Casquiera Series #1:Sands Of Time

Chapter 32

Marien

Pagkatapos ng nangyari kagabi ay agad akong umuwi. Vince was so confused when I rushed my way out of the event, I just told him that my tummy was rumbling that I must have ate something and couldn't  stand it anymore so I had to leave. Mas nagtaka pa siya kung bakit hindi raw ako umuutot, he thinks I'm having a LBM. Mas concern pa siya sa utot ko kesa sa akin at nagawa pa niyang tumawa

He said if I was really having a tummy ache, then why I am covering my neck from time to time. Kinabahan ako 'non pero ang paliwanag ko sa kaniya ay nagka stiff neck lang ako, good thing is sinasakyan naman niya ang pagsisinunggaling ko. He knew that I was lying but he was too lazy to give his full attention, I know that. Buti at umuwi kaagad ako, bwesit naman kasi iyong si Archi— it's your fault, you let him kiss you dimwit and you kissed him back grr! Urgh I know, I know! But he didn't need to give me a hickey!

And here I thought he's already taken. And why did he kissed me like we really did used to which we did not? you should ask yourself why did you kiss him back! Ngayon lang ako napaisip kung bakit niya ako hinalikan noong gabing iyon. Wala na ba sila ni.. uhm Faye?

I sighed heavily and was about to bit my donut when my phone rang. Nilinis ko ang mga daliri ko ng tissue bago ito kinuha sa ibabaw ng table katabi ng notepad ko

"Yes Lydia?" Tanong ko sa kabilang linya. She's my secretary slash assistant slash makeup tutor slash teacher sa lahat ng hindi ko siguradong mga bagay

"Hello madam! Hihi sorry to interrupt your afternoon coffee po. Urgent meeting po" She said. I can tell that she's walking because of the noise steps from her heels. Saglit kong tinignan ang sarili sa salamin mula sa powder ko at sinuklay ng konti ang mahaba kong buhok. I didn't dye it anymore simula nang pumunta ako sa canada, it makes me remember him

"Urgent meeting?" Kunot noong tanong ko habang tinataas ang kamay para makuha ang atensiyon ng waiter. Pagkalapit niya ay pina-wrap ko sa kaniya ang dalawang donut at pinalagay sa coffee cup ang kape ko. I'm addicted to this café, it makes me feel like I'm in canada again

"Yes po with the board and your new business partners po madam" Kumunot ang noo ko pero bumalik na ang waiter kaya tumayo kaagad ako at nagpasalamat sa kaniya at nagmamadaling tinungo ang daan palabas

"Sige.. I'm on m way" Binalik ko sa handbag ko ang phone bago naglakad pabalik sa building. Walking distance lang naman ang café na iyon kaya malapit lang dito sa kumpanya

Bumati pa ako sa guard at dere-deretsong pumunta sa elevator. Mabuti nalang pagkapasok ko walang tao kaya deretsong tumungo ang elevator hanggang sa top floor, wala rin namang sumakay kaya mas napadali ang punta ko

Pagkalabas ko ay nagawa ko pang kumagat sa donut ko kaya pagpasok ko ay muntik na akong mabulunan ng mapagtantong ako lang pala ang hinihintay nila dahil lahat na ay nakaupo sa kaniya-kanyang upuan at lahat sila ay nakatingin sa akin. Yumuko akong ngumunguya habang paupo sa tabi ni Vince, I know he's smirking while watching me sitting beside him. Tinago ko sa gilid ko ang paper bag at uminom sa water bottle na para sa akin. Nang umangat ako ng tingin ay nakita ko mula sa gilid ng mga mata ko ang lalaking may dahilan kung bakit ako naka-turtle neck ngayon

I can see that he's hiding a smirk while looking at me. Tinapunan ko lang siya ng tingin na para bang nadaanan lang siya ng mga mata ko. I didn't expect to see him, again! today! Hindi din naman ako kinausap ni Vince tungkol sa new big important project na ibinigay niya kuno sa akin. What a surprise..

"Now that the coo is here, shall we start?" Panimula ni Vince. Lihim akong napairap ng marinig iyon, kailangan ba talaga niyang sabihin na magsisimula na dahil ako lang pala ang hinihintay nila?