Last Mission
"Gertie" tawag ni Eroz sa akin ng bigla na lang akong matulala. My body doesn't even responded by what I heard. I think, he is expecting something na gagawin ko.
But my body weakens, I can't even move.
"Sinubukan po naming pigilan. Sumigaw po kami para humingi ng tulong, pero ang bilis po ng pangyayari" patuloy na kwento ng kasambahay.
Mas lalong humigpit ang yakap ni Eroz sa akin. My body feels so numb. Lumapit na din sa amin ang mga pinsan niya, even sina Papa ay nagtanong na din. Mas nauna pa silang nag panic kesa sa akin.
"What do you want to say?" nanghihinang tanong ko. All the words she said, hindi ma-process ng utak ko.
I know what is happening pero hindi ko kayang tanggapin.
Sometimes, alam naman natin. Pero ipinaglalaban pa din natin yung gusto natin kasi mahirap naman talagang umasa. Wala tayong pwedeng ibang gawin kundi ang tanggapin kung ano ang katotohanan.
Tumikhim si Eroz, ramdam kong alam niya na kung anong nangyayari sa akin.
"Nawawala si Yaya Esme" diretsahang sabi niya sa akin.
I know. Alam ko, pero bakit? Alam kong nawawala ang Yaya Esme ko, pero bakit? Hindi ko maintindihan, wala na akong maintindihan.
"Let's call the police" si Papa.
He was about to grab his phone ng pigilan siya ng mga pinsan ni Eroz.
"Sandali po, Tito. Wag po tayong magpadalos-dalos" sabi ni Tadeo in a calm and composed tone.
I understand naman kung bakit siya, maging sina Castel at Piero ay kalmado even with this situation. They know what they are doing.
"Baka tinanan ni Mang Henry" pag singit ni Hobbes in the middle of our silence.
Sumama ang tingin sa kanya ng lahat. Even si Ate Vera na tahimik lang na nakatayo sa may gilid. Lumabas din siya kahit halos buong araw na siyang nagkulong sa room niya para lang umiwas kay Piero.
"Hob, this is not a joke time" si Kenzo.
Nagkibit balikat siya. "Nagusap kami kanina, nasabi niya sa akin na gusto siyang ligawan ulit ni Mang Henry, pero ayaw niya na kaya baka..." hindi na niya tinuloy ang sasabihin ng mas lalong tumalim ang tingin sa kanya ng lahat.
Hindi ko naman nagawa iyon at hindi ko gagawin. I know na gusto lang din ni Hobbes pagaanin ang sitwasyon, but it doesn't change the fact na nasa danger ang life ng Yaya Esme ko.
"Tatawagan ko si Mang Henry" sabi ni Eroz. Sandali siyang humiwalay sa akin para tumawag. Gusto kong lumapit para makibalita kaagad but wala na akong lakas.
I just confirmed something with just his reaction while in the middle of the call. Walang alam si Mang Henry.
"Ngayon lang po. Hindi pa namin alam..." sabi niya dito.
Tuluyan ng tumulo ang aking mga luha. Lumapit si Ate Vera para yakapin ako.
"Shh...Don't cry, Gertrude. Makikita ka ng anak mo, wag kang umiyak sa harap nilang lahat" suway niya sa akin.
Marahan akong umiling, I can't do that. Humigpit ang yakap ko sa kanya, ganoon din naman siya sa akin.
"My Yaya Esme is missing...paano na?" umiiyak na tanong ko sa kanya.
