(මේ සිංදුව අද පරිච්ඡේදට හොඳට ගැළපෙනව.. සංගීතය වගේ ම තේරුමත්..😊💜)
~වසර 6කට පසු~
Seo Ha's POV
"ජගියා!" (Honey! / පැටියෝ!)
ආයිශ්! කී වතාවක් නං කියල තියේ ද කොලේජ් එක මැද්දෙ ඔහොම කියල කෑ ගහන්න එපා කියල. ඒත් ඒකමයි කරන්නෙ. වටේ උන් හිනා වෙවී බලන නිසා දුවන්නත් ලැජ්ජාවට වේගෙන් වේගෙන් අඩි තියල එයා ගාවට ගියපු ගමන් ම මං කළේ එයාට බැනගෙන බැනගෙන යන එක. එයත් දන්නව ඉතිම් මං ඒක තමා මුලින් ම කරන්නෙ කියල. ඕක ඉතිම් අද ඊයෙ විතරක් වෙච්ච දෙයක් යැයි..
"යා! කොච්චර කිව්වත් ගණන් ගන්නෑනෙ.. කොලේජ් එක මැද්-" මට ඉවර කරන්නවත් දුන්නෑ.
" 'කොලේජ් එක මැද්දෙ 'ජගියා' කිය කිය කෑ ගහන්න එපා' " කියල හිනා වුණා. කට පාඩම් වෙන්න තරමට ඒක කියල තිබ්බ ද කනකට ගන්නෑ.
"මොක ද හිනාවෙන්නෙ?"
"මට ඔය වාක්‍ය කට පාඩං" ආයෙත් හිනාවෙනව.
"ට්ච්! කට පාඩං උණාට වැඩක් තියේ යැයි එපා කියන එකමනෙ කරන්නෙ." මං මූණත් ඇද කරං කිව්වෙ. ඒකටත් හිනාවෙනව. ඔච්චර හිනායන්න තරං දෙයක් ද ඕක. මල විකාර.
"එපා කියන එක කරා ම තමා ආතල් එකක් තියෙන්නෙ." ඇහ්!?
"යා..! මාව ආතල් එකට ද තියන් ඉන්නෙ එතෝට..? ආ?" මං තරහකින් අහක බලාගන ඉස්සර වෙලා අඩිය ඉක්මන් කළා. ඒත් ඉතිම් ඒ දිගංචි කකුල් එක්ක මං කොහොම දිනන්න ද?.. ;|
"යා යා.. එහ්ම නෙමේ අයියො කිව්වෙ.. විහිළුවක්වත් තේරෙන්නෑනෙ! හරි හරි ආය එහෙම කියන්නෑ.. ම්ම්.." අනේ මේ..
"කී පාරක් නං කියල තියේ ද ඉතිම් ඕක..?"
"හරි දැං ඔයාට මා ව විශ්වාස වෙන්න නං මං මොකද් ද කරන්නෝනි?" එයා එකපාට්ට මගෙ මූණට එබිල ඇහුව. මගෙ ඇස් දෙකත් ටිකක් ලොකු වුණා. කවු ද හිතුවෙ එහෙම එකපාට්ට මූණට එබෙයි කියල..
YOU ARE READING
STAY | PJM ᶜᵒᵐᵖˡᵉᵗᵉᵈ
Romanceදන්නව ද දෙයක්? ඕන ම කතාවක ඉන්න හැම අනු චරිතයකටමත්, එයාලට ම කියල කතාවක් තියෙනවා. එයාල ව පාවිච්චි වෙන්නෙ, ප්‍රධාන චරිත ඉස්මතු කරන්න විතරක් වුණත්.. ~ එක්තරා යමෙක් ⁜ [ ▪ Not the cliché playboy story y'all expect.. ▪ ] ...
