Birbirimizin kaderi olmak zorundaydık ve bunu kabullenmiştik. Çocukluğumuzdan beri kaderimiz bizim elimizde değildi zaten. İkimiz de buna alışıktık. Okuldaki son yılımızdan sonra o beklenen düğünle evlenecektik. Fakat önce o bana gelip başka birinde...
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
¤Dua Lipa- Levitating¤ • • •
Artık çabalamayın bıraktım ve gözlerimi kapadım. Su soğuk ve karanlıktı. Nefesimi de daha fazla tutamayacaktı. Zaten hiç bir zaman uzun süre tutamamıştım. Bir elin beni tutup çekmesine gözlerimi açtım ve kırmızı saçlara baktım. Ellerimi kendine çektikten sonra beni belimden tuttu ve yukarıya doğru itti.
Benimle beraber yukarı çıktığımızda derin bir nefes aldım. Öksürmeye başladığımda tekrar batmamam için beni sıkıca tuttu.
"Geçti" dediğinde gömleğini kavradım. Bileğimdeki ipi hızla çıkarmaya başladı. Öksürmem geçtiği gibi kafamı kaldırıp yata baktım. Jungkook dövüldüğü belli olan Kyung Min'i yattan indiriyordu. Polisler ise yata biniyordu. Aşağı atıldığımda bu yana kaç dakika geçti bilmiyorum ama Kyung Min'in baya dayak yediği belliydi. Yatın kenarından bize bakan çocuklara döndüm.
"Bitti" dediğimde beni kendine çekti ve sıkıca sarıldı.
"Bitti bebeğim. Yanındayım ve o sana hiç bir şey yapamaz" dediğinde kafamı omzuna yasladım ve ağlamaya başladım.
"Bitti Taehyung" dediğimde sessizce kafa salladı.
"Özür dilerim...Bu kadar geç fark ettiğim için" dediğinde ondan ayrıldım.
"Ben özür dilerim. Çok ağır konuştum biliyorum a-ama b-" dediğimde beni öptü. Tuzlu suyun tadıyla gülümsedim.
"Tanrım! şu sudan çıkın artık" diye bağırdı Lisa. Mecburen ayrıldık.
"Bu aralar çok Tanrı adını ağzına alıyor"
"Sonumuz hayrolsun" dediğinde gülümsedim.
"Yüzebilecek misin ?" Dediğinde kafa salladım. Beraber kıyıya doğru yavaşça yüzerken bizimkiler de kıyıya geçti. Taehyung sudan çıkmama yardım ettikten sonra bizi izleyen çocuklara baktım.
"Ne ?"
"Sarılacaktım ama ıslaksınız. Yani geçiyorum" dedi Jisoo. Ona doğru bir adım attığımda Namjoon'un arkasına saklandı.
"Saçmalama!" Diye bağırdı. Herkes gülerken bize doğru gelen polise baktım.
"Bayan Kim"
"Efendim"
"Sizden karakola gelmenizi rica edeceğim." Dediğimde Taehyung yanımdan geçti ve ona yaklaştı.
"Nişanlım yaşanan şeylerden dolayı yorgun ama yarın sabah geleceğimizden emin olabilirsiniz" dediğinde polis bana baktı. Kafa sallayıp onayladım.
"O zaman sabah erkenden bekliyorum" dedi ve dönüp gitti. Ortamda bir sessizlik hakimdi. Huzursuzca yerimde kıpırdandım.
"Ben..Jennie üzgünüm. Kardeşimin yaptıkları bir özürle kapanacak şeyler değil farkındayım ama elimden başka bir şey gelmiyor" dediğinde Kyong Min'e baktım. Onunla bir derdim yoktu. Üstelik beni bulmalarına yardım etmişti. En önemlisi de Jin bu kızdan biraz hoşlanıyor gibiydi. Gülümsedim.
