delight • Dorukhan Toköz

9☆ lovely

Çok mood bir takımız yaa.

Canım istedi sınırı kaldırdım.

Kendim istediğim için yazıyorum. Öyle binlerce okunmak gibi bir hayalim yok. Ama olursa neden olmasın?

Hızlı ilerlediğimi düşünüyorum ama yavaşlatıp tadını kaçırmak istemiyorum.

Bölümlerin uzunluğu nasıl? 1500-2000 arasında olmasına özen gösteriyorum.

Çok konuştum. Artık bölüme geçebiliriz.

Bölüm Şarkısı: Ateşini Yolla Bana - Hakan Peker

😚

Hilal'den🌙

Sabah erkenden yola çıktık. Çünkü bugün şampiyonluk kutlaması vardı.

Uçaktayız ve benim midem dünden beri hoşaf gibi.

Midemi tutsun diye tuzlu bir şeyler atıştırdım.

Kulağımda kulaklık şarkı dinliyorum. Ateşini Yolla Bana.

Çok seviyorum.

Şarkı dinlerken farketmeden mırıldanıyorum. Deli olduğumu düşünüyorlar. Düşünsünler.

Gözlerimi kapattım. Bütün yılı gözümün önünden geçirdim. Yorucuydu. Ama bundan gocunmadım.

İş yapmak, insanların hayatlarına dokunmak güzeldi.

Gözlerim fazla kapanmış ve biraz şekerleme yapmıştım.

Dorukhan'dan♥

İki kupanın ve bir kalbin sahibi olmuştum. Yaşadıklarımız bir hafta için fazlaydı. Ama  buna değerdi.

Uçak yolculuğumuz devam ediyor. Hilal'im maçtan önce halsizdi. Ama desteğini esirgememişti. Tuzlu kraker yiyor, aynı anda da "Geeel benim ool, sözlerim ooool, gecelerim kalsın gündüzlerim oool!" diyordu.

Kendini kaptırmıştı ve etrafında olup bitenleri önemsemiyordu.

Bir süre sonra gözlerini kapatmıştı.

1 saat sonra...

"Güzelim geldik bak, kalk hadi."

Gözlerini kırpıştırarak gerildi.

"Ben yine uyudum değil mi?"

"Yorgundun ama dinlenmiş oldun."

Uçaktan indikten sonra tesislere geldik, herkes arabasını orada bırakmıştı.

"Hilal seni ben bırakayım."

"Ben arabayla gelmiştim ama. Arabayı evin önüne bırakmam lazım."

"Tamam. Kutlama 6 buçukta başlayacak."

"Benim hemen eve gitmem lazım. Evi toplayamadım daha."

"Telaş yapma ya, bende yardım ederim."

"Senin vaktinden gidecek ama, ben bir şekilde hallederim."

"İtiraz istemiyorum. Eve beraber gidelim. Çocuklardan birine söylerim bırakırlar arabanı."

"Peki madem."

Kolumu omzuna atıp kendime çektim. Başını öptüm. Baş öpmek bizim sembolümüz gibiydi. Böyle başlamıştı, böyle devam ediyordu.

Eve gelince anahtarını bulamadı. Bulamadığı için kendine kızdı.

"Çantada bir ben yokum anasını satayım. Nerdesin be anahtar ooof!"