He's Killer Bride

Chapter 17

Hindi parin ako mapakali habang hinihintay si Eldrin na lumabas ng bahay dahil may naghahanap daw sa akin. Alam kung si daddy naman ang my pakanan nito kaya naging ganito na ang buhay ko simulanoong namatay si Kuya.

Simula kagabi noong nahimatay ko, nakitaako ni Eldrin na nakahandusay sa sahig at dinala niya ako dito sa bahay. Nakokonsensya at nahihiya na ako sa kaniya dahil nadadamay na siya sa problema ko at ayaw na ayaw kung my ibang ma involve dito sa sitwasyon ko.

Dali-dali akong sumunod sa kanya at nagulat ako ng tumambad sa akin ang isang doctor at dalawang nurse na kausap ni Eldrin. Mukhang nakita nila ang presesya ko at sabay silang napalingon sa akin.

I tried to calm myself and control it.

Alam niya talaga ang kahinaan ko.

Lumapit ako sa kanila na para bang walang nangyari at ngumiti.

Hinawakan ni Eldrin ang bewang ko at humarap kami sa doctor.

"Uh... Good morning doc? Ano po ang sadya niyo dito?" Kalmadong tanong ko.

"Good morning Miss Chavez. We are because Mr. Chavez tiold us that he wants his daughter cure."

Pinigilan ko ang sarili kung manggigil at pilit kinalma.

"Bakit nan niya masasabi iyon? What I mean, I don't have any disease, especially I'm good," sabi ko at sabay tingin ni Eldrin.

Nakatitig lang pala siya sa akin at hinimas-himas niya ang likuran ko.

"Base of the observation you have a disease called DID. Bihira lang iyan dito sa bansa natin na may ganyan kalagayan pero mas mapapagling ka kapag sumama ka sa amin."

I can't help to laughed.

"I can't believe him! Wala na siyang ibang magawang gawin kaya ipinadala kayo dito para sabihin na malapit na akong mabaliw." Napailing iling ako.

"I'm sorry Doc, but I hope you understand this situation. My wife is not sick and I know, her father ruin her life. Pasensya na kayo kung naabala pa kayo sa sitwasyon na to," sabat ni Eldrin.

Nakita kung napatango sila at humigi ng tawad bago umalis.

I heavily sigh and hug Eldrin arm.

"I'm sorry wife. Hindi ko gustong maging ganito ang sitwasyon mo. I just want to be with you forever. But don't worry, I will do my best to protect you against your father no matter what happen. Kahit marami pang pagsubok na dumating sa relasyon natin hindi kita iiwan at aalagaan kita hanggang sa huling hininga ko." I can't help my self to cry.

Sobrang na touch ako sa sinabi niya at hindi ako nagkamaling mahalin siya dahil mukhang siya ang sinasabi ni Rosia na pang ideal man. Hindi ko alam kung matutuwa ba ako sa sinabi niya ngayon pero naisip ko kapag wala ako dito ngayon sa poder niya, hindi magiging ganito ang sitwasyon niya ngayon.

"TOTOO ba iyong sinabi ng doctor kanina na may DID ako? At ano naman ang DID na sinasabi niya?" Simula noong makaalis ang doctor kasama ang mga nurse ay hindi ko tinantanan si Eldrin na tanungin tungkol sa mga nalaman ko kanina tungkol sa akin. Hindi naman sa sinasabi kung baka totoo ang sinabi niya pero parang may mali sa sitwasyon ko kahit hindi ko namamalayan ang sarili ko.

Wala dito ang dalawang bata dahil pumasok sila sa school at ang binantayan muna sila ng bodyguard nila.

Umupo si Eldrin sa sofa at itinukod ang braso nito sa may gilid habang nakatingin sa akin.

"I already told you. Don't mind them. Hindi ko alam kung anong pinagsasabi nila tungkol sa sakit na iyan, but I know you're not sick." Parang malapit ng mainis ang boses niya. I know he controlling his self now.