Shigaraki x Reader |Bnha x Reader|

Villain Ortamı

Beğenin lütfen ✍🏻

Shigaraki ile Bakugou'nun olduğu odaya girdik. Bakugou nefretle bize bakıyordu. Bu çocuk neden bu kadar öfkeliydi?

Tamam, kaçırılması korkunç bir şeydi ve sinirlenmesi de normaldi ama eminim normalde de böyleydi.

Sessizce mırıldandım, "Sinir hastası psikopat."

Shigaraki çocuğun dibine kadar giderek yere çömeldi ve o şekilde çocuğa bakmaya başladı. "Hoşgeldin Bakugou Katsuki!"

"Ne istiyorsunuz lan benden?"

"Bizimle çalış."

Ne? Shigaraki aptalı cidden bir kahramanlık öğrencisinden bunu mu istiyordu? Bu adam delirmişti.

Hafifçe yerimde kıpırdandım, "Shigaraki."

Anında kafasını bana çevirdi ve konuşmamı bekledi. "15 yaşında bir kahramanlık öğrencisinden cidden bunu mu istiyorsun?"

"Evet, sorun ne?"

Bir de sorunun ne olduğunu soruyordu. Çıldırmış, deli, psikopat, yandere!

"Sorun ne mi?" Birkaç saniye boyunca diğerlerine baktım ve tekrar Shigaraki'ye döndüm.

"Çocuk 3 yıl sonra kahraman oluyor. Sorun bu."

Shigaraki omuz silkti, "Bizimle çalışırsa olmaz."

Sinirle ben de onlara yaklaştım ve Bakugou'ya dümdüz bir ifade ile bakmaya başladım.

"Villain olmak istiyor musun?"

Bakugou çatık kaşlarını daha da çattı, "Öldürseniz yine olmam! Siktirin gidin!"

Shigaraki'ye döndüm, "Gördün mü? Olmaz."

Shigaraki ayağa kalkarken mırıldandı, "Olur."

Bu adam iyice asabımı bozuyordu. Sinirle yakasından tuttum. "Olmaz diyorum! Hele bir bu çocuğu bırakma, yemin ederim hepinizi öldürürüm."

Dabi ellerini havaya kaldırdı, "Benim ne suçum var lan?"

"Kes sesini!"

Shigaraki hafifçe sırıttı, "Tanrı'nın insanlara daha kibar olması gerekmiyor mu?"

Siktir. Tam anlamıyla siktir.

Şok içinde Bakugou'ya baktım, o da aynı ifadeyle bana bakıyordu. "Tanrı... mı?"

Sinirle Shigaraki'yi ittirdim ve Bakugou'ya döndüm. Ağzımı konuşmak için araladım ama konuşmadım.

Arkamı döndüm ve odadan çıktım, diğer odaya girmeden önce sinirle arkamı döndüm ve onlara baktım. "Çocuğa hiçbir şey yapmayacaksınız."

Hızlı adımlarla Shigaraki'nin odasına girdim ve kapıyı sertçe çarptım. Yatağa kendimi attım ve boş boş tavanı izlemeye başladım.

"Aptal Shigaraki! Aptal!"

Kimsenin Tanrı olduğumu bilmemesi gerekiyordu. Shigarakiler için bunu önemsememiştim çünkü zaten villainlerdi ve başkan onların bildiğini bilmeyebilirdi.