He's Killer Bride

Chapter 7

"Hindi ko naman ginusto ang nangyari! I didn't mean it to leave you that house but I have aim why I do that!" Kanina pa namin hinahanap si Jack pero hindi parin siya namin makita.

I know Eldrin is so worried because that he's son. I didn't expect too that Jack look for me.

"Sana hindi mo sinabi na nawala ako! Sana nanghanap ka nalang ng ibang rason kung bakit hindi tayo magkasama! Hindi iyong ako ang sinisisi mo kung bakit siya nawala!" Sunod-sunod kung sabi.

Nandito kami sa sasakyan ngayon at hindi ko alam kung saan kami papunta.

"Did I blame you? I didn't say anything. I know it's my fault but can you just quiet. I can't think orderly," kalmado niyang sabi.

Napairap nalang ako at ibinalik ulit ang tingin sa bintana.

Habang tutok na tutok ang tingin ko sa labas ay napadaan kami sa isang park. Napakunot ang noo ko ng makita ang isang pamilyar na damit at nakatalikod ito na may kausap.

"Ihinto mo."

"What?"

"Sabi ko, stop the car!" Inis kung sigaw sa kanya.

Wala akong pakialam sa sinasabi niya diyan basta sigurado ako na si Jack iyon nakita ko.

Dali dali akong bumaba at tumakbo papunta doon sa kinaroroonan ng dalawang batang lalaki na nag uusap.

"Jack?!" Lumingon naman siya at nanlaki ang mata niya ng makita ako.

"Mommy?! Mommy you're back!" I saw his widely smile.

Lumuhod ako at niyakap siya ng mahigpit.

"Don't do that again baby... I can't lose you." I almost whispered.

"I'm sorry mommy. I didn't mean it to leave our house. I thought your leaving so I de---" I cut off his words.

"Mommy can't do that. I won't leave you."

"Jack?" Napaangat naman ang tingin ni Jack kay Eldrin.

"Daddy!" Binuhat ni Eldrin ang anak niya. "I'm sorry daddy."

"It's okay. The important is your here now."

Ibinaba naman ni Eldrin si Jack at nagulat ako ng nilampasan niya ako at inakbayan niya ang batang lalaki na nasa likuran ko at kanina pa nakatingin sa amin.

"By the way mom and dad, this is Eiron. He's the one help me and I want him my new playmate," pakilala niya sa batang lalaki.

Titig na titig ako sa batang lalaki na nasa harapan ko ngayon. I think they're the same age of Jack. Hindi ko alam kung bakit mas lalong gumaan ang pakiramdam ko ngayon ng makita ang bata na nasa harapan ko. Ganito din ang naramdaman ko kay Jack noong unang kita ko pala sa kanya. Para bang sobrang lapit nila sa puso ko. But it's so impossible.

Kusa ang dalawang paa ko naglakad palapit sa kanila.

Lumuhod ako sa harapan niya at hinawi ang buhok para makita ko ang kanyang mukha.

"Nasaan ang mga magulang mo Eiron?" Tanong ko.

"Wa-wala na po sila," malungkot niyang sagot.

Bigla naman akong naawa sa sinabi niya.

"Saan ka nakatira ngayon?"

"Sa kalsada nalang po. Kasama ang mga batang palaboy-laboy din," inosenteng sagot nito.

I don't know why my tears instantly dribbled. I wipe my tears quickly.

"Mommy? Can we bring him in our house? Naaawa po ako sa kaniya." Ngayon ko lang narinig na magsalita si Jack ng tagalog.