chanyeol ဘောလုံးလေးကို ပုတ်ကစားရင်း ကျောင်းထဲက ထွက်လာခဲ့သည်။ Baekhyunစောင့်ခိုင်းတဲ့ ကလေးကစားကွင်းရှိရာဆီကိုခြေဦးလှည့်လိုက်ပြီး လမ်းကူးဖို့
ကားများရပ်တဲ့အထိစောင့်နေလိုက်သည်။
'တီ.......တီ......'
'တီ......'
ရုတ်တရက် လက်ထဲက လိမ့်ကျသွားတဲ့ ဘောလုံးလေးက
ကားတွေကြားထဲကလိမ့်ကာ လမ်းမကိုဖြတ်ပြီး ဟိုဘက်
လမ်းကို ရောက်သွား၏ ။
Chanyeol လည်း လန့်သွားသည်။
တော်သေးတာပေါ့ လမ်းပေါ်ဖြတ်နေတဲ့ ကားတွေ
ဘာမှမဖြစ်သွားလို့.....
ကားတွေရပ်သွားတော့မှ လူတွေအများကြီးကြားထဲက
လမ်းကိုအမြန်ကူးသွားရတယ်
လန့်ပြီး နှလုံးခုန်မြန်နေပေမယ့် ဂရုမစိုက်အားပါဘူး
ဒီပုံစံကို hyung မြင်ရင် ဆူမှာ...။
အဲ့ဒါကြောင့် ဘောလုံးသာ ဆက်မလိမ့်သွားအောင် အမြန်ပြေးကောက်ရတယ်
chanyeol ဘောလုံးရှိရာ ကလေး ကစားကွင်းရှေ့ကို
အပြေးတစ်ပိုင်းသွားလိုက်သည်။
တော်သေးတယ် အန်တီကြီးတစ်ယောက်က ဘောလုံးကို
ကောက်ပေးထားလို့... ။
' ဒီမှာ....'
လှမ်းပေးတဲ့ ဘောလုံးကိုယူလိုက်သည်။
တော်သေးတာပေါ့ အခုမှ သက်ပြင်းချနိုင်တယ်
'လမ်းကူးရင် ဂရုစိုက်မှပေါ့ chan လေး...'
' nae...ကျေးဇူးတင်ပါတယ်....'
Chanလေး ~ Chanလေး~
ဒီအသံ ...ဒီအသံကို ရင်းနှီးတယ် နောက်ပြီး
ဘာလို့ ငါ့နာမည်ကိုသိနေတာလဲ
{ 🌼.... 'ommaက ဘယ်သွားမလို့လဲ '
'ommaက အိမ်အကြီးကြီးသွားဝယ်မလို...အဲ့အိမ်ကြီးမှာ...
သားရယ် မားရယ် အတူနေမယ်နော်...အခုတော့... ဒီမှာ
ခဏလောက် စောင့်နေခဲ့ရမယ် ...မဆိုးရဘူးနော်... နားလည်လား '
'အင်း...ဒီမှာစောင့်နေမယ် ....မြန်မြန်ပြန်လာခဲ့...'
'အင်း မြန်မြန်ပြန်ခဲ့မယ် လိမ္မာတယ်...chan ' ....🌼 }
