"အိမ္မက္လိုပဲ "
ခႏၶာကိုယ္ရဲ႕ပူေႏြးမႈႏွင့္အတူ ေလးပင္စြာနိုးထလာတဲ့ KyungSoo က မ်က္လုံးဖြင့္ဖြင့္ခ်င္းမွာပဲ ႏွစ္ၿခိဳက္စြာအိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ JongIn ကိုျမင္လိုက္ရလို႔ မယုံနိုင္ျဖစ္ေနရသည္။ အခုျဖစ္ေနတာက အိမ္မက္လား တကယ္လားဆိုတာကိုသိရေအာင္ လက္ညိုးေလးျဖင့္ JongIn ရဲ႕ ပါးျပင္ေလးကို အသာေလးထိေတြ႕ေနမိတယ္။
"အိမ္မက္မဟုတ္ဘူးပဲ "
ဒါဟာတကယ္ဆိုတာကို သိလိုက္ရတဲ့ေနာက္မွာ ဝမ္းသာလြန္းသျဖင့္ မ်က္ရည္ေတာင္ဝဲတက္လာသည္။ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေတြကတည္းက တိတ္တခိုးသေဘာက်ခဲ့ရတဲ့ Jongin က သူ႕ကိုခ်စ္သည္တဲ့။
ခပ္ေႏြးေႏြးအနမ္းေရာ ၊ ေပြ႕ဖက္မႈေတြေရာကို ျပန္စဥ္းစားမိေတာ့ KyungSoo မ်က္ႏွာေလးက ဖံုးဖိမရေအာင္ကို ၿပံဳးလိုက္မိသည္္။
အေတြးေတြကိုလက္စသတ္ၿပီးေတာ့ JongIn ရဲ႕ရင္ခြင္ထဲကေနၿပီး သူ႕ရဲ႕မ်က္ႏွာကိုေမာ့ၾကည့္ကာ ဆံပင္ေလးေတြကိုေတြ့ထိရင္းနဲ့ အစိတ္အပိုင္းတစ္ခုခ်င္းစီကိုေသခ်ာေလးေငးၾကည့္ေနမိ၏။
နာရီဝက္ေလာက္ၾကာေတာ့ သူေခါင္းအံုးထားတဲ့ JongIn ရဲ႕လက္ေမာင္းေတြ နာေနမွာစိုးတာေၾကာင့္ ရင္ခြင္ထဲကေန ႐ုန္းထြက္ၿပီးေတာ့ ထလိုက္သည္။
"အ"
ကုတင္ေပၚကေနေျခေထာက္ေလးခ်႐ုံပဲရွိေသး လက္ကိုဆြဲခ်လိုက္တာေၾကာင့္ KyungSoo မွာ အိပ္ယာေပၚသို႔ တဖန္ေရာက္သြားရျပန္သည္။
"JongIn. .. နိုးေနတာလား "
JongIn က ပက္လက္ေလးျဖစ္ေနတဲ့သူ႕အေပၚကို ခ်က္ခ်င္းပဲအုပ္မိုးၿပီးတာနဲ႕ ၿပီတီတီမ်က္ႏွာထားေလးနဲ႕ၾကည့္လာသည္။
"ဒါေပါ့ နိုးေနတာၾကာလွၿပီ "
"ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းကလဲ "
"Hyung ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕မ်က္ႏွာကို ေဟာဒီ့က လက္ညိုးေလးနဲ႕မထိခင္ကတည္းက "
သူလုပ္သမွ်ကို JongIn က သိတယ္ဆိုတဲ့သေဘာျဖစ္သည့္အတြက္ KyungSoo မွာ ရွက္သြားတာေၾကာင့္ မ်က္ႏွာေတြပါနီလာ၏။
JongIn ကလဲ KyungSoo ျဖစ္ေနတဲ့ပုံစံေလးကို အသည္းတယားယားနဲ႕ၾကည့္ၿပီး ပါးေဖာင္းေဖာင္းေလးကို တစ္ခ်က္နမ္းလိုက္သည္။
YOU ARE READING
Saudade [Z×U] Complete
Fanfictionမင္းကိုေစာင့္ရလို႔ တစ္ခါေလးေတာင္ မၿငီးေငြ့ခဲ့ဖူးဘူးဆ္ိုတာကို အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာေျပာခဲ့ဖူးပါရဲ႕... မင်းကိုစောင့်ရလို့ တစ်ခါလေးတောင် မငြီးငွေ့ခဲ့ဖူးဘူးဆိုတာကို အကြိမ်ပေါင်းများစွာပြောခဲ့ဖူးပါရဲ့...