3 ay sonra...
Hilal'den
"Hadi bakalım time'a giriyoruz şimdi havadisi.." deyip çektiğimiz videoyu paylaşan Alp'e çak yaptım.
EVEEEEEEET!!!
Başardık arkadaşlar. Hasret bitti. Doruki yuvada!!
Nevzat Demir'in koridorlarından hoplaya zıplaya koşarak sahaya çıktım.
Uzun uğraşlar sonucu çektiğimiz videoyla birlikte artık fazla bir iş kalmamıştı. Sadece bir iki fotoğraf çekimi ve imza töreni...
Kameralı drone tepemizdeyken sahada kendi başımıza oynamaya başladık. Bu da prodüksiyonun bir parçasıydı. Doruk ara sıra kaleye geçiyor, ben kaleye doğrudan şut çekip gol atıyorum. Bu görev dağılımını tersine çeviriyoruz ve sahaya çocuklar da geliyor. Hepsi akademinin alt yaş takımlarından. Kıpır kıpır çocuklar.
Onlarla birlikte eğlenceli dakikalar geçiriyoruz. İşin detaylı boyutunu kameradan sorumlu Alp'e bırakarak mola veriyoruz.
Bir kaç tane de 'Yengem Başardı' pozu vermeyi ihmal etmiyoruz. Zira bu çok önemli bir adım.
Dorukhan'ın belgeleri TFF'ye giderken takımla hasret gideriyoruz.
"Vaaaay! Kızım tuttuğunu koparansın ha, getirdin koskoca Dorukhan Toköz'ü buraya." dedi Umut.
"Herhalde oğlum. Ne yalan söyleyeyim iki buçuk yıla mal oldu. Ama neticesi baya güzel oldu." dedim canım sevgilime bakarak.
"Hepinize beni aranıza tekrardan aldığınız için teşekkür ederim. Bakmayın ellerin memleketinde olduğum zamanlara, bu takımı unutmam mümkün değildi. Bendeki aşkı bitmeyecek. Hocam.. Sizinle tekrardan oynayacak olmak da çok büyük bir gurur." dedi Şenol Hocama bakarak.
Dağ gibi adamlar duygulanmış, gözleri sulanmıştı. Bir insanın bir insana duyduğu şu aşka bakın..
"Ağlarım valla bakın." dedim sesimi incelterek.
"Dayanamam sana gülüm. Ağlama sakın. Burdan gitmek yok, yuva burasıydı, döndüm."
"Elbet bir gün." deyip güldüm.
Hep beraber Elbet Bir Gün Buluşacağız şarkısına eşlik ettik. Baktık ki arkaya bir kamera da koymuşlar çekiyorlar her şeyi. Aha dedim tüm millet duydu bizim ağlak sulak halleri.
...
Akşam saatlerinde imza işlemlerini bitirip resmen Beşiktaşlı olduk.
Bakmayın öyle, aynı zamanda kongre üyesiyiz artık. (Burak Yılmaz'ı hatırlayanlar bir gözünü kırpsın)
"Vay anam vay. Bu güzellik gerçek mi be? Aşığım sana kızım! Arada zekatını ver de nasiplenelim yahu." dedi Doruk saçlarımın arasında burnunu kaybederken.
Şimdi de bir akşam yemeğine çıkıyorduk. İltifatlar güzelliğimize.
Boğaz manzaralı bir mekanda yemeklerimizi beklerken sohbet ediyorduk.
"İşte dediğim gibi kucağında böyle minimini bir kız çocuğu vardı. Ama görsen nasıl tatlı. Çipil çipil gözleri var. Biraz etine dolgun tabi anasına çekmiş."
"Bak var ya bunların hepsi bir de gerçek oluyormuş. Sen o zaman gör."
"İnanırım valla. Hıdırellez'de tuz yeyip yatan insanım ben."
"Çıkmış mıydı bari?" dedi gülerek.
Bu gerçeği daha fazla saklamak devlet arşivliği yapmak olurdu.
"En başından beri sen çıkmıştın aslında. Ama ben hadi ordan deyip inanmamıştım. Çünkü o dönemde mümkünatı yoktu yani. Ben seneye sınava girip devlet memuru olup sırtımı yaslayacaktım."
"Bu arada iyi plan ama ben daha iyisini vaat ediyorum. Saraylarda yaşatacağım seni."
"Senin olduğun yer samanlıkmış saraymış fark etmez. Yeter ki ayrılmayalım, ağzımızın tadı daim olsun."
Bu sözlerin ardından tabaklarımız gelmişti. Birbirimizin tabağından da alıyorduk ara sıra, böyle daha güzel oluyordu.
"Oooo.."
"N'oldu birtanem?"
"Bu gece uzun olacak baksana." dedim telefondaki retweetleri gösterirken.
Sahiden her yere yayılmıştı haber. Trend olmuşuz haberimiz yok.
Bir selfie çekip "Date of Celebrate" notuyla paylaştım.
Unutmadan bir haber daha vereyim. Nikah tarihi aldııııkkk!
Düğün hazırlıkları tam gaz sürüyor.
Son bilmem ne bölüm diyemeyeceğim çünkü kafamdaki fikirler çok ani şekilleniyor
Kartal yuvaya döndü
madem sampiyon falan olamıyoruz bari bu olsun da mutlu olalım dedim
sevgiler saygilar
siz okurken ben de düğün prodüksiyonunu hazırlayayım
eglenelim istiyorum üzülmek falan yok
gülmekten ceneniz agrısın tsk
ŞİMDİ OKUDUĞUN
delight • Dorukhan Toköz
Fanfiction"Seninle gelen her şeyi seviyorum kadın." D.T. "Sana kattığım her şeyi seviyorum adam." H.Ç.
