Choosing You (Us Against The Fate Series #1)

CHAPTER 17

Kasama ngayon ni Cassandra ang mga kaibigan niya, isang maulan na linggo para sakanilang lahat.

This weather is what she hates the most, this weather is the witness of her painful experience in life. 

Hinding-hindi niya makakalimutan ang sakit at hinagpis na idinulot ng araw na ito sa kanya.

Hindi niya magawang makabangon sa kama niya that's why her friends came here to be with her. Wanna know why?

Today is her sister's 9th death anniversary, kada taon ganito lagi ang scenario niya.

Hindi niya mabisita kada taon ang puntod ng kapatid niya dahil baka mabaliw siya at halukayin niya ito sa puntod nito, her heart is breaking everytime she went to her sister's grave.

This is the 9th year of her sorrow and un-ending mourning, kahit hindi naman nito death anniversary ay iniiyakan niya ito.

Wala sa bahay ang mga magulang niya, sigurado siya na nasa sementeryo ang mga ito ngayon, hindi siya welcome duon lalo na nanduon sila.

Traydor nga naman ang mga luha niya na nagunahang bumagsak sa mga mata niya.

Jairah and Abigail saw her tears streaming down her face, kaagad silang tumalikod dahil alam nila na ayaw ng kaibigan nila na nakikita siyang mahina.

Hindi nila maiwasang masaktan para sa kaibigan dahil gustuhin man nilang yakapin ito pero alam nila na mas mawawasak lang ang dalaga.

She keeps on sobbing at nagpapasalamat siya na nandito ang mga kaibigan niya at tumalikod ang mga ito para bigyan siya ng katahimikan, sobrang makasarili niya para hindi hayaan ang mga ito na yakapin siya pero ano bang magagawa niya?

Madadamay lang niya ang mga ito sa sakit na dulot niya kaya mas mabuting malayo ito sakaniya, she is carrying a curse with her.

Nawawasak siya ng sobra dahil sa pag kamiss sa kapatid, noong nawala ito.

Nawala din ang kalahating parte ng buhay niya at hindi na muling nakumpleto iyon, sinisisi pa din niya ang sarili dahil sa mga nangyari noon.

Her whole system shuttled down and her walls got broken that time when she saw her twin sister died in front of her eyes, nawala ang lahat sa paligid niya at tumahimik ang mga nakapaligid sakaniya.

She tried to stop her sobs and open up to her friends.

"H-hindi ko ba alam, ilang taon na pero ang sakit-sakit pa din. Para pa din akong pinapatay sa sakit kada naiisip ko. Bakit sariwa pa din yung sugat?".

Sa bawat salitang lumalabas sa bibig niya ay nawawasak siya.

"Napapaisip na lang ako na kung nagawa ko kaya siyang harangan nung mga oras na yun, buhay kaya yung kapatid ko? Hindi kaya ako nasasaktan ng ganito?".

She keeps on sobbing as she lets herself be vulnerable with her friends, humarap ang mga ito sa kaniya at nakita niya na lumuluha na din ang dalawa.

Nakikita niya sa mga mata ng mga ito na nasasaktan din sila para sakaniya, she hates this feeling. Yung hindi siya makahinga dahil para siyang sinasakal sa sobrang sakit?

Hinahampas niya ang dibdib niya dahil kung hindi siya naging mahina noon edi sana wala siyang ginugunitang death anniversary ngayon, edi sana masaya siya ngayon.

Andami niyang hiling pero sa lahat ng iyon kahit na ang kapatid na lang niya ang matupad.

"K-kung pwede ko lang hilingin sa Diyos na ako na lang".