ni Eroz kaya naman bahagya akong napasandal duon.
"I'll be honest with you. May problema ang Papa mo sa manila, it may affect some of your businesses here and in other province. Pero wala kang dapat ikabahala dahil hindi namin siya pababayaan. Tutulong kami ni Daddy hangga't kaya namin" pag amin niya sa akin.
Napatitig ako kay Eroz. Bigla akong nakaramdam ng pamamanhid, I really appreciate his honesty. Buong akala ko ay itatago niya sa akin ito.
Napahawak ako sa kanyang tshirt. Being with him, pakiradam ko wala ng kahit ano o sinong pwedeng manakit sa akin. I feel so protected and secured because of his presence.
