Shigaraki x Reader |Bnha x Reader|

Bakugou Katsuki

Beğenin lütfen ✍🏻

Shigaraki ayağa kalkıp balkondan çıkınca nedensizce ben de peşinden gittim. O da zaten bunu istiyormuş gibi bir şey demedi ve odasına kadar gittik.

Kendisini büyük yatağa fırlattığı sırada ben yatağın ucunda dümdüz bir ifade ile ona bakıyordum.

"Yatmayacak mısın?"

Salak mıydı bu? Yanyana yatarsak uyurken ikimizden biri diğerimizi öldürürdü.

Sakince mırıldandım, "Salak mısın, yanyana yatarsak ikimizden biri ölür."

Özgünlüklerimiz o an aklına gelmiş gibi gözleri açıldı. Sinirli bir nefes vererek tekrar kapıdan çıktım.

"Nereye?"

"Ayrıca neden seninle uyuyayım be ben?! Salondaki koltuğa gidiyorum!"

Saat daha sadece gece 2'ydi. Bu saatte uyumazdım. Eğer şimdi uyursam 4'te kalkar ve saatlerce diğerlerinin uyanmasını beklerdim.

~~~~~~~~~~~~~

"Ya  götün yerinde dursun çocuk!"

"Bu çocuğu sevdim!!"

Evden gelen bağırışlar ile uyanmıştım. Saate baktığımda sabah 9 olduğunu gördüm.

Sabahın köründe ne bok yiyordu bunlar?!

Sinirle koltuktan kalktım ve seslerin geldiği odaya yürüdüm. Kapıyı resmen tekmeleyerek açtım ve sinirli gözlerle içeri girdim.

"Noluyor sabah sabah amına ko-"

Karşımda sandalyeye bağlanmış sarı saçlı bir çocuk duruyordu. Daha doğrusu durmuyordu, resmen sinirden sandalye ile sağa sola zıplıyordu.

Şok içinde Dabi'ye döndüm. "Bu kim?"

"Çocuk."

Sahte bir şaşkınlık ifadesi yaptım, "Hee anladım, çocuk..."

Bir saniye geçmeden bağırmaya başladım. "Bu ne demedim, bu kim dedim amına kodumun dikiş kafalısı!"

Toga kahkaha atarken Dabi yerinden hafifçe kıpırdadı. "Bakugou Katsuki."

Ee yani? Kimdi bu, neden buradaydı, ayrıca neden götünü kurtlar kemiriyormuş gibi sağa sola zıplıyordu?

Derin bir nefes alarak çocuğun önüne ilerledim ve ağzındaki bantı çıkardım. Dabi tam bana ilerlerken sağ elimi ona doğru uzattım. "Sakın bana yaklaşma, yemin ederim öldürürüm."

Dabi sinirli bir bakış atarak geri çekildi.

Çocuk ise kulağımın dibinde bağırmaya başlamıştı.

"BIRAKIN LAN BENİ! PİÇ KURULARI SİZİ! BURADAN KURTULAMAYACAĞIMI MI SANIYORSUNUZ?!"

Sinirle çocuğa döndüm ve elimle ağzını kapadım. Sabah sabah çok sinirliydim ama sinirimi bu veletten çıkarmak da istemiyordum.

Dişlerimi sıkarak konuştum. "Bana bak. Bağırıp durma, sana bir çakarım burdan Dünya'nın etrafında bir tur atarsın. Anladın mı beni?"

Çocuk sinirli gözlerle bana bakıyordu, elimi ağzından çektim ve konuşmaya devam ettim. "Kimsin sen?"

"Kaçırdığınız kişiyi tanımıyor musunuz salaklar?!"

Bu çocuk asabımı bozuyordu, sesimi yükselterek konuştum. "Beynini siktiğim ben mi kaçırdım seni?! Salak salak atar yapma zaten yıllardır ilk kez rahat uyumuştum onda da senin yüzünden uyandım!"

Çocuk şaşırarak bana baktı, birkaç saniye sonra tekrar kızgın yüz ifadesine döndü ve Dabi'ye bakarak konuştu.

"Şu üçü beni kaçırdı. UA'de 1. Sınıfım."

Sinirle Dabi'ye döndüm. "Niye kaçırdınız çocuğu?"

"Shigaraki istedi, git ona sor."

Sinirle ayağa kalktım, birkaç saniye sonra tekrar çocuğa döndüm. Bu sefer daha sakindim, hafifçe gülümseyerek konuştum.

"Merak etme, ben de burda kaçırılan kişiyim ama gördüğün gibi rahat rahat geziniyorum. Yeter ki bağırma, götün yerinde dursun. Yoksa ben durduramadan şu gördüğün dikiş kafa seni kül eder."

Bakugou şaşırarak bana bakmaya başladı. Muhtemelen kaçırılan kişi olmama şaşırmıştı.

Arkamı dönerek kapıdan çıktım ve Shigaraki'nin odasına gittim. Hâlâ uyuyordu.

Sinirle yatağının yanına kadar ilerledim. "Uyan."

Uyanmadı, "Shigaraki, uyan!"

Uyanmıyordu. Sinirle ona tekme atarak bağırdım, "Uyansana lan!"

Tekmem ile yataktan düşmüştü. Yorganı üstünden atarken hafif kısık gözleriyle bana baktı. "Noluyor bu saatte...?"

"İçerde çocuk var."

"Oha, ne zaman seviştik de 9 ay geçti?"

Elime geçen ilk yastığı sinirle ona fırlattım. "Doğru konuş, sapık!"

Yatağın üstüne çıktım ve diğer tarafa giderken yerde oturan Shigaraki'ye bakmaya başladım.

"İçerde Bakugou adında bir çocuk duruyor. Dabi, senin kaçırma emri verdiğini söyledi."

Shigaraki yerden kalkarken mırıldandı, "Evet, ben istemiştim."

Yerden tamamen kalktığında boylarımız eşit olmuştu. Bir süre yüzümü inceledi. "Uyudun mu Lora?"

"Evet."

"Doğruyu söyle."

"Uyudum dedim ya!"

Tamam dercesine başını salladı ve odadan çıktı, ben de hemen peşinden gittim.